In verkeerde handen.

Deel 4.

Hij klopt aan en een brunette opent de deur. 'Daar ben je eindelijk' zegt ze en ze laat hem binnen. Samen gaan de op de bank zitten en ze schenkt een glas rode wijn in. 'Hoe was het in Milaan?' vraagt ze na het proosten.
'Heerlijk, mooi weer, lekker eten, aardige mensen en ook hele mooie dames' beantwoord hij haar vraag.
'Moet ik me zorgen gaan maken?'
'Nee hoor lieverd, jij blijft de mooiste van allemaal'
'Hoe is het eigenlijk met je vrouw? Denk je dat ze je door heeft?'
'Nee, daar ben ik niet bang voor. Ze is eerder bezig met het heropvoeden van Susanne'
'Hoezo? Gaat het niet goed met haar dan?'
'Ach, ze is aan het experimenteren geslagen'
'En Mirjam is nu overbezorgd'
'Ja, arme Suus komt de komende paar weken het huis niet meer uit'
'Arm kind'
'Ik kan d'r helaas ook niet helpen'
'Het komt wel goed met haar, ze overleeft het heus wel'
'Ja, het is een pittige tante hoor. Ik vraag me af hoe ver ze kan gaan met Mirjam'
'Die laat zich vast niet op haar kop zitten'
'Ik vindt het gewoon zo sneu voor Suus, je kan d'r toch niet opsluiten thuis? Ze is zestien en wil de wereld ontdekken'
'Dennis, ontspan nou eens. Kom, we gaan naar boven'
'Birgit, dit kan echt niet. Ik heb een vrouw en een dochter. Ik heb m'n verantwoordelijkheden'
'Doe niet zo bescheiden, daar heb je het afgelopen anderhalf jaar ook niks mee gedaan. En nu heb je ineens verantwoordelijkheden en een gezin?'
'Je hebt gelijk' zegt Dennis en hij staat op waarna hij achter haar aan de trap op loopt en zich mee laat slepen de slaapkamer in.

Ik kom De Slinkse Kater binnen en loop naar de bar waar ik Tristan zie zitten. Ik begroet hem en neem plaats op de barkruk naast hem. We bestellen een drankje en proosten op onze relatie die inmiddels al een half jaar duurt. Ik staar hem aan en kijk naar zijn licht getinte huid. Hij is net een soort Tarzan, alleen heeft hij in plaats van lang en krullend haar, kort haar met een kuif. Maar hij is wel net zo gespierd en aantrekkelijk als Tarzan. We bestellen nog een drankje en slikken een XTC pilletje. 'Wanneer ben je klaar om een stap verder te gaan?' vraagt hij plotseling en ik stik bijna in mijn drankje.
'Je overvalt me een beetje' antwoord ik.
'Nog niet dus'
'Is dat erg?'
'We hebben een half jaar samen!'
'Ja, precies. Een half jaar'
'Het maakt niet uit, ik wacht wel' zegt hij en we bestelen nog een drankje. Ik begin de alcohol in mijn lichaam te voelen. Ik begin te lachen om niks en ik heb geen idee meer wat ik doe en zeg. Tristan geeft me nog een pilletje en we bestellen een laatste drankje. We drinken hem op en lopen samen naar buiten. We lopen naar een steegje waar de voordeur van Tristans huis zich bevind. Hij begint me te zoenen en duwt me langzaam tegen de muur aan. 'Jij bent wel klaar voor de volgende stap' fluistert hij in mijn oor en hij tilt me naar binnen.
Anderhalf uur later voel ik hoe ik op de koude, natte straattegels wordt gedumpt. Ik hoor hoe een auto weg scheurt en ik blijf verslagen op de tegels liggen. Het regent en ik krijg het kouder en kouder. Ik weet niet meer wat er gebeurd is, een stukje uit mijn geheugen dat verwennen is. Twee mannen pakken me vast en hijsen me omhoog. Ik stribbel tegen, maar ze weten me onder controle te krijgen. Ze zetten me in de auto neer en nemen me mee.

Het is half twee s'nachts als de deurbel gaat. Mijn moeder opent na een tijdje de deur en staat in haar nachtjapon in de deuropening. 'Hey mam!' roep ik.
'Is dit uw dochter?' vraagt één van de agenten.
'Ja, ik vrees van wel' antwoord mijn moeder en ze neemt me over van de agenten.
'We hebben haar op de straat gevonden, in haar tas zaten haar adresgegevens. Waarschijnlijk heeft ze een grote hoeveelheid alcohol en XTC op' zegt de andere agent waarna hij mijn moeder veel sterkte wenst. Mijn moeder sluit de deur en ondersteunt me de trap op naar mijn kamer. Ze legt me in bed neer en verlaat mijn kamer richting haar slaapkamer waar ze nog altijd alleen ligt.