🌸私の心の中のサクラ🌸>ႏွလံုးသားထဲကဆာကူရာ<

Go-5

အခ်စ္​စစ္​တို႔​ေလွ်ာက္​ရာလမ္​းက
ပန္​းခင္​းလမ္​းမျဖစ္​ဖို႔ကမ်ားသည္​။

အဆံုးထိဆက္​​ေလွ်ာက္​ႏိုင္​ခဲ့ရင္​​ေတာ့
ဒီဆူးခင္​းလမ္​း​ေတြအဆံုးမွာပန္​းခင္​းလမ္​းက​ေစာင္​့​ေနမွာပါ။

...........

"Jeon...."

အနည္​းငယ္​တြန္​႔​ေက်​ေနတဲ့စာအုပ္​​ေပၚကို
မ်က္​ရည္​ၾကည္​​ေလးတစ္​ခ်ိဳ႕ျဖတ္​​ေျပးသြားသည္​။

က်ီြခနဲတံခါးဖြင္​့သံနဲ႔အတူ​ဗန္​း​ေလးတစ္​ခုကိုင္​ၿပီး
ဝင္​လာတဲ့Jungkook...

"Tae ကိုယ္​pizzaဝယ္​လာခဲ့တယ္​ စားၿပီးရင္​​ေဆး​ေသာက္​
ရ​ေအာင္​​ေနာ္​...ၿပီးရင္​ပန္​းျခံထဲလိုက္​ပို႔ အဲ.... Tae ငို​ေနတာလား..."

ကိုင္​လာတဲ့​ဗန္​းကိုစားပြဲ​ေပၚတင္​ၿပီးမုန္​႔​ေတြအက်အန
ခ်​ေနရင္​းTaehyungကၿငိမ္​​ေနတာ​ေၾကာင္​့​ေခါင္​း​ေထာင္​
ၾကည္​့မိမွမ်က္​ရည္​​ေတြဝိုင္​းၿပီးငိုင္​​ေနလို႔Jungkook
​ေျခမကိုင္​မိလက္​မကိုင္​မိျဖစ္​သြားရသည္​။

"Tae...ဟာ ဘာလို႔ငိုတာလဲ ​ေခါင္​းမူးလာလို႔လား"

"Jeon..........

ဘာလို႔ငါ့ကိုျပန္​မွတ္​မိ​ေအာင္​မ​ေျပာခဲ့တာလဲ"

​ေနာက္​ဆံုးTaehyungသူ႔ကိုမွတ္​မိသြားၿပီပဲ....။

Taehyung​ေဘးမွာႏွစ္​လ​နီးပါး​ေစာင္​့​ေ႐ွာက္​​ေပးၿပီး
မွတ္​ဥာဏ္​ကူ​ေဖာ္​​ေပးခဲ့တာကိုTaehyungက
သူဘယ္​သူလဲဆိုၿပီးျပႆနာမ႐ွာ​ပဲ​ေနခြင္​့​ေပး
ထားခဲ့သည္​။

​ဒီအ​ေတာအတြင္​းအတင္​းအက်ပ္​မလုပ္​ပဲသူ႔ဘာသာ
မွတ္​မိလာဖို႔လုပ္​ခဲ့​ေပမဲ့သူ႔ကိုမမွတ္​မိ​ေသး​ေတာ့
စိတ္​မ​ေကာင္​းျဖစ္​ခဲ့မိတာ​ေတာ့အမွန္​.. .....

အက်ႌစကိုလွမ္​းဆုတ္​ၿပီး​ေျပာလာတဲ့Taehyungကို
ၾကည္​့ၿပီးျဖဴ​ေဖြး​ေနတဲ့လက္​​ေလးကိုျပန္​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​ကာ

"Tae မွမ​ေမးခဲ့တာ ကိုယ္​အတင္​းအက်ပ္​လုပ္​ရင္​ ​ေရာဂါပိုဆိုးသြားမွာ​ဆိုးလို႔...ၿပီး​ေတာ့......."