In verkeerde handen.

Deel 3.

Hij klopt op de deur en loopt naar binnen. Hij ziet mijn moeder huilend op het bed zitten, gaat naast haar zitten en slaat een arm om haar heen. 'Het spijt me, ik had er niet bij nagedacht dat het vandaag 4 jaar geleden was' verontschuldigd hij.
'Het geeft niet, je komt net terug uit Milaan met een achterlijke zonnebril, dan is dat niet het eerste waar je aan denkt' antwoord mijn moeder.
'Het komt wel goed, maar je kan niet eeuwig blijven terugvallen. We moeten ook aan Susanne blijven denken. Ze mag er niet onder lijden'
'Maar dat doet ze toch niet? Of zegt ze dat? Zegt ze dat ze eronder lijd?'
'Niet letterlijk, maar ik zie het aan haar'
'Ach, dat kind is stomdronken, ze weet van voren niet meer of ze van achteren nog leeft'
'Ze klonk behoorlijk helder, ik heb haar wel erger gezien'
'Ze hebben behoorlijk wat drank naar binnen gewerkt gisterenavond en ze hebben XTC geslikt. Ik heb gisteren al die klote zooi op moeten ruimen! Wat denk je dat dat met je doet? Om je dochter zo te zien? Ik dacht dat het niet erger kon dan een paar maanden geleden toen ze alleen maar onzin uitkraamde, maar deze keer kon ze geen woord meer zeggen. Ze is de trap op gestrompeld en in bed gaan liggen. En jij kan d'r niet over oordelen omdat je er niet bij was, dus je kan niet zeggen dat ik overdrijf en dat het allemaal wel mee zal vallen, want het viel niet mee!'
'Rustig lieverd, het komt vast wel goed'
'Wanneer gaat ze zich nou gewoon eens beheersen? Je hoeft je toch niet iedere vrijdagavond klem te zuipen met je vrienden. Een drankje doen oké, maar dit is wel wat meer dan gewoon even gezellig een drankje doen'
'Ze is aan het experimenteren, dat hebben wij toch ook gedaan?'
'Jij misschien, maar ik kwam vroeger niet zo thuis als zij nu. De komende weken is ze thuis op vrijdagavond en dat weet zij ook'
'Is dat niet een beetje overdreven?'
'Ga je haar nou verdedigen? Jij was er niet bij en ik heb die keuze gemaakt, punt uit'
'Het is goed lieverd, misschien is het wel beter ook'
'Fijn' zegt mijn moeder en ze staat op. Ze loopt de kamer uit, gaat de trap af naar beneden en komt naast me op de bank zitten. 'Ik ga maar weer eens, ik heb zo een evaluatiegesprek op m'n werk' zegt mijn vader als hij zijn jas aantrekt en vervolgens de deur uit loopt. Mijn moeder staat op van de bank en pakt vervolgens haar jas van de kapstok. 'Ik moet nog even wat regelen op de zaak' zegt ze.
'Vandaag?' vraag ik bezorgd.
'Ja, juist vandaag. Ik moet uit die sleur komen, het leven gaat door'
'Je hoeft dit voor mij niet te doen hè?'
'Weet ik' zegt ze en ze loop de deur uit. Ik pak mijn telefoon en zoek het nummer van Tristan. Ik besluit hem te bellen, er is nu toch niemand die me kan tegenhouden. De telefoon gaat over en hij neemt op. 'Hey lieverd, met mij... Ja, het rijk alleen hier... Of ik zin heb om vanavond met je uit te gaan? Ja, natuurlijk! Hoe laat?.. Half 9 in De Slinkse Kater, prima... Oké, zie je dan... Hou ook van jou... Tot zo' zeg ik en ik hang op. Ik ren de trap op naar mijn kamer en trek mijn kast open. Al snel kom ik uit op een kort zwart rokje en een zwart naveltruitje met behoorlijke inkijk. Ik loop naar mijn spiegel waar ik wat mascara en lippenstift opdoe. Ik loop de trap af naar beneden en doe mijn hoge, zwarte hakken aan. Ik pak mijn sleutels, telefoon en portemonnee en loop de deur uit richting De Slinkse Kater.