Úlfr

XXXVIII

De jacht is heus niet onopgemerkt gebleven bij de grazende kuddes dieren in de vallei. Eerst zijn ze gevlucht, maar nu de wolven volgevreten lijken te zijn, komen ze weer dichterbij. Ze weten, dat ze nu niets zo veel meer te vrezen hebben van de wolven. En daar heeft Rolf op gerekend, want anders zou hij kansloos zijn om ook nog zijn rendieren te vangen.

Hij wacht rustig af, totdat de rendieren naar het gebied terugkeren, waar hij ze al eens eerder heeft gezien. Om het vlees, dat hij op de slede heeft liggen, maakt hij zich niet druk. Dat wordt bewaakt door Orsin en Thyrza en het is koud genoeg om het niet te laten bederven. Tegen het eind van de middag zijn de rendieren precies waar Rolf ze graag wil hebben. Meteen staat hij op, en daarmee is de roedel ook meteen wakker. Rolf denkt even na, hoe hij de roedel duidelijk kan maken, dat hij de rendieren levend wil hebben. Maar voordat hij daarover kan nadenken, rent Orsin langs hem heen in een omtrekkende beweging om de kudde rendieren heen. Een aantal wolven volgen hem, de rest aarzelt en wacht op Rolf. Rolf heeft ook geen andere keuze, want Orsin bepaalt nu de strategie. Rolf kan alleen maar hopen, dat Orsin echt begrijpt wat Rolf van plan is.

Maar Rolf hoeft zich geen zorgen te maken. Orsin zag de twijfel van zijn baas, en begreep heel goed, dat Rolf weer levende rendieren nodig heeft. En omdat hij dit al eens eerder heeft moeten doen voor Rolf, weet hij nog precies wat er van hem verlangd wordt.

Tot groot genoeg van Rolf sluit Orsin de pas af voor de rendieren en drijft ze op naar een inham, waar hij Rolf naar heeft zien kijken. En daar wacht Rolf de rendieren ook al op. En voordat de rendieren in de gaten hebben, dat ze in de val zitten, is het al te laat. Ze zitten ingesloten in de inham, en de uitweg wordt geblokkeerd door wolven. Een wolf, die vlak bij Orsin staat, probeert zijn natuurlijke instinct te volgen en valt dan een van de rendieren aan. Maar daar is Orsin niet van gediend, en met de nijdige grom en een lichte aanval op de jonge wolf, brengt hij hem snel van dat plan af. Even weten de wolven nu niet meer wat ze moeten doen. Maar dan zien ze Rolf richting zijn slede rennen om dan terug te komen met de riemen, die hij gemaakt heeft. Ze begrijpen er niets van, maar omdat Orsin erop blijft aandringen, dat ze de rendieren niet laten ontsnappen, blijven ze de rendieren insluiten. Iedere uitbraakpoging van de rendieren wordt genadeloos bestraft met een beet in hun poten, waardoor het animo om te ontsnappen voor de rendieren snel afneemt. En daar heeft Rolf op gewacht. Hij laat de kring om de rendieren kleiner worden, en rent dan naar een rendier, dat met de rug naar hem toestaat. Met een handige beweging trekt hij het hoofd van het rendier naar beneden, om dan snel de riem om zijn hals te doen. Dan laat hij het rendier weer los, dat probeert te vluchten, maar natuurlijk niet erg ver komt vanwege de riem. De overige rendieren zijn nu wel op hun hoede, maar is maar weinig wat ze kunnen doen. Na enkele uren werk heeft Rolf eindelijk zijn kudde bij elkaar. Ze zijn allemaal aan elkaar gebonden en kunnen niet meer weg. En ook al zouden ze dat proberen, dan sleuren ze elkaar mee. Na enkele uitbraak pogingen beseffen de rendieren, dat het niet veel zin heeft om te vluchten.

Rolf heeft niet alle rendieren genomen, het zijn er slechts een stuk of tachtig. Hij had niet genoeg riemen en bovendien wil hij niet meteen de hele kudde uitdunnen. Rolf geeft Orsin een seintje, dat ze de rest van de rendieren mogen laten gaan. Daarop trekken de wolven zich terug en de rendieren vluchten voor hun leven.

De gevangen rendieren blijven natuurlijk wel nerveus met al die wolven in hun buurt. Vreemd genoeg vinden ze het minder erg, als Rolf bij hun in de buurt is, hoewel hij heel erg naar de wolven ruikt. Op de een of andere manier voelt Rolf voor de rendieren minder bedreigend aan.

Pas dan gunt Rolf zich een klein momentje rust. Hij zet zich bij de slede neer, waar Thyrza nog altijd waakzaam omheen staat. De wolven rusten ook uit, enkelen doen zich nog even te goed aan de resten van het kadavers van de rendieren, die er nog altijd liggen.