Dream Catcher

Chapter 3. Left Behind

Robert owned the whole garage - must be because you can always found him there doing something from his mechanical toys. Lawrence owned the Study Room - he often stays there to do reports and cases from work. And probably, I owned the kitchen. Hindi dahil sa lagi akong nagluluto o kung ano - dahil sa kung hindi mo ako matagpuan sa kwarto siguradong kumakain ako sa may kusina.

And that suits me the best.

I won't be attending classes for a week. Sure, sino ba naman ang gustong tanggihan ang sitwasyon na ito? Hindi ko kailangang magising ng maaga para makinig sa mga walang kabuluhan na aralin sa eskwelahan. I don't even need to look and prepare for assignments. Now, I can just lie down on my bed to sleep for a whole day or two. Walang aangal at walang magsasabi sa akin na mag-aral muna. Though, what bothered me is the fact that I won't be seeing Ezmeralda for a week.

Lawrence took my phone and locked the computer set in my room. Well, hindi naman ako naapektuhan sa ginawa niya. I'm not really a phone person at wala akong hilig sa computer. Alam naman niya iyon dahil sa hindi ko naman siya sinasagot sa tuwing tumatawag siya o kahit mga text niya.

Ang computer?

No, not even in my wildest dream tried to open it up. Kung may reports kami na gagawin, nandyan naman si Ezmeralda para tulungan ako. It's a hassle to open a foreign object I didn't know how to use. Kaya ang mga pangbabanta na ganito ay hindi nakaka-apekto sa normal kong pamumuhay.

I opened the fridge and found the usual stuffs - dairy products, vegetables on the chiller, meat products packed in ziplocks on the freezer, and the 'junk' food right just on the shelves. The guys in this house doesn't know anything about cooking other than pizza and take-out goods. Kaya nga dapat pasalamat sila dahil may alam ako sa pagluluto. I took out a bag of chips before closing the fridge. Pumunta ako sa may lamesa at doon binuksan ang supot ng chichirya.

Step Dad owned the whole house.

Nang magpakasal sila ni Mama, dinala niya kami rito para manirahan. He's a rich man kaya hindi malabong malaki rin ang bahay niya. It's larger than our house kaya nang makatungtong ako sa lugar na ito halos napatameme ako.

Malaki ang bahay, may tatlong palapag, may botanical garden, infinity pool, mga tatlong service cars, at malawak na bakuran na kinalalagyan ng mga berdeng bermuda grass at isang wooden porch bench. May mga caretaker na nagpapanatili sa ganda ng lugar at iilang maids na pumupunta sa bahay para maglinis sa isang araw.

I'm staying on the third floor, the one that is available at that time. Marami nga ang kwarto sa bahay na ito pero ang laman naman ay mga libro, o must be because the other rooms have specialization. Like, for example, two rooms are for the guests, one room for the music room, the other for the library, while most are meeting rooms and recreational. Masyadong maraming kwarto sa bahay na ito para hayaan na bakante.

One thing about my brothers is that whenever they're home, they're always busy.

At kahit na wala sila sa bahay, busy pa rin sila. Ever since both of our parents died they take good care of the businesses left behind by their father. Especially Lawrence who has the next line after Dad. Kahit na ang gusto niya ay ang maging pulis, at ngayon ay pulis na, hindi pa rin niya napapabayaan ang kompanya na nagdala sa buong angkan ng swerte at kasaganahan.

And even Robert who might look like a machine-addict-freak, mayroon rin naman siyang ginagawang kontribusyon. Robert is pretty good in doing desk works kaya kung may mga project proposal ay nagagawan niya ng maayos, even if he is still a student.

At ako? No, I don't help them.

Hindi ko maintindihan ang proseso ng ginagawa nila. Kaya nga sa aming tatlo, ako ang pinakawalang kwenta. And if they wish to, they can abandon me because we are not related. Halos ilang taon pa lang nga kami magkasama para sabihin na may malalim na kaming relasyon sa isa't isa.