"......"
႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဖုန္းသံက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဝတ္လဲျခင္းကို ဟန္႔တားလိုက္တယ္။ ဖုန္းကို တစ္ခ်က္မ်ွသာ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး အက်ႌၾကယ္သီးကို ခပ္ျမန္ျမန္ ေကာက္တပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ဖုန္းဆီ သြားၿပီး ေကာက္ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့...
ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္မွာေပၚေနတဲ့ စာလံုးႏွစ္လံုးဟာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အာရံုကို ႐ူပ္ေထြးေနာက္က်ိသြားေစတယ္။
"ဟဲလို..အေဖ..."
မျဖစ္မေန ျပဳမူရမယ့္ဝတၱရားတစ္ခုလို ကြၽန္ေတာ္ ေဆာင္ရြက္လိုက္တယ္။ တစ္ဖက္က အေဖ့အသံက ဝမ္းသာေပ်ာ္ျမဴးေနဟန္ေပၚတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္အဲ့ေန႔မအားဘူး."
အေဖတူ မေအကြဲ ညီမျဖစ္သူရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲကို လွလွပပ မုသားတစ္ခြန္းနဲ႔ ျငင္းဆန္လိုက္မိတယ္။
လာကိုလာေစခ်င္တဲ့စိတ္ဆႏၵတစ္ခုထက္ ဝတ္ေၾကတမ္းေၾကအရေခၚတာလားေတာ့မသိ။အေဖ့ဆီက ဒုတိယမၼိ ဖိတ္ၾကားျခင္းေတာ့မျပဳ။ ဒါကိုဘဲ ေက်နပ္မိေနတယ္။မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာေပါက္သြားေနရဦးမယ္။
တစ္ဖက္ကဖုန္းခ်သြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ႏူတ္ခမ္းစြန္းေလးေကာ့တက္ရံုသာ ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မိသားစုထဲမွာ သင္းကြဲတစ္ေကာင္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့တာ ကာလအတန္ၾကာေရာေပါ့။
ဖုန္းကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထိုးထည့့္လိုက္ႁပီး ေဆးရံုသြားဖို႔ တျခားလိုအပ္မယ္ထင္တာေတြ အိတ္ထဲေကာက္ထည့္ေနလိုက္တယ္။
🌻🌻
ေဆးရံုမွာ လူနာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကည့္ေပးၿပီးသည့္ေနာက္မွာ နားထင္ေၾကာေတြကို လက္ညိဳးနဲ႔ ဖိႏွိပ္ေနမိတယ္။
"႐ွင္းသန္႔ပိုင္..."
သူနာျပဳဆရာမေလးရဲ႕ေခၚသံမွာ ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေထာင္ထလာတယ္။ အခန္းတံခါးဝကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ကိုက္ခဲေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းက သူဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာမလဲဆိုတာ ပံုေဖာ္ေနမိတယ္။
BẠN ĐANG ĐỌC
ချစ်သူသာနေကြာပန်းတပွင့်ဆိုရင်🌻(Season-2) Completed
Tiểu Thuyết ChungUNICODE VERSION: နေကြာပန်းနှစ်ပွင့်ကိုသူတစ်ချက်လေးစောင်းငဲ့ကြည့်တယ်.. ခပ်ဖွဖွလေးပြုံးရင်းနဲ့... "နောက်ဆိုနေကြာပန်းယူလာရင်နှစ်ပွင့်ဖြစ်စရာမလိုတော့ဘူး..ဆရာ" ကျွန်တော့်ဆီသူ့အကြည့်တစ်ချက်ရောက်လာပြီးနောက်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ဆွံ့အနေမူကိုသူအခွင့်ကောင်းယူသွားခ...