Buse kendi kaderini belirleyecekti . Bize de sadece dua etmek kalacaktı . Buse'yi bu gece yoğun bakımda tutacaklarını söylediler . Ben de oradan ayrılmamayı düşünüyordum. Bir kaç dakika sonra içeriye bir kaç kişi geldi . Bunları tanıyordum . Buse'nin babası annesi ve abisiydi bunlar . Herhalde polisler falan haber vermiştir diye düşünüp hemen yerden kalktım ve Buse'nin anne ve babasının elini öptüm . Abisiyle de tokalaştıktan sonra yine yere çömeldim . Onlar da ağlıyordu . Buse'nin abisi kafasını ani bir hareketle bana doğru çevirdi .
Aha şimdi şıçtık .
-Durumu nasıl ?
-Doktor hayati tehlikesinin olmadığını söyledi. Ama 24 saat içerisinde ne olacağını onlar da bilmiyormuş .
Bunları söylerken ne kadar kasıldığımın farkında değildim . Ama çok belli etmiştim . Yani ölye olmuştur ki Buse'nin abisi ;
-Koçum rahat ol Buse'nin de bir erkek arkadaşı olabilir .
Bunu söyledikten sonra derin bir nefes aldım ama gözlerimden hala yaşlar firar ediyordu .
Gece olduğunda ben :
-Siz eve gidebilirsiniz ben beklerim .
-Yo-
-Efendim siz gidin ben beklemek istiyorum .
Sonra annesi kafasını onaylar gibi salladı ve ağlayarak ilerlediler . Ben de orada bir tane sandalyeye oturdum . İçim geçmiş olucak ki uyandığım da etrafta çok insan yoktu . Ve boynum ağrıyordu . Sonra oraya bir köşeye kıvrılıp uyudum . Uyandığımda odada Buse'yi göremedim . Çok korktum . Hemen doktorun yanına gittim .
-Buse Buse ner-
-Merak etmeyin durumu iyi odaya aldık . Yanına gidebilirsiniz . 383 numaralı oda .
Doktora kafa sallayıp koşa koşa asansörün yanına gittim. Asansör daha 6. Kattaydı ve ben bekleyemezdim . Hemen merdivenlere yöneldim . 8. Kata kadar koşarak çıkmıştım ama Buse için her şeye değerdi . 383 numaralı odanın kapısını açtım . Hayallerim içeride yatıyordu . Onun o güzel kokusunu özlemiştim . Çok korkmuştum onun için . Her ne kadar süre geçse de 5 dakika bile kokusunu duymasam özlüyordum .
NASIL OLMUŞ . GÖRÜŞLERİNİZİ YAZMAYI UNUTMAYINNNN !!!
