You Still Own Me

Prologue

"Ang lakas mangarap if I know nilandi niya lang si Alex."

"Ang Kati niya talaga."

"Kunwari matino yun pala my tinatagong landi."

"Akala ko ba nerd yan paano siya magugustuhan ni Alex ehh manang siya."

"Buti nga sa kanya ang lakas kaseng mangarap ehh pinagpustahan lang naman pala."

Ilan lang yan sa mga naririnig ko sa school ngayon hiyang niya na ako kung pwede lang magpalamon sa lupa ay ginawa ko na.

Andito ako ngayon naglalakad papuntang library at kahit nakayuko ako naririnig ko pa din yung mga bulungan nila at nararamdaman ko pa din ang mga mapanghusga nilang mata na humagod sa buo kong katawan. Kaya binilisan ko na ang paglalakad wala na akong pakielam kahit madapa man ako hindi ko na kaya nagtutubig na din yung mga mata ko sa sobrang sakit na para bang pinupunit ang puso ko.

Hanggang sa tumama ako sa parang batong balikat at kahit hindi ko siya tignan alam ko kung sino siya dahil ang amoy at ang presensya niya ay kilalang kilala ng buong sistema ko.

Bigla akong natumba at sa pagtingala ko muli kung nakita nanaman ang mga mata niya na walang bahid ng anumang emosyon. Kaya hindi ko na mapigilan ang umiyak. Naiinis ako sa sarili bakit ba kase ako nahulog sa kanya.

Inalis ko ang tingin ko sa kanya at pinilit kong tumayo at magpakatatag sa harapan niya kahit hinang hina na ako. Pinagsusuntok ko ang dibdib niya.

"Ano masaya ka na hindi niyo lang ako pinagpustahan, nasaktan pa ako ng todo todo,Mahal kita ehh sobra sobra kulang pa ba?Anong Mali sakin,sabihin mo para mo nang awa." Sabi ko sa kanya

Tinitigan ko ang mga mata niya at hinihintay ko siyang sumagot Pero wala akong narinig kahit isang salita.

"Ano sumagot ka" sabi ko pero nagulat ako ng hinawakan niya at bigla niyang hinila ang palapulsuhan Ko at sa isang iglap naramdaman kong muli ang init ng mga bisig nya at para yatang hindi  marunong makisama ang sarili ko nung sandaling yun dahil mas pinili ko pa din pakinggan ang tibok ng puso niya kahit alam kung hindi ako ang dahilan ng patibok nyon pinakinggan ko padin Hanggang sa tanging tibok nalang ng puso ko ang naririnig ko.

"I'm sorry mon amour" sagot niya.

Sabay titig sa akin na para bang awang away siya sa akin at binitiwan niya ako. Ang tanging nagawa ko na lang ay punasan ang mga luha kong walang tigil sa pagpatak

"I'm sorry ganon na lang yun at wag mo akong titigan na para bang nakokonsyensya ka dahil wala ka nyon at hindi ko kailangan ng awa mo,!!did you even know what have you done to me ohhh shit Bakit pa nga ba ako umaasa that you can still love me back when I just a nerd who was always trying to get any little attention from you."

Hindi ko na napigilan napahagulgul na ako sa harap niya at pinagtitinginan na din kami.Napansin niya ata Kaya bigla siyang sumigaw.

"GET OUT ALL OF YOU."

Agad naman nagsialisan ang mga tao sa paligid namin dahil takot ang mga ito sa kanya kaya tumahimik ang buong paligid at ang tangi ko na lang naririnig ay ang tibok ng puso kong nadudurog dahil sa sobrang Pighati at sakit na dulot niya.

"It wasn't my fault." Saad niya.

"Yeah you are right."pagsang ayon ko sabay titig ko sa kanya.

"because it was all my fault, It was my fault to trusting you,it was my fault to have a hope in you that someday you will love me back and I'm so sorry for that but don't worry we are done now and I'll promise this is the last time that you can see this stupid girl  and you can be happy now with someone that you can truly love"

Itinaas ko ang aking mga kamay upang haplusin ang kanyang mukha kahit sa huling pagkakataon lang at tinitigan ko siyang muli ngunit ang mga mata niya ay walang emosyon na nakatingin sa akin ng diretsyo.

"I love you but it doesn't mean na Hindi na ito mawawala because I will prove to you na sa muling paglalandas ng mundo natin dalawa itong puso ko Hindi na muling titibok para sayo at Hindi na ako aasa sayo."sabi ko at binigyan ko siya ng isang malakas na sampal sa kaliwang mukha niya at tinanggap niya iyon na para bang deserve niya ngunit ang titig niya sa aking mga mata ay hindi natinag and then he reply.

" Je t'aime mon amour et je suis désolé. Quand tu reviendras, je te promets que ça fera tout pour que tu redeviennes propriétaire de moi." He said.

I heard him but I can't understand what he said ang tangi ko lang naiintindihan Ay Ang tawag niya sa akin mon amour at ang sakit na nadarama ko.

I glare at him once again and then i leaved and run away from him,away from the pain and away from being hurt by him. And Then I Said To My Damn Self That He's not own me anymore.