What I've Become

Τρέχω νιώθοντας τα πόδια μου να καίγονται από τον πόνο αλλά δεν μπορώ να σταματήσω.Τα μάτια μου τσούζουν από το κλάμα και δεν βλέπω τίποτα πέρα από τα αναρίθμητα δέντρα και το φως του φεγγαριού.Προσπερνάω τα δέντρα μπροστά μου όταν αισθάνομαι ένα χέρι να κλείνει γύρω από το δικό μου.Μαζεύω αέρα στα πνευμόνια μου για να μπορέσω να τσιρίξω αλλά κάτι στο πρόσωπο του αγοριού που στέκεται μπροστά μου με σταματάει.Κοιτάζω με προσοχή τα χαρακτηριστικά του.Τα μαύρα μαλλιά του σε συνδυασμό με τα καστανά μαλλιά του και το μαυρισμένο του σώμα τον κάνει να μοιάζει πανέμορφος.Ένα χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στο όμορφο πρόσωπο του και με κοιτάζει έντονα.Νιώθω το δέρμα μου να καίγεται στο σημείο που με άγγιξε και η ανάσα μου γίνεται γρήγορη.Διώχνει τα ξανθά μαλλιά από τα μάτια μου και με πλησιάζει.

"Φινν...",ψιθυρίζω χωρίς να ξέρω πως είναι δυνατόν να γνωρίζω το όνομα του.Το χαμόγελο εξαφανίζεται από τα χείλη του και κοιτάζει μες τα γαλάζια μου μάτια.Το βλέμμα του είναι καθησυχαστικό,τόσο που ξεχνάω γιατί το έβαλα στα πόδια.Το χέρι του περνάει γύρω από την μέση μου και με φέρνει κοντά του.Νιώθω την ανάσα μου να γαραλάει το πρόσωπο μου.Σκύβει ακόμη πιο κοντά μου και τα χείλη του απέχουν μερικά εκατοστά από τα δικά μου.Ζαλισμένη από την.παρουσία του και μπερδεμένη δεν μπαίνω στον κόπο να αντισταθώ.Προσπαθώ να θυμηθώ από που τον γνωρίζω.Πως ξέρω τόσο καλά την κάθε κίνηση του,το όνομα του,το πρόσωπο του αλλά κάτι με εμποδίζει.

Χωρίς να χάνει χρόνο τα χείλη του βρίσκονται πάνω στα δικά μου.Το φιλί του είναι απαλό και τρυφερό και το χέρι του χαϊδεύει το πρόσωπο μου.Όταν αφήνομαι ελεύθερη στην αγκαλιά του με τραβάει ακόμη πιο κοντά του και με φιλάει παθιασμένα αυτή την φορά.Περνάω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και όταν απομακρύνεται τον τραβάω όσο πιο κοντά μου μπορώ αποζητώντας το φιλί του.Με κοιτάζει και βλέπω το χαμόγελο και την  ικανοποίηση του.Δεν μπορώ να μην χαμογελάσω και εγώ.Κανείς δεν με έχει φιλήσει ποτέ έτσι.

Σαν να μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις μου με φιλάει ξανά.Χάνω τα λόγια μου και το κεφάλι μου γυρίζει.Με ακουμπάει απαλά στο δέντρο και προσπαθώ να ξαναβρω την ανάσα μου.Τα χείλη του αφήνουν το στόμα μου και μετακινούνται προς το λαιμό μου.Με κάθε φίλημα του ανατριχιάζω.Το στόμα του ανεβαίνει στο αυτί μου και η ανάσα μου με γαργαλάει.

"Βρες με Σέιλι.Θυμήσου με.",ψιθυρίζει και γίνεται καπνός.

Στέκομαι ακίνητη μπροστά από το δέντρο ανίκανη να καταλάβω τι συνέβη νιώθοντας έναν κόμπο στο στήθος μου.Κάνω ένα βήμα και η γη ανοίγει κάτω από τα πόδια μου.Πριν το καταλάβω βρίσκομαι μόνη σε ένα πηγάδι.Αρχίζω να τσιρίζω όσο πιο δυνατά μπορώ αλλά το φως γίνεται όλο και πιο λιγοστό.Μέσα σε λίγα λεπτά όλα χάνονται από γύρω μου.