OLAYIN İÇİNDE [tamamlandı]

Aslı?

Hoşgeldiniz❤️
İyi okumalar diliyorum ✨
O zaman başlasın 🎬 🙆🏽

👉🏼 -Derya'nın bakış açısı-

Adam yerde "Bitte hör auf!" (Lütfen dur!") diye bağırıyordu. Can buna karşılık daha sert vurup „Das hättest du dir vorher überlegen müssen!" (Bunu daha önce düşünmen gerekiyordu!) diye bağırdı.
Can almanca mı biliyordu?
Adamın ağzı burnu kanamaya başlamıştı, Canın kolundan çekip "Dur! Yeter! Adamı öldürecek misin?!" diye bağırdım. Birden durup bana döndü ve endişeli bir şekilde yüzümü avuçlarının arasına alarak "İyimisin sen? Sana bir şey yaptı mı?!" diye sordu.
"İyiyim bir şey yapmadı tam zamanında geldin." dedikten sonra, bana bunu duyduğuna rahatlamış gibi sıkıca sarıldı.
Adamın bana bir şey yapmış olabilme düşüncesi bile onu korkutmuş gibiydi.
"Hadi çıkalım burdan." diyip çıktık, cüzdanından yemeğimizin parasını çıkarttı ve öderken, Sena'ya "Kalk gidiyoruz burdan!" diye seslendi. Sena da ne olduğunu anlamadığı halde kalkıp yanımıza geldi. Dışarı çıkıp uzaklaştık ordan, Sena bize dönüp "Biri anlatacak mı artık ne olduğunu?!" diye sordu.

Derin nefes alıp "O bizim masanın yakınında oturan iki tane adam vardı ya, işte onlardan biri beni rahatsız etti." diye anlatmaya çalıştım. Sena şaşırmış bana bakıyordu, "Ona adam değil, insan bile diyemeyiz!" diye sinirlendi. Eğer yetişmeseydi, ne olucağını bilmek bile istemiyorum!
Bağırmadığım halde gelmişti.
Cana dönüp "O an neden oradaydın? Seninde mi lavaboya gitmen gerekiyordu?" diye sordum.

"Hayır, o adamların yemekte durmadan sana baktığının farkındaydım. Sen lavaboya gitmek istedikten sonra hemen ardından onun arkandan gelmesi beni şüphelendirmişti. İçim rahat etmedi, bende bi bakayım dedim nerde kaldın."
Bu kadar düşünceli olması hoşuma gitmişti, ona gülümseyip "Cidden teşekkür ederim, sen yetişmeseydin..." diye anlatırken, cümlemi böldü. Sinirlenmişti, bunun düşüncesi bile onu bu kadar sinirlendirirken, gerçekte yaşanmış olsaydı nasıl olurdu açıkcası bilmek istemiyorum. Gözlerime bakarak "Böyle bir şey asla olmıcak! Hele ben yanında varken." dedi. Benimle bir alakası mı vardı, yoksa yerimde kim olsa aynı tepkiyi mi verirdi bilmiyorum ama gülümsedim, beni o an düşünüyordu. Artık emindim Can çok iyi bir insan ve bence evren bizim cidden iyi arkadaş olmamızı istiyor.
"Aklımda ama takılan tek bir soru kaldı." dedim. "Neymiş bakalım." diye cevap verdi.
"Can sen almanca mı biliyorsun?" diye sordum. Sena bana "Ne alaka" bakışını atmıştı. Ona dönüp "Kavgada almanca bir şeyler söylüyordu." diye anlaması için açıkladım.
"Evet ben Almanya'da doğdum büyüdüm, biz sonradan Türkiye'ye taşındık." diye cevap verdi. Vay be Almanya'da dogdu büyüdü demek. "Anladım." dercesine kafamı salladım.

Can "Hadi morallerimiz düzelsin, gezelim." dedi. Haklıydı, morallerimiz tekrar düzelmesi gerekiyordu. Gezerken Sena ve ben, elbise ve ayakkabıyla dolu olan bir mağazayı gördük, bir birimize sırıttıktan sonra Cana baktık. Can anlamış olmalı ki "Lütfen hayır!" diye mızmızlandı. Sena ve ben Canın kollarından tutup mağazaya sürükledik. Biz elbiselere bakarken o oturup sıkılmış bir halde bizi seyrediyordu. Bir kaç tane beğendiğimiz elbiseyi elimize alıp denemeye gittik. Her giyindiydimiz elbiseyi Cana gösterip yorumunu alıyorduk. Ne uzun, ne de çok kısa mavi bir elbise denedim. Kabinden çıkıp manken gibi yürüyüp poz verdim. "Nasıl olmuşum." diyip güldüm. Can beni baştan aşağıya süzüp "Cık" sesi çıkartıp „Bizimle digilsin." dedi. Ona oflayıp dilimi çıkarttıktan sonra, Can gülmeye başladı, bende gidip öbür elbiseyi denedim.
Muhteşem olan kıp kırmızı bir elbiseyi giyindim, bunu beğenmemesi imkansızdı!
Bu seferde aynı şekilde manken gibi giriş yaptım. Can beni tekrar yukardan aşağıya kadar süzdü, ama bu sefer farklıydı. Beğenmiş gibiydi.