Tula ko para sayo MAHAL

Una: KaIBIGAN?

Kaibigan, Maraming Salamat!

KAIBIGAN...
Oo dito tayo nagsimula lahat,
Siya? Hindi ako!
Ikaw nga.

Kaibigan na laging nandyan,
Walang makakapagpahiwalay satin nino man,
Kaibigang laging maasahan,
Kahit man bagyo ng problema ang daraan;
Handa kang damayan.

Wala saamin ang salitang hiwalay,
Dahil para tayong tulay,
Na mahigipt at hawak kamay;
Tayo rin ay nangangarap ng sabay.

Laging nagdadamaayan,
Sa mga oras na may pangangailangan.
Pikunan, asaran, sakitan, tampuhan tawanan at luhaan;
Lahat ng iyan ay nararamdaman.

Hindi man tayo makakapatid,
Ngunit pag tayo'y nagsama.
Luha at lungkot at mahahawid;
Syempre sa panganagailangan nandyan rin ang salitang "pautang nga."

Ang saya di ba?
Ibabalik mo ang mga panahong nakalipas.
Kahit na tuluyan nang nagwakas;
Patuloy pa rin nating binabalikan dahil nga ang saya.

Maraming patak ng luha,
Ang tutulo sa iyong mga mata.
Kahit na hindi mo man nakikita
Pero ito'y iyong nadarama

Hanggang kailan?
Hanggang kailan ba itong pagkakaibigan?
Sampong taon... Sa tingin ko?
Ito na'y magpakailaman.

Maging kulubot man ang ating mga balat, at nakapustiso
At higit sa lahat ay mawawala sa mundong ito.
Ngunit ang ating mga alaala
Ay hindi mawawala.

Salamat aking kaibigan,
Hindi kita makakalimutan.
Kung nasaan ka man sa kinabukasan;
Sana'y walang magkakalimutan.

Ako'y magiiwan ng katagang:
Mahal na mahal kita,
Kahit pa ako'y ganito
Ako'y iyong tinanggap ng buo;
At ako rin ay iyong lubos na pinasaya!

Sa huling salitang aking maibibigkas,
lubos akong nagpapasalamat;
Sa lahat lahat!
Sana'y maabot natin ang ating mga pangaparap;
At ni isa walang maghihirap.