Dear Darling

10.Bölüm

Ben bölümün ne kadar geciktiğini farkında bile değildim, çok özür dilerim :(

Harry'nin Ağzından

"Bunu yaptığıma inanamıyorum." dedi Zayn, kendine hayret ettiğini bir kez daha dile getirerek. "Bu resmen bir kardeşimi diğerine ayarlamak!"

"O kadar da kötü değil." diyerek içine su serpmeye çalıştım ama bana 'hadi ya' der gibisinden bakınca sustum.

"Sonuçta ikisi de mutlu olacak." diyerek benim tarafımı tuttu Niall. Aslında onun ne yapmaya çalıştığını anlayamıyorum, az önce Zayn'e kardeş fikrini veren oydu çünkü.

"Tamam, pes ediyorum."

"Yani bana yardım mı edeceksin?" Neşeyle ayağa fırladığımda bana bakarak hafifçe gülümsedi. Bu evet demek ama yine de ağzından da duymaya ihtiyacım var. Bunu anlamış olacak ki cevap verdi.

"Evet ama bir şartla, Darcy asla bilmeyecek." Başımı salladım.

"Asla." Damarlarımdan akan enerjiyi hissettiğimde küçük bir mutluluk kahkahası atıp Zayn'in sırtına atladım. Bunu bekliyor olacak ki odada koşmaya başladı, bende superman gibi bir kolumu ileriye uzattım. Liam bu anı videoya alarak ölümsüzleştirirken benim aklımdaki tek şey Darcy'di. Artık ona sahip olmaya giden yolların bir tanesini daha fethettim.   "O zaman, ne yaparak başlamalıyım?"

"Darcy insanlara yardım etmeyi sever. Onun sana yardım etmesini sağla."

"Nasıl?"  diye sordum anlamadığımı belli ederek.  "Veya hangi konuda?"

"Kafanın karışık olduğu konulardan birini seç ama ama konuyu onun anlamasını bekle, direk söyleme."   Bu neden bilmiyorum ama öyle dediyse öyle yapaacağım.

"Peki bunu ne zaman yapmalıyım?"

"Bugün gündoğumunu izleyecek. Neden bilmiyorum, sanırım kız psikolojisi ama ne zaman gündoğumunu izlese tüm duygularını dorukta yaşar. Her türlü duyguyu."

"Yani ilerleyen zamanlarda beni sevmesini sağlarsam öprebilir bile, öyle mi?"   Zayn'in surat ifadesi hemen değişti. Darcy onun gözünde kız kardeşlerinden biri çünkü. Tamam, bundan sonra Zayn'le onunla ilgili konuşurken karşımda Darcy'nin babası varmış ve onunla konuşuyormuşum gibi yapacağım. Bu sağlığım açısından kesinlikle en iyisi olacak.   "Öyle demek istemedim."

"Tamam, herneyse. Sadece fazla ileri gidip kafasını karıştırma."   Sadece başımı salladım..

***

Yanına gittim, çok düşünceli. O yüzden geldiğimi duymadı bile, üstelik açık havada tek duyulan şey yankılanan ayak sesim.

"Bu harika, öyle değil mi?"   Gülümsediğini fark ettim.

"Kesinlikle."  Sesinden uykulu olduğu belli. Hala neden burada bilmiyorum ama iyi ki burada. Onunla yalnız kalma fırsatı veriyor bana.

"Uykulu görünüyorsun."  diyerek içimden geçenleri dile getirdim. Bir yandan da muhabbet bulmaya çalışıyorum.

"Haklısın, çok uykum var." Onu kendime doğru çekip başını omzuma yasladığımda buna itiraz etmedi. Güzel, aramızdaki samimiyet artıyor.

"Gün boyu dayanabilecek misin?"   dediklerim onu gülümsetti. Sanırım onu önemsediğim için mutlu. Umarım böyledir.

"Bilmiyorum ama uyumak için kendime zaman oluşturmayı düşünüyorum. Böylece sizde benden kurtulmuş olursunuz."

"Senden kurtulmak istemiyorum." diyerek anında cevapladım onu. "Ya-yani istemiyoruz, hayır. Hiçbirimiz istemiyoruz. Şey yani dansı çok sevmiyoru- demek istediğim sevmiyor olabiliriz ama-"  Evet, sağlam çuvalladım. Bundan sonra düşünerek konuşacağım.