Kalbimdeki Sen

Gariplikler

Telefonunun alarmı ile irkilen Su , uyku mahmuru gözlerini bir an saate dikti. 7:40.Hayatı boyunca akşamdan 10-15 alarm kurup yine de kalkamayan kızlara benzememişi. Yataktan kalktığı gibi tenini, ayak parmaklarında hissettiği soğukluk kapladı.Lavaboya yöneldi. Bir anlığına aynaya baktı. Sadece baktı. Kara kaşlarını kaldırdı. Yüzüne dökülen bir tutam saçı kulağının arkasına attı. O an dudaklarından dökülen tek kelime "hazırsın" oldu.  Ama neye hazırdı? Yaşadığı onca şeyden sonra yeni bir başlangıca mı yoksa karşılaşacağı tüm zorluklara mı? İşte bunun cevabı meçhuldu.

Ev arkadaşı erkenden çıkmıştı anlaşılan. Ev arkadaşı-İlayda-henüz Hukuk Fakültesinin birinci sınıf öğrencisiydi. Birinci öğretim olduğundan sabahları üniversiteye erkenden gidiyordu. Su ile geçirdiği zaman dilimi çok azdı. İki arkadaş Hukuk Fakültesini kazanır kazanmaz İstanbul'da bir düzen kurmuştu.  Ama Su bu hayata alışamamış gibiydi. Son zamanlarda her şey garip gidiyordu. Anlam veremediği içine düşen bir şeyler var gibiydi.  İlayda'nın ortaokuldan arkadaşıydı onu çok iyi tanırdı .İlayda'da bir şeyler vardı evet vardı ama ne? Arkadaşıyla bunu konuşmanın vakti gelmiş miydi? Gerçekten düşündüğü şey miydi bunu zaman gösterecekti. 

Hava kararmaya başlamıştı. Güneş batıyor gibiydi ama hayır daha batmamıştı. Ev arkadaşı ile oturdukları bu plaza şehri ayağının altına alıyordu. Öyle ki oturup şehri izlemek kadar güzel bir şey yoktu. Bu akıllı İstanbloom plazası insana yaşama zevkini tattırıyordu. Su kendi halinde güneşin batışını izlerken birden kapı çaldı. İlayda gelmiş olmalıydı. Ama neden bu kadar gecikmişti? Son zamanlarda dersleri mi yoğunlaşmıştı yoksa arada kaçamak mı yapıyordu? Bu sorunun cevabını düşünürken kapıya doğru ilerledi. Açtığında arkadaşını hiç böyle görmediği bir yüz ifadesiyle karşılaştı.

"Selaaam!"dedi İlayda nefes nefese. Arkadaşının yüzündeki şaşkınlığı görebiliyordu.

"Selam da..."sözcügü çıkabildi sadece ağzından. İlayda bir şey söylemeden içeri girdi.

"Seni bu kadar nefes nefese bırakan şey ne?"diye sordu Su.

"İnan bilmiyorum kendimi bile anlayamıyorum."derken İlayda'nın yüzündeki ifade çok ciddi ve sakindi.

Su ,arkadaşını hiç bu kadar duygu değişimi yaşarken görmemişti.

"Bir şey varsa yani danışmak istediğin ben burdayım konuşabilirsin."dedi Su rahat hissettiren bir ses tonuyla.

 Anlamıştı,arkadaşının kalbi biri için delicesine atıyordu. Ne zaman konuşurdu bunu onunla bilmiyordu ama arkadaşının kalbini bilirdi. İllaki konuşacaktı.Çünkü aşk o kadar kolay değildi.İlayda odasına geçmiş çalışırken Su birden içeri daldı.

"Hadi kalkıyorsun ve gidiyoruz canım."dedi Su. 

İlayda'nın yüzündeki neye uğramışlık ifadesini dikkate almadan "hadi kalk gidiyoruz ."diye tekrarlardı.

"Nereye?"dedi İlayda ,bir an arkadaşının ne yapmaya çalıştığına anlam vermeye çalışırken.

Su biliyordu ki arkadaşı aşıktı. Ve bu durumlarda ona neyin iyi geleceğini tahmin edebiliyordu.

"Üniversitenin açık hava konserine."

"Yok ya ben gelmiyorum sen git"dedi İlayda arkadaşının ısrarcı tavrını görse de

.Su İlayda'ya baktı ve bir an yüzünde bir tebessüm belirdi.

"Komik olan ne?"diye sordu İlayda. İstemese de sesi kalın çıkmıştı.

"Sen gerçekten kaçıyorsun"dedi Su. Yüzündeki tebessüm eksilmemişti.

"Anlamadım neyden kaçıyormuşum ben?"

İlayda bu soruyu sorarken aslında bu sorunun cevabını çok iyi biliyordu.

Cevabını bildiği sorular sormakta üstüne yoktu.Derin bir sessizlik olmuştu ortamda.İkisi de tek kelime etmiyorlardı.Onlar birbirlerini anlayabiliyorlardı.Çünkü en yakın arkadaştılar.Ve bu sessizliğin tek bir cevabı vardı o da İlayda'nın göz bebeklerindeki o içten o narin bakışı...

Bu konuşmlardan sonra Su tabiki gitmesi gereken yere üniversitesine gitti.İlayda evde yalnızdı.Kendisiyle baş başaydı.Kalbiyle baş başaydı.Kendine bile itiraf edemediği şeyi düşünürken kalbi çok hızlı atıyordu.Hem de ne hızlı.Tıpkı onu gördüğündeki gibi.Aslında arkadaşının söylediği öneri fena değildi.Belki bir açık hava konseri onun kafasını dağıtırdı.Ama hayır gidemezdi.Gerçekten de İlayda aşktan kaçıyordu.Sevdiği çocuktan kaçıyordu.Onunla göz göze gelmekten, karşısında durmaktan,aşka teslim olmaktan kaçıyordu.