**ยังไม่ได้ตรวจคำผิด**
-15-
"ยังไม่หายงอนกูอีกหรอวะ?"
"..."
"ไอ้เลอร์!"
แบรี่พียืนกอดอกมองบนอยู่ปลายเตียงของเจเลอร์เค มันเป็นเรื่องที่แบรี่พีคิดว่าไร้สาระสุดในชีวิต การที่ต้องมาง้อไอ้มาเฟียไม่รู้จักโต งอนเรื่องไม่เป็นเรื่อง แถมยังเล่นตัวเก่งอีก!
"เค้ ไม่คุยก็ไม่คุย งั้นกูกลับและ บาย!"
หมับ!
มือใหญ่ของเจเลอร์เคขว้าเข้าที่ข้อมือแบรี่พีก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินออกจากห้องไป
เรื่องอะไรจะปล่อยไปล่ะ
"หมวย"
เจเลอร์เคย้ายมานั่งที่ปลายเตียง ยกแขนกอดเอวแบรี่พีที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับเอาหัวมุดพุงแฟนตัวเล็กของเค้า จัดว่าเนียนตามท้องเรื่อง
"งอนอะไรไร้สาระนะมึงอะ"
"ไร้สาระที่ไหนวะ ทำไมไม่บอกว่าไอ้เด็กเหี้ยนั่นทักมา ปล่อยให้กูรู้เอง"
"มึงรู้แล้วได้อะไร? ห้ามไปกระทืบใครเพราะเรื่องไร้สาระ" มือป้อมลูบหัวคนที่เอาแต่ซุกพุง นี่ขนาดงอนก็ยังมีอารมณ์มาฉวยโอกาส เจ้าเล่ห์จริงๆ
"ก็กูหวงไง"
"กูบล็อกน้องมันไปแล้ว อีกอย่างกูก็เคยเจอน้องมันที่ร้านหมูกระทะครั้งเดียวเอง"
"ไม่รู้แหละ กูไม่ชอบที่หมวยปิดบังไม่ยอมบอก"
"เรื่องแค่นี้ไม่ต้องบอกมึงก็ได้ปะ กูจัดการเองได้"
"แล้วจะมีกูไปทำไม??"
"มีมึงไว้เป็นแฟนไง"
"อย่ามาแอคแทคกันด้วยวิธีนี้ บอกเลยไม่หายโกรธง่ายๆนะ"
