Ay Gibi (Tamamlandı)

1.Bölüm-Ay Gibi

Yazım hataları için çok üzgünüm enkısa zamanda düzeltilecektir.

**

Sabah kakltığımda etraf çok sessizdi , bu sessizliği sevmiştim , arada böyle sessiz olurdu , anca babam (!) (Gerçi baba da demek istemiyorum pek) sızıp kalırdı bu yüzden evde özlem duyduğumuz huzur ve sükunet 2 saat da olda hissterirdi kendisini ..Odamın penceresini açtım , sabah rüzgarı yüzümü okşuyordu , nasıl bir huzurdu anlatamam , saate bakmak geldi aklıma , beynimden vurulmuşa dönmüştüm bugün üniversitedeki ilk günümdü , tamamıyla unutmuştum , allahtan henüz geç değildi , leş gibi içki kokan odaya girdim , annem bu kokuya nası dayanıyordu bilmiyordum , bırakın bu kokuyu bu adama nası dayanıyordu aklım almıyordu doğrusu..Annemi sessizce uyandırmaya çalışıyordum,o şerefsiz uyanırsa beni okula göndermeyecekti biliyorum, liseye bile zar zor gitmiştim , bana parasını asla harcamaz varsa yoksa kendisi için harcar kazandığı kuş yemi kadar parayı..BEn üvey evlatmışım gibi davranır hep , ben yokmuşum gibi , onun yanında offline moda alınmış gibiydim, görünmezmişim gibi , baba sevgisi nedir bilmedim hiçbizamanda bilemicem ,beni kere bile beni öpmedi sarılmadı , saçımı okşamadı , tenime dokunmadı bile , babam yanımdaydı ama ben onu özlüyordum hep , yanımda olduğu halde hasret kalmıştım ona ,sevgisine..Herneyse annem sonunda uyanmıştı , burnunu tutaraktan odadan çıkmıştım , çıktığımda derin bir nefes aldım hemen anneme de hatırlattım bugün ilk günüm olduğunu ,ve ardından uzun süre bakıştık ben söylüyemiyordum ama annem anlamıştı derdimin ne olduğunu anne işte hemen anlar, giyinecek bi kot pantolunum bile yoktu ,-evet ,evet durumumuz bu kadar kötüydü- sandığını açtı , üzerine sandık kokusunu sinmiş deri bi kalem etek çıkardı , rengi solmuştu biraz ama siyaha o tonda yakışmıştı.. Bunları düşünürken annem sessizliği bozdu

"Bu benim gençliğimde en sevdiğim eteğimdi , o zamanınn sartlarında pahalı bi etekti babam almıştı , ama giyinmek sadece 1 kere nasip oldu , al bunu kızım artık senin sen giyin zaten giyincek bişeyin de yok , üstünede geçen yıl bayram için pazardan aldığın kırmızı gömleğini giyin komşunun kızıda giyinmediği kırmızı babetlerini vermişti ,altınada onları giyinirsin , ve baban uyanmadan çık kızım" dedi

kırgın, ve birazda telaşlı sesimle ekledim ;

"tamam bugünü atlattım diyelim, yarın , ertesi gün,sonraki gün, sonraki gün napıcam anne ne halt yicem ben "

Ses tonunu koruyarak devam etti -annem çok güçlü birkadın dı onu çok seviyordum, hayattaki tek varlığımdı-

"hele bi bugünü hallet güzel gözlü kızım , yarına ALLAH KERİM"

başımı sallayabildim sadece, annemin verdiği eteği ve geçen sene aldığım büyük bir özenle sakladığım gömleiğimi üzerine giyindim , kırık aynanın önüne geçtim saçımı salık bıraktım , kendinden iri bukleleri vardı zaten uzundu saçlarım annem hiçbirzaman kestirmeye kıyamamıştı..tek eksik ayakkabımdı, komşudan aldığımız kırmızı babetler ayağımı sıksada başka çarem yoktu buna mecburdum , biraz yürümekte zorlansamda alışırım diye düşündüm ve annemin yanına gittim , döndüğünde gözleri dolmuştu , yanıma geld, ve sarıldık , yüzünü syrettim , yüzündeki çizgiler yaşadıklarının anlatıyordu bana hepsinin tek tek anısını vardı , neler çekmişti bu kadın ve sadece benim içindi bütün çektikleri onun hakkını asla ödeyemezdim, neyse annemi öptükten sonra 3 yıldır kullandığım siyah çantamıda alıp gerekli evrakları kontrol ettim, kalem ve küçük bide not defteri almıştım, ve sonunda yola koyulabildim.. Arkamdan dikkatli ol AYCAN diye bağırdı , bende tamam anlamında kafamı salladım , ve ve hayatımı değiştireceğini biliyordum bu üniversitenin ve ne kadar değiştirceğini asla tahmin edemezsiniz, yeni hayatım için attığım ilk adım gerçekten ayağımı fazlasıyla sıkan o babetlerle olmuştu son adımı merakla bekliyordum ...

İbrahim şerefsizinin bundan asla haberi olmamalıydı yoksa gerçekten benim için bir başlangıç değil bir son olurdu hemde felaket birson..

Üniversiteye sonunda varabilmiştim 20 kmden fazla yürüdüm diyebilirim size hem bu ayakkabılarla gerçkten dayanamıyordum artık , herneyse üniversitenin kapısından girdim upuzun bir koridor vardı , yürümeye başladım etraftaki herkesin elinde İPhoneler,ipadlar, en pahalı telefonlar ..TElefonumun çalmaması için dua etmeye başlamıştım..koridorun sonuna geldiğimde dayanamıyordum artık ayakkabının içinde ayağım resmen uyuşmuştu ve birden kendimi yerde buldum , tamda birinin önüne düşmüştüm , ağzımdan reflexmen 'ay,uf' gibi sesler çıkmıştı , önüne düştüğüm çocuk acımsı bi bakış attı ardından elini uzattı

"gerek yok,kendim kalkarım " dedim

"peki sen bilirsin" dedi ardından ekledi

"Düz yolda yürümeyi öğretmiyorlar yalnız bu üniversitede" diye ukala bi tavırla konuştu

"sen de yanlış yerdesin sanırım senin gibiler için özel araştırma hastaneleri var orayı tercih etmelisin bence " gayet sakin bi tavırla

"tabi ki tavsiyeni değerlendiricem" dedi ve göz kırparrak

o uzun koridorda gözden kayboldu

içimden "Allahım ne kadar ukala bişey,bunların hepsi böyleyse yandık gibisinden düşünmeye başladım içim içimi yiyodu "

ve toparlandım kalkarken frikik vermemeye dikkat ettim , kalktıktan sonra biran rezil olduğumu farkettim harkes bana bakıyordu , fısır fısır aralarında bişeyler konuşuyorladı ,hiçbişey anlamamıştım , üstüme başıma çeki düzen verip hiçbişey olmamış sınıfıma girdim herkes hala bana bakıyodu , alttarafı düşmüştüm ne vardı ki bunda ama herkes hala bana baktığı için kızarmıştım resmen , suan zaten kırmızı gömlekle tam anlamıyla bi dometese benzemiştim yüzüme bakmak bile istemiyrodum, düştüğümde bu kadar utanmamıştım ..

Ardından arkada boş bi sıraya geçtim yanıma bi kız oturdu konuştuk tanıştık ,kafa dengiydi oda benim gibi bursluydu , ilk ders güzel geçmişti , kızla b,rlikte bahçeye indik konuştuk dertleştik biraz ,okulun yurdunda kalıyomuş burslalara bedavaymış aslında benimde aklıma yatmadı değil..

2.dersin ardından kahve fiyatları uçtuğundan o çay bende bi tane su aldım kantinden ve bahçeye gittik tekrardan , insanlar hala garip garip bakıyordu bu bakışlara hala anlam veremiyordum..

bu düşüncelerin sessiziğinde bi banka geçtik ve sessizliği zeynep bozdu;

"bugün Çağlar SEYMEN e le bi kız çarpışmış yere düşmüş sonrada ona laf atmış deli falan demiş."

"ÇAğlar SEYMEN mi Haldun SEYMEN nin oğlu çağlar SEYMEN mi " şaşkınlığımı gizlemeye çalışaraktan

"Evet dedii , ahh bi yakışıklı görsené hayranlıkla konuşuyordu zeynep, Yeşil gözlü , kaslı baya yakışıklı bişey

YEşil gözlümü , Bi dakika ya birden kafamda şimşekler çakmaya başladı , o kız bendim !!