Şehvetin Esiri

54.Bölüm

Multimedyaya koyduğum şarkı tam da bölümü yansıtıyor. Sözlerine bakmanızı tavsiye ederim...

Beril'den

Murat'ın getirdiği bebeğin karnı doyduktan sonra uyuya kaldı. Herkes çok şaşkın ve huzursuzdu. Aniden ortaya çıkan bebeğin gelme sebebini merak ediyorduk. Murat'ın aceleci tavrı da ters bir şeyler olduğunun kanıtıydı.

Necla hanım defalarca kez oğlunu aramasına rağmen geri dönüş alamadı. Murat açmayınca sinirlenip eşini aradı fakat Fahri beyde ona cevap vermedi. Fahri bey cevap vermeyince bende gerilmiştim. Bizden habersiz ne iş çeviriyorlardı ki elinde bebekle gelmişti?

Oturma odasına otururken herkes uyuyan bebeği izliyordu. Necla hanım habersiz kaldığı için oldukça endişeliydi. Sinirle oturma odasına dolanırken kapı çaldı. Kapıyı açmak için ilk koşan Necla hanım olmuştu. Bizde arkasından koşup gelene bakmak için atıldık.

Kapının eşiğinde oluşturduğumuz kalabalık eşliğinde kapı açıldı. Bir kadın karşımıza çıkınca şaşırmıştım. Murat yada Fahri bey geldi sanmıştım. Akrabalarından biri olduğunu sanıp oturma odasında tek bıraktığımız bebeğin yanına gitmek için arkamı döndüm. Odaya girmeden bebek ağlamaya başlamıştı.

"Senin ne işin var burada?"

Necla hanımın terslemesine anlam veremesem de ağlayan bebeğin yanına gitmek zorundaydım. Bebeği koltuktan alıp kucağımda sallamaya başladım. Henüz uyku sersemi olduğu için yeniden uykuya dalabilirdi.

"Fahri bey gönderdi," kadının dediklerini işitince kesinlikle akrabaları olduğunu anlamıştım. Fahri bey gönderiyorsa aile tanıdıkları olmalıydı. Herhalde Necla hanım pek haz etmiyordu kadından.

"Yalan söyleme! Fahri seni neden eve göndersin?"

Necla hanım kadına bağırdıkça kucağımdaki bebek daha çok ürküyordu. Uykusu da kaçmak üzereydi. Huzursuzlanınca ağlamaya başlayan bebeği pışpışlayarak susturmaya çalıştım. Ne ettiysem bebek bir türlü susmuyordu.

"İzin verin geçeyim," kadının sesini duyduktan sonra birden oturma odasında belirdi. Bana ve kucağımdaki bebeğe baktı. Birden elimdeki bebeğe atılınca panikle geriye çekildim.

"Çocuğumu alabilir miyim?"

Kadının arkasında beliren Necla hanıma baktım belirsizlikle. Annesi o muydu bilmiyorduk? Vermeli miydim bebeği?

Necla hanım yüzünü ekşitip "Senin çocuğun mu bu?" diye sertçe sordu.

Kadın arkasını dönmeden bana bakarak başını salladı. Beni ikna etmek ister gibi içtenlikle bakıyordu. Necla hanım kafasıyla beni onaylayınca kadına doğru yaklaşmaya başladım.

"Neden geldin Fatma Nur? Doğruyu söyle!"

Kadının adını öğrenince atacak olduğum adımım yarıda kesildi. Beynim bir an için Murat'ın anlattıklarına gitti. Murat'ın bahsettiği eski sevgilisi olma ihtimalini düşündüm. Gerçekten o muydu?

Tereddüt ettiğimi gören kadın bana yaklaştı bu sefer. Ellerini bana uzatınca boşluğa daldığımı yeni fark ettim. Bebeği annesinin kucağına bırakıp geriye çekildim. Necla hanım sinirle kadına sorular sormaya başlamıştı. Buradan gitmem gerekiyordu. Burada olmamam gerekiyordu. O an sadece bunu düşündüm.

"Ben bebeklere bakayım," deyip odaya çıktım hızla. Oturma odasından öyle hızla kaybolmuştum ki Necla hanım kadına soru sorduğu için gittiğimi fark edemedi.

Odaya girip kapıyı kapattığımda sırtımı kapıya yasladım. Ne düşünmeliydim? Bu kadının suçu var mıydı? Ya da yaşadıklarım için suçlu bulmam doğru muydu? Adil olmak istesem de kadının yaşadığım eve yüzsüz gibi gelmesi ağırıma gitmişti.