1st day has ended.. Andito ako ngayon sa kwarto ko. I opened my laptop.. 52 friend requests, 16 new messages, 108 notifications.
Wag na kayong magtaka kung ganyan karami ang friend requests, messages and notifications ko. Sakto lang galing ko sa academics pero sa sports, magaling ako like volleyball, badminton and table tennis. Halos lahat ng corriculars, sinasalihan ko kasi nga di naman ako ganung katalino. Top 5 ako sa klase pero gusto ko pang tumaas ang grades ko. Alam niyo kung bakit?
Mommy ko nalang ang kasama ko. My mother is a doctor. Nawalan ako nung father when I was in grade 4.
3 kaming magkakapatid pero namatay na ang bunso na'min, si Cryztoffe Art. He passed away when he was only 4 years old...
Dun nagstart ang palaging pag-aaway ni mommy and daddy. Ofcourse my mother's a doctor and yet di niya kayang mapagaling ang kapatid ko and wala akong sama ng loob sakanya dahil dun. She's just a doctor not a God.. Pero si daddy, hindi niya matanggap na hindi siya napagaling ni mommy. Si Cryztoffe kasi ang bunso at nag-iisang lalaki pa. Kaya sobrong nagalit si daddy kay mama kaya niya kami iniwan. Architect ang daddy ko. And yep, maganda bahay na'min kasi si daddy ang nag create. I'm so proud of him back then pero ngayon, I hate him for leaving us. Dahil sakanya palaging mainit na ulo sa'kin ni mommy. She wanted me to be the top one of the class but I cant. I told you i'm not that genius like Canofie. She's our top 1.
Mommy's favorite is Cryztelle kasi matalino ang kapatid ko. Top 1 siya. She's a genius kaya siya lagi ang napapansin ni mommy. I feel like nothing to her anymore. Kaya nagpupursigi akong mag-aral ng mabuti at kaya ako sunasali sa halos lahat ng sports para maging proud din sa'kin si mommy at para maipamukha kay daddy na kaya kong lumaki at maging successful kahit wala siya. I wont let anyone na maging hadlang sa goal ko.. Kaya nga hindi ako nag-eentertain ng manliligaw ko kasi I hate boys.. Ang 7c's nalang ang nakakapagpasaya sa'kin. Except Cymone. Psh! Kung bakit ba naman kasi sinali siya. Its a girl's group! Ugh.
Btw, are you wondering kung ano ang sakit ng kapatid ko? Leukemia, acute leukemia ang naging sakit ng kapatid ko.. Awang-awa ako sa kapatid ko kasi autistic na nga siya, may sakit pang leukemia. Kaya hindi niya masabi kung ano ang masakit sakanya kasi di siya makapagsalita.. Ang bata bata niya na nagchechemo :'<
Naaalala ko nanaman yung time na sinabi ni mama kung anong sakit niya...
*Flashback*
Cryztelle (my liitle sister) and I are watching tv.
*tok tok tok* *door opens* "Cryztal, iha. Pinapatawag kayo ng mommy niyo. Pumunta daw kayo sa mini office."
"Bakit daw po manang?" Tanong ko. Wala akong idea kung bakit kami pinapatawag ni mommy.
"Hindi ko alam pero malalaman niyo kapag pumunta kayo. Tara na.. Isama mo daw si Cryztelle." Sige po manang. Sunod na po kami..
"Baby, come with ate okay? Mommy's calling us to her office." sabi ko sa kapatid ko.
"Okay ate ^_^" Tumalon siya pababa ng bed niya..
Lumabas na kami ng kwarto.. We're heading to mommy's office.
"Mommy! Bakit niyo po kami pinatawag?" Tanong ko kay mommy.
Ang seryoso ng face ni mommy "Baby, alam mo ba kung bakit wala dito lagi ang little brother mo?" tanong niya.
Oo nga noh? "No mommy. Bakit nga po ba? I'm not seeing him na po." Sagot ko.
"Baby, na hospital ang kapatid mo. He's suffering from a serious disease.." What? I can't understand.
"What do you mean mommy? What kind of disease is that?" I asked.
"Cryztoffe has leukemia. Do you know what's leukemia?" I don't hace an idea..
Ano kaya yun? "Mommy, watsh lukimya?" Cryztelle asked mommy.
"Cancer siya sa dugo baby. Malala ang sakit ng kapatid niyo pero i'm trying my best na mapagaling siya. Don't worry. Little brother will be fine, okay?" mommy explained it to us.
"Is toffe die mommy? *starting to cry* I'll pray for him mommy. I love my little brother. I don't want to lose him." niyakap ko little sister ko. I wanted to cry pero kelangan maging strong ako kasi i'm their ate. Ako nakakantanda kaya dapat magung matatag ako para gayahin nila ako. I know that everything will be okay at the end. God has a plan...
Niyakap kami ni mommy "Mommy will do her best para gumaling si toffe, okay?"
"I know you'll do your best mommy. Uhm, mom. Can we visit toffe?" Tanong ko kay mommy. Gustong-gusto ko na makita kapatid ko. Akala ko nagbabakasyon lang siya kila lola. I didn't know nasa hospital na pala siya..
"Sure baby. You'll come with me tomorrow." Sabi ni mommy. I can't wait to see my little brother.
"Mommy, can I come too? I want to visit toffe also *pout* Can I? Please, please, please mommy? *puppy face*" Kulit ng kapatid ko.
Tumayo na si mommy at binuhat si Cryztelle "Ofcourse you can baby. We'll visit toffe tomorrow. But for now, you need to rest, okay? Let's go to your room and sleep na, ha? Maaga tayo bukas for the visitation kay toffe."
Pumunta na kami sa room and nagpray before we sleep..
Kinabukasan, binisita na'min si toffe. Ang saya saya ko nakita ko kapatid ko. Namiss ko siya! Pero di rin kami nagtagal kasi sabi nila bawal kaming magstay ng matagal sa room dahil sa gamot.. Madaming chemicals..
*End of flashback*
BINABASA MO ANG
Our Love Story
Подростковая литератураIto po ang first story n gagawin. Ang ilan po dito is based on my life pero not all. Konti lang ^_^ Sana po magustuhan niyo. Taglish po ito! XD
