Lalalala <3
First story ko po dito sa wattpad. Hope you like it. :)
Prologue
Palagi ko siyang nakikita sa parteng iyon ng library namin. Hindi masyadong matao ang lugar na iyon dahil kung baga hindi masyadong interesante ang mga libro na naroon para sa studyanteng hindi talaga palabasa. Kaya may mga pagkakataon na kaming dalawa lang ang naroroon sa parte na iyon.
Mula sa malayo, pinagmamasdan ko kung paano gumalaw ang kanyang mga mata at ang kanyang bibig. Kung paano magbago ng ekspresyon ang kanyang mukha sa tuwing nagbabasa siya.
Nung una akala ko, naaamaze lang talaga ko dahil maraming pagkakataon na kaming dalawa lang sa parteng iyon ng library. Na para bang kaming dalawa lang ang merong interest sa pagbabasa ng mga classics na libro sa dinamidami ng studyante sa school na iyon.
Pero bakit habang tumatagal, habang pinagmamasdan ko siya, nagiiba na rin ang aking pakiramdam.
Alam mo yung ang saya saya mo sa tuwing nakikita mo siya? Yung gusto mo palagi mo siyang nakikita kahit hindi man niya alam ang existence mo?
Parang ganun eh, hindi ko masyadong maexplain.
Sometimes, words really fail me. I don’t know how to describe this feeling. But one thing is for sure, I haven’t felt like this before.
Sooooo, whatcha think? Lemme know. Thanks :)
