CHAPTER TWO

10 2 0
                                    

( IAN'S POINT OF VIEW )

Nasa kusina pa rin ako ngayon habang iniligpit ko yung mga balat ng mga sibuyas at garlic na nasa cooking table. Kakatapos ko lang kasi magluto ng pagkain. Yayain ko sana si ate na sabay na kaming kumain kaso umalis siya. San kaya nanaman yun gagala? Tsk.

Nangmatapos nako sa ginawa ko ay nilinis ko naman yung sarili ko. Tapos naman nako maligo kaya naghugas lang ako ng kamay at naghelamus.

- - - - - - - - - - - -

Kabored naman 😑 . 2:00 P.M na ah? Tagal ni ate.

Kinuha ko cp ko.

Naisipan kong ichat sila Michael at Nika. Balak ko kasing papuntahin sila dito sa bahay.

Nang-inunlock ko cp ko, agad nagpump-up ang mga unread messages at missed calls.

" 264 unread messages and 108 missed calls. Eh? "

Binasa ko yung mga message.

From: 09*********

Hi :) I'm Janice.

From: 09*********

Crush ! Nagustuhan mo ba yung binigay ko Sayo?

From: 09*********

Idol, ba't Di moko pinapansin? :(

From: 09*********

I love you poooooo 😍😍😍

Pst. Puro unknown number yung nagtxt sakin. Siguro kailangan ko nanamang magnew sim.

Dinelete ko lahat ng message tapos chinatan ko sila Michael at Nika.

To: Michael & Nika

Bro, punta kayo sa bahay.

Mga 2 minutes bago sila nakapagreply.

From: Michael

Di ako pede. Nasa bohol pako.

Ahh. Akala ko ba 5 days lang siya dun?

From: Nika

Di din ako pwede.

So.. Wala akong choice. Hahayst.

Nasan na kasi si ate?! Tsk.

Ginulo ko yung buhok ko.

Kabored kaya . Tapos ako lang mag-isa sa bahay. Ano kayang magandang gawin?

Isip. Isip. Isip.

TING!

I decided na gagawa ako ng carrot cupcakes *Big smile*

Dali-dali akong pumunta dun sa kusina at iniisa-isa kong kinuha yung mga kinakailanganin ko.

*Fast forward*

Naubusan na kami ng stuck ng sugar, vegetable oil, flour, baking soda at itlog. So lalabas muna ako. Bibili lang ako sa malapit na tindahan dito samin.

Kinuha ko yung susi at Lock para sa pintuan.

Papunta nako sa may pinto. Sinuot ko yung tsinelas ko.
Lalabas na sana ako kaso....

BOOOOOOOOOGSH !!

"ATEEEEEEEEEE!!!!"

( ANYA'S POINT OF VIEW )

^______________^ Ansaya. Bakit? Ito kasi yun.

*Flashback*

Papunta na sana ako sa national book store pero nakita ko yung branch ng palaruan ng mga bata.

Nine years old pa ako nung huli akong nakapunta dun . Kasama ko pa nun sina Ian, mom at si dad. Ang saya-saya namin nun.

Miss ko na tuloy sila mom and dad :(

Naisipan kong dun muna ako sandali.

Hmmmm di naman siguro bawal Diba? Gusto ko lang maglaro ulit dun mismo. Miss ko na din yung pagiging bata 😂😂

*End of flashback*

Yun na nga :)

Kakatapos ko lang maglaro ng basketball. Dami ko ng ticket 😁.

Pumunta ako sa casher. Pinapili nya ko kung ano ba gusto ko. Tinuro ko yung maliit na teddy bear.

*Fast forward*

5:39 P.M na nang nakalabas nako sa mall. Tatlong malalaking echo bag yung dala-dala ko.

Medyo mabigat pero carry ko naman. Malakas kaya ako :P

Isang kanto nalang ang lalakarin ko para makarating sa bahay namin. Liliko na sana ako ng may nakita akong batang babae na naglalakad sa gitna ng kalsada habang umiiyak. Bigla akong nakaramdam ng awa pero biglang na palitan ito ng kaba at takot.

"YUNG BATAAAAA!" -Sigaw ng mga tao.

Bigla akong nataranta kaya napabitaw ako sa mga dala ko. Diko na alam yung gagawin ko basta ang alam ko lang tumakbo ako papunta sa bata at itinulak ko ito.

PEEEEEEEEP!

Nakita kong malapit na ito sakin kaya napapikit ako.

Naalala ko yung mga alaala na kasama pa namin sina mom and dad. Ansaya-saya namin nun...

Siguro... yun na yung huling araw na makakasama ko sila .Ito na yung huling araw na mabubuhay ako *sobbing*

"Ateeeeeeeeeee!!!!" -tawag sakin nung batang babae.

Paalam...

BOOOOOOGSH!!

ANYA ROSE LAVAREZ: Bitter MeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon