Love And Punishment

Η πρόταση του

-Ότι δεν καταλάβεις ρωτα με,ειπε.
Το πήρα στα χέρια μου και διαβάζοντας το τι έλεγε γουρλωσα τα μάτια μου.
-Μου ζητάς να έρθω να μείνω στο κωλοσπιτο σου;ρώτησα ουρλιάζοντας από τα νεύρα.
-Για πιο λογο;ρώτησα φωνάζοντας.
-Λοιπόν θέλω να έρθει κάποια να προσέχει την κόρη μου,ειπε σοβαρός.
-Κόρη σου;;;Έχεις κόρη;;;ρώτησα σοκαρισμένη.
-Ναι είναι 5 χρόνων,ειπε άνετος.
Σηκώθηκα τρέχοντας προς την κουζίνα και γέμισα ένα ποτήρι νερό.Θα με πεθάνει ο ηλίθιος με τις βλακείες που σκέφτεται.Άκου εκεί να πάω να μείνω σπίτι του.Πολλά όνειρα βλέπει.
-Συνέχισε,του ειπα από την κουζίνα.
-Δεν μπορεί να περπατήσει,ειπε με μια λύπη που φαινόταν από μακριά στο πρόσωπο του.
-Γιατι;ρώτησα.
-Είναι σε αναπηρικό καροτσάκι.Είναι μικρή και εφόσον εγω λείπω είναι με την μάνα μου που έρχεται κάθε μέρα και βαριέται,ειπε.
-Και εγώ τι μπορώ να κανω;ρώτησα.
Είναι τελείως γελοίος λόγος να πάω να μείνω εκει.Μπορώ πολύ απλά να πηγαίνω κάθε μέρα εκεί από το σπίτι μου.Σιγά το πράγμα.
-Να έρθεις να μείνεις στο σπίτι μου για να την απασχολεις τις ώρες που λείπω,ειπε.
-Μπορώ να μείνω εδώ και να έρχομαι κάθε πρωί εκεί,ειπα.
-Σε θέλω και τα βράδυα,ειπε και πάλι σοβαρός.
-Όπα οπα κάτσε ένα ένα τα πετάς.Τι με θες εσύ το βράδυ,ρώτησα περίεργη.
-Έχεις βρώμικο μυαλό και ας μην το δείχνεις,ειπε χαμογελώντας πονηρά.
-Δεν σε θέλω εγώ.Η κόρη μου θα σε χρειάζεται.Ξυπνάει πολλές φορές,ειπε.
-Γιατί εμένα;Μπορείς να πας να βρεις μια οποιαδήποτε άλλη κοπέλα,του ειπα.
-Είσαι μικρή και πιστεύω θα έχετε καλές σχέσεις μεταξύ σας,ειπε.
-Και που ξέρεις εσύ ότι εγώ είμαι μικρη;ρώτησα σηκώνοντας το ένα μου φρύδι.
-Από πολλούς λόγους.Καταρχήν φαίνεται από την συμπεριφορά σου και από το ότι σε ξεπαρθενιασα πριν λίγο καιρό,ειπε με το βλέμμα το έξυπνου και με έκανε να κατεβάσω το κεφάλι μου κάτω από ντροπή.
-Τι κερδίζω από αυτο;ρώτησα.
-Ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό πόσο.Και για να ξέρεις,δεν επιτρέπεται να πεις σε κανέναν ότι η κόρη μου είναι ανάπηρη αλλιώς θα πληρώσεις,ειπε.
-Τι εννοείς;
-Δεν θέλω το μέλλον της να είναι δύσκολο εάν καταφέρει να ξαναπερπατησει.Δεν θέλω να την κοροϊδέψει ποτέ κανένας για αυτό το θέμα,ειπε.
-Οκευ.
-Λοιπον;;
-Τι λοιπον;Περιμένεις τώρα απαντηση;Με τίποτα!Πρέπει να σκεφτώ.Αλλά να ξέρεις ότι δεν θα ήθελα και τόσο πολύ να βλέπω την μούρη σου συνεχώς,ειπα ειλικρινά.
Γέλασε λιγάκι και σηκώθηκε βγαινωντας έξω.
-Έχεις δύο μέρες χρόνο να σκεφτείς,ειπε.
Δύο μέρες...Δύο μέρες...τι θα κανω;;;;

Εάν δεχθώ δεν θα έχω χρόνο για έξω.Για την Έλενα.Αλλά η Έλενα θα φύγει πάλι εξωτερικό για να σπουδάσει.Και αν δεχθώ θα πρέπει να βλέπω την φάτσα του συνεχώς.Και εάν δεν τα πάω καλά με το κοριτσάκι;Εάν δεν με συμπαθήσει;;Εάν όσα εγώ θα βρίσκω ενδιαφέρον αυτη τα βρίσκει χαζομάρες;;Και εάν του μοιάζει;;;Δεν θα αντέξω να προσέχω ένα κοριτσάκι με την φάτσα της έξυπνης πριγκίπισσας.
Αρπάζω το κινητό μου και καλώ την Έλενα.
-Ναι,λέει.
-Έλα γρήγορα από το σπίτι μου,της είπα και το έκλεισα.

Η πόρτα χτύπησε και έτρεξα γρήγορα ανοίγοντας την.
-Τι έγινε;ρώτησε η Έλενα καθώς έμπαινε βιαστικά μέσα στο σπίτι.
-Κάτσε,της λέω και με ακούει.
-Όπως σου είπα στο τηλέφωνο με κυνηγούσε ο Παπαδόπουλος στον δρόμο γιατί ήθελε να μιλήσουμε αλλά εγώ δεν ήθελα και προσπαθούσα να τον αποφύγω.Τελικά μιλήσαμε και μου έδωσε ένα συμβόλαιο που θέλει να πάω σπίτι του να μείνω,της εξήγησα αλλά μετά κατάλαβα ότι κάποια πράγματα δεν έπρεπε να της πω διότι δεν μου το επέτρεπε εκείνος.
-Για πιο λογο να πας να μείνεις σπίτι του,με ρώτησε ενώνοντας τα φρύδια της σκεπτικη.
-Εεε;Θέλει να πάω σπίτι του γιατί...θέλει να δουλέψω εκεί,ειπα σχεδιάζοντας πράγματα στο μυαλό μου.
-Ως τι;ρώτησε μη καταλαβαίνοντας.
-Καθαρίστρια,ειπα και κοίταξα τριγύρω για να μη καρφωθω.
-Για πιο λογο όμως να μείνεις εκει;ειπε.
-Δεν ξέρω όμως τι λες να κάνω;την ρώτησα.
Ένιωθα απαίσια.Έλεγα ψέματα στην κολλητή μου.
-Αναστασία αυτό πρέπει να το σκεφτείς μόνη σου.Δεν θέλω να σε επηρεασω σε καμία περίπτωση.Αυτό θα είναι δική σου απόφαση,ειπε κοιτωντας με συμπονετικα στα μάτια.
-Εντάξει,της ειπα.

Αφού έφυγε η Έλενα από το σπίτι ξάπλωσα στο κρεβάτι και με πήρε ο ύπνος.
Ένα τεράστιο άσπρο κενό ήταν μπροστά μου απλωμένο.Μπροστά μου στεκόταν για ακόμα μια φορά η μητέρα μου.
-Πως σου φάνηκε η πρόταση;ρώτησε.
-Μαμά ειλικρινά με τρομάζεις που τα ξέρεις όλα,ειπα γελώντας ελάχιστα.
-Για πες μου,ειπε.
-Δεν ξέρω,της ειπα μπερδεμένη.
-Πάνε.Μετά από καιρό θα με ευχαριστείς,ειπε χαμογελώντας μου.

Πετάχτηκα πάνω ιδρωμένη.Εεε λοιπόν λάθος ή όχι εγώ θα πάω!

●Γεια σαςςς❤
●Όποιος έσκασε να μάθει την πρόταση εεε ορίστε να τη☝😂
●Για όσους έχουν διαβάσει την προηγούμενη ιστορία μου θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υποστήριξη διότι κοντεύουμε στις 10Κ προβολες!
●Vote&Comment
●Byeee!