|Tamamlandı|
Kim So Arin One Million adında, Güney Kore'nin en ünlü dans akademisine gitmektedir.
One Million Dance aslında bir üniversitedir.
Hayalleri müzisyen olmak, dansçı olmak veya rapçi olmak isteyenlerin gideceği bir numaralı okul.
Konusunu...
Eve geldiğimizde kendimi odama atıp kısa bir duş aldım. Kendimi halsiz ve kötü hissediyordum. Nasıl diyim? İçimde kötü bir his var. Sanki içim burkuluyormuş gibi hissediyorum. Bunun sebebi cidden kötü birşey olacağı mı? Yoksa başka birşey mi? Umarım başka birşeydir. Çünkü şuan bu içimdeki hisle o kötü şeyi bile kaldırabileceğimi sanmıyorum.
Üzerimi giyinip yatağıma yattım.
Canım yemek yemek istemiyordu. Zaten fazlada aç değildim. Odamın kapısı çalınınca uyuyormuş gibi yapmaya başladım.
Adım seslerinden yatağıma geldiğini anladım.
Chul "Uyumuş galiba. Neyse."
Üzerimi örtüp odadan çıktı. O anda gelen uyuma isteğiyle bu sefer gerçekten kendimi uykunun kollarına bıraktım.
Ertesi Gün/05:00
Üzerimdeki anlamlandıramadığım yorgunlukla yataktan kalktım. Banyodaki günlük işlerimi hallettikten sonra dolabımdan spor kıyafetlerimi çıkardım.
Yatağımın üzerinde duran kıyafetlerle bir süre bakışmamdan sonra onları giyme kararı alıp üzerime giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
T
elefonumu ve kulaklığımı alıp evden çıktım. Kulaklığımı taktığımda nedense canım duygusal müzik dinlemek istedi.
Telefonumdan Wendy-Return açıp ilk önce yürümeye başladım.
Fazla koşmak istemiyordum. Neden böyleyim? Neden eski Arin yok? Ne oldu bana?
Hasta mı olucam acaba? Umarım olmam. Üzerimde dünden beri bir halsizlik var. Canım hiçbirşey yapmak istemiyor. Kimseyle konuşmak istemiyorum.
Aklıma gelen şeyle telefonumu alıp Chul'a mesaj attım.
Gönderilen:Chul Ben bugün okula gelemeyebilirim. Şuan dışarıdayım. Biryere gitmem gerekiyor. Sonra görüşürüz.
Telefonu cebime koyup yürümeye başladım. Aklıma kaç gündür annemi görmediğim geldi. Şuan annem, babam ve kardeşimin yaşadığı eve gidiyorum. Ben arkadaşlarımla beraber yaşamak istediğim için lisede onlarla ayrı eve çıkmıştık. O günden beride ara ara onları görmeye giderim.
Onları görmeyeli cidden çok oldu. Sanırım içimdeki sıkıntıda buydu. Şuan içimde o histen eser kalmadı. Şuan cidden mutluyum. Ezberlediğim yollardan giderken biranda sağ tarafımdan yediğim darbeyle neredeyse yere kapaklanacaktım ama kendimi tuttum. Çarpan kişiye baktığımda...........siz ciddi misiniz?
