Hayatımı değiştiren, beni karanlık içinde bırakan, ailemi elimden alan bu kaza yaşanalı çok değil sadece 2 yıl olmuştu. 2 yıl önce 4 kişilik çok mutlu bir aileydik ve ben görebiliyordum.Şimdi ise o mutlu aile tablosundan 2 kişi kalmıştı sadece ,ben ve kız kardeşim.Hayatım artık tek bir renkti siyah.yalnızdık akrabalarımızdan kimse bize bakmak istememişti yük olmak istemiyorduk bizde kimseye eski evimizde yaşamaya başladık annem ve babamsız ev o kadar sessizdi ki bir türlü alışamıyordum her zaman aklım kazaya gidiyordu.Arabamızın uçuruma yuvarlanışı annem ve babamın yüzü benim bağırışım ve ardındaki karanlık dünyam.Neşesiz umutsuz ve soğuk ...Kazadan sonra elime bir sopa vermişlerdi takılıp düşmemem için ama ben kullanmak istemiyordum kimsenin benim bu acınacak zavallı halimi görmesini istemiyordum.bir gün kardeşim eda ile parka gidiyorduk sıkıca elimi tutuyordu malum tutmazsa düşebilirdim.Bir banka oturduk sonra onu arkadaşları çağırdı beş dakikaya gelirim abi dedi.Ben ise yalnızlığimla bas basaydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hayatta sıkı tutun
General FictionHayata küsmüş kör bir çocuk ve ansızın hayatına giren bir kız
