ᴀʟᴛıɴ ᴠᴜʀᴜş || ᴍʏɢ

Onuncu Bölüm

Multi Medya: Min Yoongi

#BTSAgustD | Give İt To Me

21. 04. 2018 💫

●●●

Kim, neden defalarca kez ezildiği okula gelir mi?

Dudaklarıma sürten, dudaklarından kurtulmak adına hızlıca ondan uzaklaşarak sırıttım.

Kim neden defalarca ezildiği okula gelirmiş öyle mi?

Dudaklarımdan kaçan kahkahaya engel olamamıştım.

Bu çocuk benimle dalga mı geçiyordu!?

Tek kaşînı kaldırmış anlamsızca bana bakıyordu.

Kafamı iki yana sallayarak kollarımı iki yana açtım.

"Canım eğlence çekti ve bende geldim." Dudaklarımı büzerek elimle onu gösterdim.

"Kendini her kadının hayalini süsleyen erkek olarak görüyorsun ama kimse bu dünyada birileri için kalıcı değildir suga." Ona takma adı ile hitap etmemle otomatik olarak kaşları çatılırken, yüzündeki sırıtma zevkle büyüdü.

"Insanlar gelir ve geçer suga... gelir ve geçer"

Kendimi ve onu koca bir yalana inandırıyormuş gibi hissediyordum.

Onun yüzündeki memnuniyetsizlik ve çatık kaşları inandığının göstergesi iken, seslice nefes vererek arkama dönüp hızlıca arabaya atladım.

O hala put gibi durmuş çatık kaşları ile beni izlerken, gaza yüklendim. Onun bakış açısından çıkana dek ayağımı gazdan çekmedim.

Kaşlarının çatıklığı ettiğim hakaretlerden mi, yoksa hala ona karşı beslemediğim duyguların gerçekciliğindenmiydi bilmiyordum.

Hoş gerçi besleyip beslemediğimi de bilmiyordum.

Sadece ona karşı kin ve nefret beslerken bunların yanına şeytanlarımın dürttüğü haz ve tutkuda ekleniyordu.

Eskiler de ekleniyordu.

Daha çok yoongi ekleniyordu.

Ama sorun değildi.

Ben içime birçok şey gömmüştüm hayatım boyunca.

Ha bir onu gömmeyi başaramadım ama onu da başarıcam.

Er ya da geç.

Dediğim gibi, insanlar gelir ve geçer.

💫💫

Okulun rahatsız edici sırasında iyice yayılarak gözlerimi kapadım.

Başım ortadan ikiye ayrılıyordu sanki.

Parmaklarımı şakaklarıma götürerek yavaşca ovdum.

Her an sinirden damarlarım ya da ne bilim kafam felan patlayabilirdi şuan. Gözlerimi aralayarak önümdeki telefonda gezdirdim sinirle.

Dünden beri bilmem kaç yüzbin kez sean hazretlerini arıyordun ama kendileri ne eve, ne de telefonlara bakma teşrifinde bulunuyordu.

Sorun şu ki sean okul dışında ölse evden çıkmaz. Yedi yirmi dört oyun oynardı. Ama dün akşamdan beri ortalıkta yok. Ulan varya bir elime geçireyim onu, o eline verdiğim telefonu yediricem ona.

Akşamdan beri gözüm telefondan ayırmıyordum arar diye ama o da yok. Bütün okul çevresini her yeri araştırdım. Gitmediğim yer kalmamıştı. Ama sanki yer yarıldı yerin dibine girdi.