Dead Or Alive

CHAPTER ONE

Chapter 1

SARA

The world has ended. Maraming tao ang nangamatay dahil sa isang sakit na hindi malaman kung ano ang lunas. Some scientist when they were still alive called it the voodoo virus, similar to necromancy. I have seen the virus' effects on people. In just 15 seconds or less, nagiging zombie na ang mga ito. I am not kidding, at mas lalong hindi ako nababaliw, malapit na nga lang sa sobrang stress ko sa mga 'to. Idagdag mo pa ang boyfriend ko na walang tigil sa pagpapanic despite the fact the nakaalis na kami sa panganib and we are in the middle of nowhere.

Okay, hindi pa pala kami safe.

"Sara, where are we really heading?" Speaking of the devil. Hindi ko alam kung sino ba talaga sa amin ang lalaki o babae, because to tell you the truth napaka-dependent niya sa akin. Yes, I would live to protect him by any means, kaso hindi ko alam na lalampa-lampa siya!

"I don't know either Jake, much better siguro kung pupunta tayo sa pinakamalapit na tindahan, baka sakaling may makita tayong stock ng pagkain. Hell, I'm hungry." sabi ko. Nakita ko naman na napakunot din siya ng noo dala ng sobrang kagutuman. Kanina pa kasi kami naglalakad.

Galing kami sa city actually. I am living near the MS mall, sa may Rosequartz village while Jake lives at the palace. He's a royalty btw. Anak siya ng prime minister and I am really confused hanggang ngayon kung bakit ako ang napili niyang mahalin. I mean, look at me. Hindi ako maputi, tan ang skin ko. I have my curves in place as early as my age right now, 18 years old. I am tall in approximately 5'9 and I have a long and curly ash brown hair. Sabi ni mama namana ko daw ito sa father side ko. Ang grandmother ko kasi sa side ni papa ay isang Spanish count. Pero matagal nang in-exile ang papa ko sa Espanya. Hindi ko alam ang eksaktong rason pero may idea ako na dahil sa relasyon nila ni mama iyon.

Patuloy kaming naglalakad ni Jake sa gitna ng kalsada na napalilibutan ng mga puno at madadamong lupa. Sa tingin ko nga ay nasa liblib kaming lugar.
May nakita akong sign sa gilid ng daan.
"Welcome to Camp Valley" where the hell are we?

 Is it a camp ahead? Sa tingin ko hindi kami ligtas dito.

 'Pero lahat naman ng lugar ay hindi ligtas' yeah right.

"Babe, tutuloy pa ba tayo? I think wag na tayong tumuloy. I will just find another way--" hindi ko na pinatapos magsalita ang damuhong ito. How could he!

"Jake! You've said that a hundreds of times! Kung naduduwag ka at hindi mo kayang magpakalalaki edi huwag ka sumama sa akin!" Binilisan ko ang lakad ko papunta sa kung saan man ako tatahakin ng kalsadang ito. That useless man! Ano kaya sa tingin niya ang ginagawa niya? Kanina pa siya simula nang tumatakas kami sa mga lupon ng mga naglalakad ng patay, at hindi siya nagsasawang magreklamo. Argh!

Akmang sisipain ko na sana ang bato na nakita ko sa harapan ng mga paa ko ng biglang narinig kong sumigaw si Jake.

"SARA!" Napalingon agad ako sa gawi niya at hindi ko napigilang magimbal sa nakita ko. Ang daming mga nakapaligid sa kaniyang zombies at hindi ko alam ang gagawin ko!
Agad kong tinakbo ang pagitan namin at pinaghahampas gamit ng hawak kong baseball bat. May humahawak sa buhok ko pero agad kong iwinasiwas ang hawak kong sandata sa mukha nito. Oh shit! Nabasag ang nabubulok nitong ilong.

Dalawa pa. Two more zombies to beat up and we will find some escape plan. Pero hindi ko inaasahan ang nangyari.

"SARA I LOVE YOU SO MUCH BABY, I'M AFRAID WE CAN NOT LIVE TOGETHER ANYMORE. RUN SARA!!" No. I can't leave him. Hinataw ko ng malakas ang isang zombie na nagtangkang kagatin ako sa kanang braso ko. Ang isa ay sumaklolo agad sa kasama niya. Bigla niyang hinablot ang kamay ko at akmang kakagatin ngunit bago pa iyon mangyari i quickly grab his head and smash it with my knee.

Nang makita kong wala nang ulirat ang mga halimaw ay agad kong dinaluhan si Jake.
"Jake!" I am crying like a baby right now. I can not lose him this time. Kahit naiinis ako sa kaniya kanina I love him. Oh God, what will I do?? Kasalanan mo to Sara!

"S-sara, umalis ka na! Hindi k-ko n-na kayang pi-pigilan pa!" I can saw blood dripping from his mouth. Tumayo na ako ng mabilis.
"Take the b-bag, and run as fast as you caaan! I love y-you my Sara. Take care of yoursel-ff." Sa bilis ng galaw ko hindi ko na alam kung tama pa ang ginagawa ko. Some tears had blocked my vision. But I need to do this. I can not be weak. I need to survive.

" I am so sorry Jake. I love you too (sob)" Ni hindi ko man lang siya naprotektahan.

He just smiled at me but I noticed his eyes are getting pure white.  I attached the strap of the bag against my back. Kinuha ko na din ang baseball bat ko. I slowly go to his place.

"AAARGH!!" He was wriggling side to side, converting into a monster I have loathed the most.

While aiming the baseball bat to his head I whispered to myself,

"Good night, Jake."
I striked his head with the bat. He was there, lying lifeless on the ground with his wrecked head.