Bu olayın üzerinden 1 hafta geçmişti. Ama hala olayın etkisi tüm mahalleyi sarmış durumda geçmek bilmiyordu. Bu durumda aklım mahalleli nin kalbim ise Kaan daydi. Ne yaptim sa onu bir türlü unutamadım. Mavi gözleri kışın ortasındaki lodoslu okyanusları andırıyordu. Bu arada bende hala bu durumu kimseyle paylasmamis aşkımı kalbime gommustum. Ama artık yeterdi. Bu durumu biriyle paylasmazsam delirebilirdim. Peki kimle?... a evet bu Yağmur du. Tek ona guvenebilirdim o benim halimden anlardı. Böyle bir şeyi anneme dersem beni evlatlıktan bile reddedebilirdi. Bu adamlara karşı yıllardır savaş veriyorduk. Tabii bende resmen bir aşk cikmazinda kalmıştım. Peki ama Yağmur a konuyu nasıl acacaktim? En iyisi direkt anlatmaktı. Ona herşeyi bütün safligiyla anlatacaktim. Bu kararı verir vermez hemen telefonuma sarıldım. Yağmuru buyuk bir telaşla aradım çok heyecanlıydım. Telefon caldikca daha da geriliyordum. Acaba mesai saati mi diye saati yokladim. Ama saat 18:10 du saat 18:00 da mesaisi bitiyordu. Ve nihayet telefon açıldı.
-Alo
-Neredesin Yağmuşş
-İşten yeni çıktım eve geliyorum.
-Tamam dinlendikten sonra bize gel.
-Ne oldu?
-Bir şey anlatmam gerek.
-Off kanka çok yorgunum başka zaman ha?
-Olmaz Yağmur. Çok önemli lutfeen!
-Ayy tamam Arya geliyorum yarım saate bayy
-Bayy.
Ardından bişeyler atıştırmak için mutfağa gittim. Benim özelim zeytin ve peyniri masaya koyup yavaş yavaş yemeye başladım. Ne zaman heyecanlansam bu ikili beni sakinleştirirdi. O anda aklıma Kaan geldi. Onu özlemiş olma ihtimalim vardı. Bunun için telefonuma sarılıp instagram a girdim arama yerine Kaan Bayraktar yazdım. İlk çıkan oydu zaten. Büyük bir coşkuyla tıkladım. Resimlerini görünce bayılacak gibi hissettim. Mavi gözleri ruhuma işliyordu. Tatlı ama şımarık gülüşü beni benden aldı. Sanırım sevgilisi yoktu. Çünkü hiç kız fotoğrafı yada aşkla ilgili bir şey yoktu. Bu duruma sevinmiştim. Evet hoşuma gitmişti. Tam o sırada kapı çaldı. Sanırım Yağmuşş du. Kapıya heyecanla gittim kapıyı hızlıca açtığımda karşımdaki kişi aklıma gelecek son kişiydi. "Bu Kaan dı."
**************
Yağmur u beklerken Kaan in gelmesi beni bayılacak duruma getirdi. Karsuyu gibi saf bakan gözleri şaşkınlığımi anlamış "Ne oluyoruz?" Der gibi bakıyordu. Konuşamıyordum resmen dilim bağlanmıştı hareket bile edemiyordum. Üstünün başımın depresyondaki kızlardan farksız olduğumu farettigimde kendi kendime küfrettim. Ardından hızlıca kapının arkasına saklandım. Kaan olanlara bir anlam verememiş. Boş ve şaşkın bakışlarla beni izliyordu. Allah im ne kadar da rezil bir andı. Tam ben "burada ne işin var" diye cikisacakken direkt konuya girdi. "Anneniz Zeliha Hanım evde mi?" Bu kibarlıgi beni şaşırtmıştı. Ben hala konusamiyordum En sonunda Kaan bana doğru yaklaştı "Size diyorum Anneniz evde mi?" Sesindeki sinir hoşuma gitmişti. "A evet icerde namaz kılıyordu. Siz şöyle geçin" diyerek oturma odasını işaret ettim. Oturma odası mutfakla iç içe olduğundan tezgahtakiler rahat rahat görünüyordu. Benim minnoş zeytin ve peynirlerimde. Annemi yan odaya çağırmaya giderken göz ucuyla Kaan a baktım. Gözleri tezgahta benim minnoş yiyeceklerime bakıyordu. Şimdi alay bile etmiştir zengin züppe! Odaya girdiğimde annemde selam veriyordu. Namazı bitince bana döndü. "Hayırdır kızım kim geldi de beni çağırıyor? " "Geçen hafta mahalleye gelen Levent Bayraktar in oğlu Kaan geldi icerde. " Annemin birden beti benzi attı. Kapıdan çıkarken bana döndü. "Sen adının Kaan olduğunu nereden biliyorsun? " "Ayy anne nereden bilicem geçen hafta arabasına binerken bağırıyordu". Annem ikna olmusçasina başını yarım eğdi ve içeri girdi. Kaan annemi görünce ayağa kalktı. Annem yanına gitti "otur evladım". Kaan bu söz üzerine koltuğa oturdu. Direkt konuya girdi. "Bakın Zeliha Hanım mahalleyi bize verin bizde size yeni yaptığımız rezidans tan 3 daire verelim bu sadece bir aileye. Lütfen bizi zorlamayın. Hem yeni inşaat bir alt sokakta yıkılan evlerin yerine yapacağız böylece sizde yabancılık çekmesiniz. Annem beklediğimden daha çabuk cevap verdi. "Ben bu konuyu çok düşündüm. Ben ölünce çocuğum rahat yaşasın bu yüzden teklifi kabul ediyorum. Kaan bu söz üzerine güldü. O ne güzel bir gülüştü. Tertemiz ve saf. Kaan cevap verdi "çok teşekkürler Zeliha Hanım beni yaniltmadiniz." Bu arada birşey daha istiyecegim". " Buyur evladım " "Zeliha Hanım size uygun olur mu bilmem ama kızınızı istiyorum " Neeeeeeee beni mi ? Sanırım bayılacaktım.
*********YORUMLARINIZI BEKLİYORUM ************
