1

307 29 0
                                    

အရယ္အျပံဳးမ႐ွိ....။
ႏူးညံေႏြးေထြးမႈမ႐ွိ...။
ၾကင္နာတ့ဲအၾကည့္ေတြမ႐ွိ...။
မဂၤလာသတို႔သမီးဝတ္စံုလည္းမ႐ွိ...။
လူလည္းမ်ားမ်ားစားစားမ႐ွိ...။
အ့ဲလိုန႔ဲကြၽန္ေတာ္ရ႕ဲမဂၤလာေဆာင္က...
အသက္မ႐ွိ....။

ကြၽန္ေတာ္မွားတယ္လို႔ေျပာရမည္။
သဘာဝကိုလြန္ဆန္ၿပီးခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ခ့ဲရသည္။ခင္ဗ်ားကိုသိမ္းပိုက္ခ့ဲမိသည္။အခ်စ္မ်ားန႔ဲသိမ္းပိုက္ခ့ဲေသာ္လည္းခင္ဗ်ားအျမင္မွာ...ပို္က္ဆံေၾကာင့္တ့ဲလား....။

~~~

ငါမင္းကိုအရမ္းမုန္းတာပဲ ပက္ဂ်ီမင္။
ငါ့ကိုကစားစရာအ႐ုပ္လုိပိုက္ဆံန႔ဲဝယ္ခ့ဲတ့ဲမင္းကိုသိပ္မုန္းတယ္။မင္းရ႕ဲ႐ူးမို္က္တ့ဲအေတြးကငါ့ကိုရာသက္ပန္အက်ဥ္းခ်လိုက္တာပဲ။ငါ့ကိုဒီလိုသိမ္းပိုက္လိုက္တာန႔ဲမင္းအတြက္ဘာမ်ားေကာင္းက်ိဳးရမွာမို႔လဲ။

~~~

မဂၤလာပြဲၿပီးသြားေတာ့...
သဘာဝမက်ေပမယ့္ HoneyMoonေတာ့ထြက္ရမည္မလား...
မိဘႏွစ္ဖက္လံုးကပါ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ႐ွိ...
ေနာက္ဆံုးYoongiအေမကငိုခ်မိသည္...

"အေမ မငိုရဘူးေလWae?"

"အေမအရမ္းခ်စ္ရတ့ဲသားေလး...ပညာလည္းစံု ၾကင္ယာလည္းစံုေနသည့္ၾကားမွာ ေရတိမ္နစ္ၿပီ သား အေမ့ေၾကာင့္ပါ"

သူ(မ)ေၾကာင့္ဆိုၿပီးငိုေနတ့ဲအေမ့ကိုကြၽန္ေတာ္အားနာမိတယ္။

"သားေလ.....သား အေကာင္းဆံုးေနျပပါ့မယ္ေနာ္...အေမ မငိုန႔ဲ..."

"မင္း ၾကံ့ခိုင္ပါ သား"

အေဖလည္းဝမ္းနည္းပံုရ။အေဖ့စကားကိုအျပံဳးတစ္ပြင့္န႔ဲတုံ႔ျပန္လိုက္တယ္။ဟုတ္တယ္မလား ကြၽန္ေတာ္ ၾကံခိုင္ရမယ္ေလ။

တစ္ဖက္မွာလည္း...

"သူတို႔ကိုၾကည့္ပါဦး ငိုေနလိုက္ၾကတာ"

ေဖေဖ့ေျပာရာလိုက္ၾကည္ေတာ့ အၿပိဳင္အဆိုင္ငိုေနၾကတာ။ကြၽန္ေတာ္လည္းအားေတာ့နာတယ္။Hyungကိုလည္းခ်စ္မိေသးတယ္။

"သားလိုခ်င္ဒါလား JiMinရယ္။
သူတို႔မွာသမီးေလးလည္း႐ွိရ႕ဲသားန႔ဲ။"

"ဟီး"

ေမေမ့ရ႕ဲအေျဖကိုသြားၿဖီးျပလိုက္တယ္။
ဘာလို႔လဲလို႔ေျပာရင္ကြၽန္ေတာ့္မွာေျဖစရာမ႐ွိဘူး။

ဟုတ္တယ္။ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ဒါေပမယ့္ခင္ဗ်ားဝမ္းနည္းေနတယ္ေလ။ဒီေလာက္မုန္းေနတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔လက္ထပ္ခ့ဲေသးလဲ။သတ္ပစ္တာျဖစ္ျဖစ္လုပ္ခ့ဲသင့္တယ္မဟုတ္ဘူးလား...။

HoneyMoonကေတာ့ နီးနီးနားနား ဂ်ယ္ဂ်ဴဒို။လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးစကားမေျပာဘဲကားကိုဘဲအာ႐ုံစိုက္ေမာင္းခ့ဲတ့ဲခင္ဗ်ားကိုေလ...ဘာလို႔ခ်စ္ခ့ဲမိပါလိမ့္....။

ဟိုေရာက္ေတာ့ညပိုင္းႀကီး။
Hotelအေကာင္းစားကVVIPအခန္းယူၿပီးေတာ့အခန္းထဲဝင္ခ့ဲတယ္။

"မင္းဘာသာ အခန္းျပင္လိုက္ေတာ့"

ေအးတိေအးစက္န႔ဲေျပာၿပီးအခန္းအျပင္ကိုထြက္သြားေနတ့ဲHyungကို။

"ဘယ္သြားမလို႔လဲ..."

မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ထိုးျပေတာ့ ၿငိမ္ကုတ္သြားမိတယ္။ေျကာက္ေတာ့ေျကာက္မိသား။

အ့ဲလိုန႔ဲအခန္းျပင္ၿပီးနာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ 12ထိုးၿပီး 5မိနစ္စြန္းေနၿပီ။
ေနာက္က်ေနၿပီပဲ။ျပန္လာသင့္ၿပီမဟုတ္လား။ဒီေန႔မဂၤလာဦးညေလ။မေတြးသင့္တာမွန္ေပမယ့္မသိစိတ္ထဲကေတာင္းဆိုမိတာက သူရ႕ဲအၾကင္အနာ အယုအယ။

မအိပ္ဘဲေစာင့္ပါ့မယ္ဆိုၿပီးေခါင္းအုံးေပၚေခါင္းတင္ေစာင့္လိုက္တာန့ဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။တံခါးေခါက္သံၾကားမွျဖန္႔ခနဲလန္႔ႏိုးမိတယ္။Hyungမ်ားလား ဆိုတ့ဲအသိန႔ဲ။

ေဒါက္!ေဒါက္!ေဒါက္!

"ခဏေလးပါ..."

တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့....!

1♥End

လိုခ်င္မိ...ၾကယ္ေလးေတြ...ဟီး

ခ်စ္ေသာအားျဖင့္ ဂ်ယ္နာယူ။

F L A W L E S SWhere stories live. Discover now