Sakura-Şiirsel Hikayem

ღ Yüreğimden Kırılan Dallar ღ

Hayat her mücadelede daha bir kırıyor cesaretimi. İnanç, amaç ve umutlarımı acımadan koparıp almak istiyor avuçlarımdan. Yerine kocaman boşlukları bırakmayı amaç ediniyor kendine. Bense gözyaşı ırmaklarında bir başına boğuluyorum. O koskoca yıkıntı ve kırıkların altında ezilip kalıyor gençliğim. Umutları tüketiliyor inançlı yüreğimin. Bitik hayatımın tüm dalları kırılıyor her geçen gün. Yine ve yeniden savruluyorum bir keşmekeşliğin bilinmezliğine. Ve yüreğimin serzenişleri çığlık buluyor şu dizelerimde;

ღ ღ ღ ღ ღ

Umuttan devşirme ürkek dallarım kırılıyor yüreğimde

Birer birer kopup savruluyor hüzünden sokaklara

Gözlerimden bir keski gibi akmaya yüz tutmuş yaşlarım

Çiziyor katman katman havlete tutulmuş hayat ışıklarımı

Hayallerim kanıyor her bir ahdin vefasız dokunuşuyla

Masumluğa kurulan dünyamın en ufak sarsıntısında

Zelzelisi oluyorum umudumun, kalbimdeki her kelebek çırpınışında

Yıkılan en ufak duvarın altında kalıyor gençliğim, nefesim

Her enkazın toz bulutunda boğuluyor, yeniden düşlere dalmış geleceğim

Hayatıma ikram olacak varışlar, kanatırcasına sökülüyor sanki çıkar yollarımdan

Ruhumu silkelercesine yitmelere tayin edilen fikrimdeki avunuşlarım

Çöl rüzgarları olup kavuruyor, sahra pınarlarındaki cevher kaynaklarımı

Gülüşlerimin en asık suratlı hallerinde gizlediğim yitiklerim

Sanki parmak uçlarımdan söküp koparmak gayesiyle, çekiştiriyor ruhumu

İç dünyam, çilekeş bir safsatanın en karanlık dehlizlerinde kayba firar

Ten acıtıyor artık canı, ten kanatıyor artık tırnak uçlarından parmaklarımı

Sökülüyor sanki saçlarım kökleriyle birlikte, en alaca zindanlarında kayboluşların

Yüreğimden kırılıyorum, en hazin haline tutunmuşken bendeki avunuşların