Because of you..

Jayda

"Dus, ik ben hier pas komen wonen en er is een jongen die sinds de eerste dag altijd in mijn buurt is. Ik weet niet of het toeval is of dat het gewoon zo moet zijn. Ik ben zijn aanwezigheid gewend en ik weet niet of ik wat voor hem voel. Gister bleef hij slapen en vandaag deed hij bot en ik snap hem gewoon niet.. yup dat is het." Ik zucht diep en schiet vervolgens in de lach.

"Waarom lach je?" Vraagt Shemaira dan. Ik haal mijn schouders op. "Mijn leven is niet wat het was en ik weet niet of dit beter of erger is.." Shemaira schud haar hoofd.

"Hoe heet die jongen?" Ik stop de glimlach die ik op had en voel mijn blik serieus worden. "Jayden.." Shemaira springt op uit haar stoel. "NO WAY!!" Ik kijk haar aan en zucht. Tuurlijk kent ze hem.

Iedereen in de kantine kijkt onze kant op. Ik glimlach nep en Shemaira loopt snel naar de balie. Ze pakt een kleine zwarte afstandsbediening en richt die op een beeldscherm. Ze drukt wat knopjes en ineens hoor ik wat muziek spelen. Als iedereen weer rustig in zijn eigen wereld is komt ze weer naar mij toe en gaat zitten.

"Jayda maak die fout niet alsjeblieft?" Ik breng mijn hand rustig naar mijn knot en trek het los. "Waarom niet?" Ik weet dat het een domme vraag is en dat ik het antwoord ervan ook al weet, maar ik moet het vragen.

"Jayden is de player. Niet alleen van Juilliard, maar van heel New York. Jayda die jongen gaat met meisjes naar bed voor de verveling, voor de lol, zelfs voor weddenschappen.." ik voel de tranen in mijn ogen springen.

"Weddenschappen?" Mijn maag krimpt ineen. Shemaira knikt langzaam. "Wist je dat niet?" Ik schud mijn hoofd. Dat hij meisjes gebruikt dat wist ik wel, maar weddenschappen?

"Hoe dan?" Vraag ik rustig. Mijn buik doet na elk woord steeds meer pijn. "Hij gaat naar van die domme feestjes bij.."

"Bij Mason en Lorenzo thuis.." maak ik haar zin af. "Ja hoe weet je dat?" Ik zucht. "Ik woon hier pas net, maar ik heb het gevoel dat ik alles al van deze jongen weet.."

Alsof je hem al jaren kent..

Ik negeer die rotstem in mijn hoofd en probeer me te focussen op het gesprek. De pijn in mijn buik en het nu wel heel erg lichte gevoel in mijn hoofd maken het moeilijker om me te concentreren op Shemaira's woorden.

"Jayda, ben je er nog?" Shemaira knipt met haar vingers voor mijn ogen. "Uh ja ik.." nog voor ik mijn zin kan afmaken voel ik de kots naar boven komen. Ik zoek een wc, als ik die naast de balie zie  staan ren ik erheen en laat alles los zodra ik boven de wc hang.

"Jayda? Is alles oké? In welke wc zit je?" Ik hoor Shemaira's stem echoën door de toiletten. Ik probeer te antwoorden maar zodra ik mijn mond open doe kots ik weer. Ik voel me verschrikkelijk.

Ik spoel de wc door en loop het hokje uit. Shemaira kijkt bezorgd. "Ik zet je wel thuis als je me het adres geeft." Nog voor ik kan tegenstribbelen trekt Shemaira me aan mijn arm mee het gebouw uit.

Voor het gebouw staat een kleine rode auto. Shemairo duwt me de auto in zodra hij open is en gaat dan aan de andere kant zitten. Het leer in de auto is ijskoud en ik voel het door mijn kleding heen. Ik mompel mijn adres net hard genoeg dat ze het kan horen en sluit dan mijn ogen.

Shemaira's zuchten maken me wakker. Als ik mijn ogen open zie ik haar zoeken in mijn handtas. "Ik wilde je niet wakker maken, ik zocht je sleutels." Glimlacht ze lief zodra ze merkt dat ik wakker ben. Ik glimlach zwakjes en graai in mijn jaszak om het bosje sleutels uit mijn zak te halen. "Natuurlijk.." mompelt Shemaira en ze glimlacht. "Kom ik breng je thuis." Met die woorden trekt ze de sleutels uit mijn hand en helpt me uit de auto.

Als we voor de juiste portiek staan opent Shemaira de deur en drukt op de liftknop. Ik klik de juiste verdieping aan met een hand terwijl ik de ander om Shemaira heen heb geslagen. De kleine lift zorgt ervoor dat ik het benauwd krijg en weer duizelig word. Ik zweer mezelf voor de zoveelste keer in mijn leven om niet meer te drinken en dit keer meen ik het. Hoop ik.

We lopen de gang door naar mijn appartement. Terwijl Shemaira de juiste sleutel zoekt, hou ik me stevig vast aan de muur. Het duurt een eeuwigheid voordat Shemaira de juiste sleutel heeft, maar na een lange zoektocht opent ze eindelijk de deur. Shemaira loopt met me naar de bank en zet me er voorzichtig op neer.

"Jayda?" Hoor ik een maar al te bekende stem vanuit de gang van de kamers komen. Ik zucht diep en smeek Shemaira zowat met mijn ogen om me te verstoppen, maar ze lacht alleen maar om mijn uitdrukking. "Wie is dat?" Zijn de woorden die ze fluistert. Ik gooi mijn hoofd naar achter als Jayden tevoorschijn komt.

"Maira? Wat doe jij hier?" Jayden klinkt verbaasd, maar niet op een goede manier. "Uh.." stamelt ze. Ik zwijg, had ze me maar moeten verstoppen.

"Jayda had gedronken en ik kon haar niet alleen naar huis laten gaan ze ziet er niet goed uit." Floept ze er snel uit. Ik zucht luid en diep. Waarom vertelde ze hem dat? En hoezo kent hij haar? Laat maar te veel vragen. Mijn hoofd begint te bonken en ik besef dat het me allemaal te veel word.

Waarom is Shemaira zo zenuwachtig in Jayden's omgeving..?

De stem in mijn hoofd laat mij realiseren dat Jayden en Shemaira een geschiedenis hebben samen en ik weet niet wat voor geschiedenis, het moet me niet boeien maar hoe meer ik het negeer hoe beter de stem in mijn hoofd klinkt..

|| Woow ik ben lang weg geweest I'm sorry. Ik had werkweek, toen vakantie, toen examens en toen had ik geen inspiratie meer. Maaarrr nu weer wel! Hier een nieuw hoofdstuk voor jou xx Cass.