Dibi tutmuş hayatımın
kazıdıkça altından yine
sen çıkıyorsun
Acının kapkara izlerini taşıyorum
ruhumun çeperinde
Dil yarasının kalp acısına dönüştüğü yerde
yine ben bir başıma
Ayrılığın vuslatını beklerken,
yürüdüğümüz yolun taşları batmış yüreğimin masumluğuna
Ömrümün ikinci baharında cefası bitip,
sefası yokluğunda
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON SATIR
PoetryŞiirlerimin başlıkları yok , Gerek görmedim kalıplara girmeye. Siz içinizden geçen kelimeleri kullanın İlk satır için, Ben son satırı yazdım... Başlangıç tarihi 06.03.2017
