SARIŞIN

Bölüm 25

Aras'tan

"Aras... Neden kalbin bu kadar hızlı atıyor?"

Bakışlarımı Ezgi'ye çevirdim. Bugün yaşananlar garipti. Tıpkı bu soru gibi...garipti.

"Benim kalbim her zaman hızlı atar, tombiş." dedim gülümsemeye çalışarak.

Bana garip bir şekilde baktıktan sonra "Bu fazla tuhaf." dedi. Bir anda elimi tuttuğun da şaşkınlıkla ona baktım. "Benim kalbim nasıl atıyor?" sorusunun ardından elimi kalbinin üstüne koydu. "Senin ki kadar hızlı mı?" merakla bana bakıyordu.

Kalbinin ritmini avucum da hissettiğim de kalbim daha sık atmaya başlamıştı. Son zamanlar da bana ne oluyordu böyle? Neden sürekli onu düşünüyordum? Neden Berkay denilen pislikle onu o şekilde gördüğüm de delirecek gibi olmuştum? Neden?

Bana yaptığı bu işkenceden dolayı elimi sert sayılacak şekilde elinden kurtardım. Gerçekten deliriyordum. Neden böyle hissediyordum?

"Aras..." sakinleşmek için bir kaç saniye gözlerimi yumdum. Neden bana bu kadar sevimli sesleniyordu? 'Gerçekten delireceğim.'

"Efendim?"

Bana merakla bakarak sorusunu yeniledi. "Kalbim senin ki kadar hızlı atıyor mu?"

"Evet, tıpkı benim ki gibi... hızlı atıyor."

"Gerçekten mi? Ama ben neden hissetmiyorum." Eliyle kalbini yokladı. 'Çünkü sevdiğin kişi burada değil...' Bir süre kalp atışını hissetmeyi denedi. "Sanırım kalbim durdu. Onu hissedemiyorum."

İstemsizce dudaklarım yana doğru kıvrıldı. Abime karşı sevgi ile dolu olsa da o her zaman benim tombişim olarak kalacaktı. Kalbim de alışkın olmadığım bir sızı hissettiğim de daha fazla burada kalmak istemediğimi fark etmiştim. Bu yüzden zaman kaybetmeden atak yaptım.

"Ben gidiyorum artık." Ellerimi cebime koyduktan sonra son kez ona baktım. "Yarına iyi eğlenceler."

"Herşey için teşekkürler Aras. Gerçekten sana borçlandım." bana gülümsediğin de bakışlarımı kaçırdım.

"Sorun değil." dedikten sonra arkamı dönüp gittim. Tamamen dışarı çıktığım da sinirle yumruğumu sıktım.

Yolda ilerlerken sürekli kendime kızıyordum. Resmen abim ve tombişin arasını yapmaya çalışıyordum. "Aptalsın, Aras! Bu hatayı ikinci kez yapacak kadar aptalsın!" Elimi saçlarımdan geçirdiğim de geçmişte Melisa'nın bana yaşattıkları gelmişti aklıma. "Bu sefer de aynı şeylerin olmasına izin veremezsin Aras!"

∆∆∆∆∆∆∆

Elimdeki dergiyle yüzümü biraz daha kapattım. Beni fark etmesi imkansızdı. Ağacın gövdesine biraz daha sindikten sonra dergiyi hafifçe yüzümden çektim. Hala oradaydı. Kaç saat olmuştu? Bundan daha önemlisi neden buradaydım?

Yüzümü buruşturduktan sonra çevreye göz attım. Henüz abim gelmemişti. Bakışlarım tekrar tombişi bulduğunda istemsizce yutkundum. Hiç onluk olmayan bir elbise giymişti. Üzerinde küçük çiçek desenleri vardı.