Benim adım Murat.Gün ağrıyor. Başım ağrıyor. İsmimi kendime ben verdim.
Bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluğun ifadesi. Bütün insanlara
kızgınım. Yaşadıkları için. Hayattan midem bulanıyor. Ateşle oynarım.Yeterince
benzin ve karşımda oturan adamın ceketinin iç cebindeki çakmakla dünyayı
yakabilirim.Kendimi ölümsüz olarak görüyorum. Mekan ve zamanda kopalı
yıllar oluyor. Bir kıza aşık olmuştum. Onu görmek için altı saat yol gerekiyordu.
Bir sabah treni kaçırdım. Aşık olmaktan vazgeçtim. Kendinden vazgeçmenin ne
olduğunu asıl ben bilirim.Az yedim,çok içtim. Hala içiyorum. İçki ayırmadım.
Alkolü kendime yakıştırdım. Her türlü uyuşturucudan tattım. Bağımlılıktan nefret
ettim. Gitmemi, Terk etmemi engeller diye. Ne bir maddeye, ne de bir insana
bağlandım. Sırf bunu kendime kanıtlamak için eroin kullandım, asşık oldum.
İkisini de arkama bakmadan bırakıp gittim. Geçmişe tükürüp geleceği
çiğnedim. Dünyayı bir oyuncağa çevirdim. Ayak basmadığım yer kalmadı.
Duvarlara, bedenime resimler çizdim. Bir gün gürledim ki önümde duran
şarap kadehi çatladı.
Kendimi defalarca buldum, defalarca kaybettim. Gerçek adımı hatırlamıyorum.
Kimliğimi bir çocuğa sattım. Çirkinleşmek için çok uğraştım. İsteyene ruhumu
kiraladım. Vücudumdaki dikiş sayısını artık bilmiyorum. Hayatımı diktiler. Oysa
yırtmak için çok uğraştım.
Uyumadım. Pişman olmadım. Kendimden bile. Ben gerçektim. Dünyanın en
gerçek adamı! bana ait gezegen bulana kadar insanlara ve kendime zarar
verene kadar devam edeceğim ve bunu okuyan kişi sen ise yolculuğunun
parçaladığı hayatını toplayıp geri dönmelisin. Çünkü burada Her şey var!
Şimdiyse ağlıyorum hepimiz için.Çünkü hiçbiri işe yaramadı
