''Hayır.'' dedim hayır.''Gerçek olamaz bu.Bu bu sen değilsin ! '' Suçlulukla baktı yüzüme.Hiçbir şey söylemedi.Ne diyebilirdi ki ? Büyük aşkımız - benim büyük sandığım aşkımız- bir ihanete ceza niteliğindeki oyundu demek.''Beni kullandın mı ?'' diye sordum kısık bir sesle.Korkarak kaldırdı kafasını ''Hayıır..Ben ben seni sevdim.'' İnanmıyordum.Arkamı döndüm.Parmağımdaki yüzüğü çıkarıp yere attım.Arkam dönüktü.Kısık bir sesle,''En azından bu yüzüğü çıkarıp avuçlarına bırakabilseydim.Ama sen onu bile haketmiyorsun.'' dedim. Koşmaya başladım.Arkamdan gelen yoktu biliyorum yine de koştum..
Eve gidince sessizce kapıyı açtım.Babam içeride maç izliyordu annem mutfakta olmalıydı.Bir şey demeden odama geçtim,yatağıma oturdum.Kitaplarım,cam kenarındaki çiçeklerim,masam,masamın üstündeki fotoğraflar.Birini elime aldım.Burak'la ikimizin fotoğrafıydı.Burak benim nişanlım..Yani öyleydi iki saat öncesine kadar.Fotoğrafa uzun uzun baktım.Sonra yatağa fırlattım.Gidip aileme her şeyi anlatmam lazımdı.Sessizce kalktım,mutfağa ilerledim...
