Eliseana

Het begin

Hoi ik ben Eliseana. Eliseana Seridao. Ik ben 10 jaar oud. Ik heb een arme familie. O en ik heb de zwakste gave die er bestaat genezing. Daarom vond ik het ook wonderbaarlijk toen ik een brief kreeg van de Elisraqu sericrumi academie. De beste gave(s) school die er bestaat. Ja gaves sommige mensen hebben er meerdere maar hoe meer gaves je hebt hoe zeldzamer en sterker je bent en hoe beroemder je bent. We hadden het geacepteerd en nu ben ik dus bijna bij de school aangekomen ik kan de school al zien. Tien minuten later kwamen we aan bij de reusachtige school. Ik had echt nog nooit zo'n grote school gezien. Je zou er zo in kunnen verdwalen. Toen ik binnen stond zag het er nog groter uit dan hoe groot het van buiten leek. Na een paar minuten had ik eindelijk de receptie gevonden. 'Hoi' zei de vrouw achter de receptie. 'Hoi ik moet me hier toch melden'. 'Ja' je bent gescout door Willemar Fredrick. Willemar Fredrick. De Willemar Fredrick. Wat kan hij nou zien in een arm meisje met de zwakste kracht die er bestaat. Ik bedoel de meeste kunnen zichzelf genezers hoefen dus alleen dieren te genezen. Normaal word er niet echt veel moeiten gedaan om genezers te scouten. En al helemaal niet door zo'n beroemde man en voor zo'n goede school. Ondertussen heb ik al mijn kamernummer, kamersleutel, plattegrond, lesrooster en schoolspullen gekregen want omdat ze wisten dat ik uit een arme familie kom hebben ze het voor mij gekocht. Toen ik keek wat mijn kamernummer was stond er kamer 838. Toen ik op de plattegrond keek zag ik dat mijn kamer naast de bibliotheek was geplaatst. Dat vond ik wel fijn want ik hou van lezen. Ik zag ook dat het vlakbij de vertrekken van de docenten lag en bij het vertrek van... Willemar Fredrick. Oke de plek waar ik sliep vond ik echt op een geweldige locatie staan. Maar omdat het zo'n grote school is duurde het een paar minuten voordat ik eindelijk voor mijn kamer stond. Toen ik naar binnen ging zag ik al gelijk met wie ik mijn kamer deelde een ander meisje nadat we even gepraat hadden sloten we vriendschap. Al snel daarna was het tijd voor het avondeten. Na het avondeten gingen we weer terug naar onze kamer en vielen allebei al snel in slaap.

Ik bevond me op een open plek. Om me heen was er allemaal bos en natuur vlakbij stroomde een klein beekje. Het was een heel rustgevige plek. Je hoorde de vogels fluiten en er kwamen een paar herten naar de open plek. Na een paar minuten kwamen er 3 vreemde wezens en daar achteraan kwamen 2 mensen. We moeten opschieten ze kunnen ons elk moment komen halen de toekomst van onze soort staat op het spel. Oke zullen we dan maar beginnen? De 3 vreemde wezens gaven wat van hun bloed aan de mensen en daarna zeiden ze iets in een vreemde taal die ik op een of andere manier begreep: protego Elisraqu Sericrumi antagro vivilanto krandose gengense crapotuni crapotuno. Oftewel: bescherm de Elisraqu Sericrumi met je leven geef de genen door laat onze soort wederkeren wanneer het veilig is en wanneer er een grote strijd zal komen vanaf nu zullen jullie de genen doorgeven ze zullen geactiveerd worden wanneer het moet dank je dat je ons helpt wij worden gezocht en zullen zometeen sterven het lot van onze soort ligt vanaf nu in jullie handen bescherm het en laat onze soort later wederkeren. Toen dat was gezegt namen de vreemde wezens afscheid en toen werden ze aangevallen de net nog zo mooie en rustig plek was nu in een plek veranderd waarin werd gestreden alleen duurde het maar kort de vreemde wezens verzette zich namelijk niet en al snel was het voorbij. Het net nog zo mooie beekje was nu rood van het bloed. De herten en andere dieren waren gevlucht. De vogels floten niet meer. Het gras was platgetrapd. De rustgevende natuur van net was compleet verwoest, afgebrand of vertrapt. De plek die net nog zo rustgevend was geweest was nu veranderd in een plek waar alles verwoest is. De 2 mensen konden vluchten maar zoals ze zelf hadden voorspeld net waren de 3 vreemde wezens nu dood. Vermoord. Het was een verschrikkelijk gezicht. Net toen ik dacht dat ik het niet meer kon aanzien werd ik wakker.

Ik werd met een luide gil wakker en schoot overeind. Toen ik door de kamer keek zag ik dat mijn kamergenoot in mijn slaapkamer stond. Ze keek me nogal ongerust aan. Maar zei niks. Na een stilte die wel een eeuwigheid leek te duren maar officieel maar een paar minuten duurde zei ze dat ik beter weer kon gaan slapen. Daarna vertrok ze uit mijn kamer. Hoewel ik net vreselijk had gedroomd en de beelden nog heel erg duidelijk in mijn geheugen stonden viel ik al snel weer in slaap.