lanet günlerin birindeydik yine çalan telefona aldırış etmeden bomboş odalarının birine geçip. aynaya baktım saçlarım dökülmüş göz altlarında morarmıştı hastalık beni git gide kendine çekiyordu . siyah koltuğa oturdum hiddetlee çalan telefonu açıp kulağıma dayanım arayan annemdi
"Günaydın kızım lafı fazla uzatmayacağım baban yine bir batakta"dedi annem babam kendimi bildim bileli kumar oynadı annemle bunun için ayrılmışlardı zaten
"yani ?"dedim kısık sesimle
"baban bu kumarı eve oynamış anlıyorsun kaybetti yani sana bir ev arkadaşı gelecek" dedi hiç yetmezmiş gibi bi de ev arkadaşımı çıktı başımıza
"anne ya saçmalama ben kendime zor bakıyor ya "banane aga babam oynamış ödesin cezasını
"kızım yapacak bişey yok kabul etmeden önce babanı sorna beni vururlar" dedi
"anne sen ne alaka"
"baban benim ismimi vermiş ev için kızım nolur "dedi annem o kadarda Gaddar değildim kabul etcez mecbur
"tamam anne "
"görüşürüz kıźım"
"görüşürüz anne " dedim ve telefonu kapadım.
ya bu nasıl bir ailedir babam Kumarbaz annem bir sürtük üstelik bana bakmamak için babam bi ev aldı. daha doğrusu kumarhane de kazandı. bense evet bense kanserim annem arada bir gelip yemek getirirdi birazdan gelirdi .
kalktım ve banyoya gittim ılık bir düş aldım ve odama doğru yürüdüm dolabı açıp yırtık pantolonumu giydim üstünede siyah düşük kollu t short giydim. aynanın karşısına geçip siyah peruğumu kafama taktımderken kapı çaldı .
koşarak kapıyı açtım ve waw ultra yakışıklı bir çocuk siyah saçları yeşil gözleri ve upuzun boyu vardı.tabi kaslarını unutmamak lazım çocuğun kası değil Kasın çocuğu vardı resmen derken elini uzattı ve
"ben eren " dedi ben de elimi uzattım ve "ben yağmur"dedim
