İç İçe Ayrılık

bölüm 1

  Yıllardır aynı odada kalmaktan bıkıştım. Çocukluğumdan bu yana buradaydım ama en azından odanın içinde bir değişiklik yapılabilirdi. Bugün yurtta bir gerginlik vardı. Normalde olsa asla  odasından çıkmayan  müdürümüz bugün yurtta dört nala koşuyordu. Telefonu da elinden düşmemişti hiç. Adımın geçtiğini duymasam dinlemezdim ama merakım gittikçe artıyordu. Ne konuştuklarını anlayamadım , ama eminim az sonra Sude abla gelip haber verirdi.Her gün ki konuşma saatimiz yaklaşmıştı. Kapının tıklatılmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp kapıya açtım . Her zamanki gülümsemesiyle karşımda duruyordu.

- Bugün nasılsın tatlım ?

- Aynı , biraz meraklıyım sadece. Sanırım bana anlatmam gerekenler var.

- Evet , nasıl söylesem bilemiyorum ama ...

- Ne oldu ? Kaç yıldır görmediğim ailem mi ortaya çıktı ? Dedim alaylı bir şekilde. Bunu o kadar istemsiz ve inançsız söylemiştim ki gerçekten öyle olsa ne tepki vereceğimı bilemezdim.

-Hayır tatlım üzgünüm ama biraz yaklaştın.

- Hadi söyle meraktan öleceğim şimdi.

-Bugün bir yaşlı çift geldi yurdumuza. Evlat edinmek istediklerini söylediler. Ama artık yaşlandıkları için kendilerine yardımcı olacak ve miraslarını da bırakacak bir kız çocuğu istediklerini de söylediler.

-Sevgili müdürümüz de beni önerdi eminim ! Dedim kızarak. Zaten müdürü hiç sevmemiştim. Belli ki o da beni sevmemiş. Göndermeye çalışıyor , pis şişko !!!

- Hayır , tam aksine müdür yan oda da ki kızı önerdi ama onlar tek tek bakıp seni seçtiler. Biliyorsun istemediğin sürece gitmene izin vermem.

- Biliyorum . Seni çok seviyorum Sude .

-Ben de seni seviyorum tatlım. Eee karar verdin mi ?

-Bugün düşünsem yarın açıklarım kararımı , olmaz mı ?

-Olur , sen nasıl istersen .

Dedi ve odadan çıktı.

Ne yapacağını bilmiyordum. Aslında buradan kurtulmak istiyordum ama o insanların nasıl bir kişiliğe sahip oldukları hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Ama yaşlı bi çift ne zararları olabilir ki ? Tüm gün bunu düşünmüştüm. Başımın ağrısı arttı ve uykum yüksek sesle  beni çağırıyordu. Onu daha fazla bağırtmadan kendimi uykunun kollarına attım.

Ertesi gün uyandığımda canım hiç kahvaltı etmek istemiyordu. Bahçeye indim ve biraz dolaştım. Sanırım temiz hava iyi gelecekti. Kamelyaların orada Demir ' i görünce yanına gittim.

- Selam Demir , nasılsın ?

-Bilmem , kararsız , üzgün , sessiz , yalnız , mutsuz gibiyim. İyiyim yani , sen ?

Sorduğuma soracağıma pişman olmuştum. Ama ters giden bir şeyler sadece benim hayatımda değilmiş.

-Anlatmak ister misin ?

- Aslında o kadar kötü bir şey yok . Sadece bir çift beni evlatlık almak istiyormuş. Ama ben kararsızım yani bilemiyorum bir başkasının yanında yaşayabilir miyim ? Bilmiyorum , kafam karışık.

-İnanmıyorum , ciddi misin ?

-Evet , neden bu kadar şaşırdın ?

-Dün de ben aynı şeyleri yaşadım da . Yaşlı bir çift de beni istemiş.

-Anlamıyorum , Elmas.Zoruma gidiyor. Bizi bir eşya gibi satıyorlar resmen. Biz bunları yaşayacak ne yaptık anlamıyorum !!

-Böyle düşünme . Biz bir şey yapmadık. Bizi bu  hale getiren ailelerimiz . Elbet bir gün hesabını sorarız. Yapacak bir şeyimiz yok . eee sen ne yapmayı düşünüyorsun ?

-Emin değilim ama gitmeyi istiyorum. Ya sen ?

-Aynen ama önce bu insanları tanımalıyız bence.

-Haklısın . O zaman beraber gidip müdüre kararımızı bildirelim.

-Tamam , olur .

İçimden Demir 'in çiftiyle benimkiler arkadaş olsa diye o kadar dua ediyorum ki. Ondan uzaklaşmak istemiyorum. Küçüklüğümden bu yana beraber büyüdük . Her şeyi birlikte öğrendik. Sevmeyi , sevilmeyi , kardeşliği , düşmanlığı ... Ama onu pek kardeşim olarak gördüğüm söylenemez . Tamam , biraz hoşlanıyorum.  Buradan ayrılınca ya bir daha görüşemezsek , ya unutursak birbirimizi ... Hayır ya ben onu asla unutmam. Belki bir gün ona duygularımı söylerim. Ne düşündüğünü merak ediyorum ama kalbimin kırılmasındansa söylememeyi tercih ederim.

Beraber müdürün odasına gittik . Kapıyı tıklattık ancak ses gelmedi. Kim bilir bu kez de kimi gönderiyodur , çıkarcı adi . Sadece alacağı parayı düşünüyor , aile nasıl? , bize bakabilir mi ? Umrunda değil !  Daha sonra uğrayacaktık. Odama gidip biraz dinlensem iyi olurdu. Karnın açken bu kadar yürümek iyi fikir değilmiş.

Yatakta kıvranırken müdüre ne söyleyeceğini düşünmeye başladım.

-Kurtuluyorsun

-Mutlu musun

-Sık sık ziyarete geleceğim seni

-Benden kurtuluş yok

Ardından bir de cadı kahkahası hiç fena olmazdı doğrusu .Bunlar söylemek istediklerimdi. Söyleyeceklerim ise şunlar :

-Ben bi ailenin yanında kalırsam daha iyi olacak sanırım

-Hem daha rahat ederim

-Burada da mutluyum ancak gitmeliyim gibi şeyler olacak.

Ne kadar üzülür kim bilir (!)

Kendi kendime konuşurken kapıda Demir 'in sesini duydum. Beni çağıracaktı herhalde. O kapıya vurmadan ben açtım. Biraz şaşırdı ama sonra kendini toparladı ve beraber yürüdük.

-Gidelim mi ?

-Olur .

Odasına girip her şeyi anlattık. Bize klasik sözlerini söyledi işte. Ne bekliyordum ki ?

-Sizin için daha iyi olur , buradan daha rahat edersiniz falan işte.

Kafa sallayıp, odadan çıktık. Yarın sevgili yeni ailelerimiz buraya gelip bizimle tanışacakmış.

Sanırım yarın zor bir gün olacak , yeni ailemi düşünerek uykuya daldım.

Bir yerden tıkırtı sesleri duydum. Gözlerimi açtığımda odamda değildim. Nerede olduğumu bilmiyordum. Aşağıdan hala o sesler geliyordu. Uzandığım yataktan kalktım ve merdivenlere oturup aşağıyı izlemeye başladım. Bir kaç tane iri yarı adam benim yurttaki eşyalrımı bu eve taşıyordu. Sonra müdür yanıma geldi ve konuşmaya başladı.

-Yeni evine hoşgeldin Elmas. Nasıl beğendin mi ?

-Ben ne zaman geldim buraya , kiminle , nasıl ???

-Şştt sakin ol , birazdan seni yaşayacağın odaya götürcem. Heyecanlı mısın ?

-Ben yurda dönmek istiyorum. Bırak beni !!

Beni bir alt kata indirdi. Bu ev kaç katlıydı ?? Oda çok karanlıktı. Korkunçtu ve iğrenç kokuyordu.

Beni eski bir yatağın üstüne sertçe bıraktı ve kolumun ağrısıyla bağırarak gözlerimi tekrar açtım. Ohh , rüyaymış. Daha doğrusu kabus.

Bu da neydi şimdi ? Kafam karışmıştı. Hemen Demir 'i bulup anlatmak istiyordum.

Belki de bu bir işaretti , benim için , Demir için, bizim için....