Savrulan Yapraklar ?

11.Bölüm - Eylül...

Serkan şaşırmıştı...

Serkan : gerçek ailen mi? Baştan anlatır mısın? Bu arada kimliğini alabilir miyim?

Duru : şey tabii...

Duru çantasını karıştırıyorken Serkan onu izledi bir süre... sonra kelimeler ağzından dökülüverdi...

Serkan : yasaksın ama ben sana aşık oldum be kadın...

Duru birden durup ona dönünce Serkan kızardı...

Serkan : özür dilerim... içimden geçenleri dışarıdan söyledim.Aslında içimden geçirmem bile yanlış çünkü sen evlisin, ben ise nişanlıyım.. kendimden nefret ediyorum.. Duru çok özür dilerim..

Duru : önemli değil...

Serkan : gerçekten çok çok özür dilerim... ben.. ben aylardır seni düşünüyordum... ama ben çapkın bir adam değilim, şıpsevdi de olmadım hiçbir zaman. Sadık bir insanımdır aslında ama b-...

Duru : rahatla lütfen... duymadım tamam mı?

Serkan : senin için ne kadar rahatsız edici olduğunu biliyorum, mutlu bir evliliğin var ve ben bunu asla bozmak istemem, gölge düşürmeye de niyetim yok, zaten ben de birkaç güne evleniyorum ama sad-...

Duru : çok mutlu giden bir evliliğim yok ama neyse konumuz bu değil... artık ailemi arayabilir miyiz?

Serkan : şey tamam... kimlik?

Duru : şey evet.. alabilirsin... benim adım aslında Duru değil, Eylül... ama beni sahiplenen ailem bana Duru derdi.. bir süre sonra da Duru olarak kaldı. Yıllardır kendi ismimi kullanmıyorum...

Serkan kimliğe bakıp donakalmıştı...

Serkan : Eylül...

Eylül : evet? Şey adını bile sormayı unuttum ama sen iyi misin?

Serkan : Eylül... ışığını tanımadın mı?

Eylül : efendim?

Serkan : ışığım derdin bana hep...

Eylül : Serkan? Sen.. inanmıyorum... hayır...

Eylül ağlamaya başlamıştı...

Serkan : Eylül... neden ağlıyosun?

Eylül : seni aylarca önce tanıdım, adını bilmiyordum ama Murat şehir dışına çıkar çıkmaz buraya gelmeye karar verdim, polis olduğun için, belki ailemi bulmama yardım edersin dedim... aylardır biliyorum ama gelemediğim için geç kaldım... aslında ailemi bulmuşum...

Serkan : şişşt.. sakin ol tamam mı?

Eylül : seni bulduğuma inanamıyorum... diğerleri nasıllar? Güneydi dimi? bide kız vardı, böyle kıvır kıvır saçları vardı... Güney onla hep dalga geçerdi...

Serkan : Songül... ikisi birkaç ay önce evlendiler...

Eylül : inanmıyorum... bu çok garip..

Serkan : kimliğe ihtiyaç kalmadı. Çocukluk arkadaşını buldun, sıra annende. Mesude teyze buna inanamıcak...

Eylül : o nasıl?

Serkan : iyi... ama seni görünce daha iyi olacak...

Eylül : bak.. isminin hakkını verdin.. yine ışığım oldun... beni buldun ve yolumu aydınlattın... beni anneme götürür müsün?

Serkan : tabii gidelim... ama neler olduğunu anlatmayacak mısın?

Eylül : annemde anlatırım olur mu?

İkisi Mesude teyzeye doğru yola çıkarlar... yol uzundu ve  bu sırada konuşurlar...

Eylül : polis oldun demek..

Serkan : evet.. seni bulabilmek için

Eylül : ne?!

Serkan : çıldırmıştık.. sen hiçbir yerde yoktun.. o kadar korktuk ki. Aklımıza her ihtimal geldi. Annen yıllardır seni öldü sanıyor. Ne bir ceset ne de bir iz bulduk seninle ilgili. Polisler  de hiçbir iz bulamadı, ben de bu yüzden onları hep beceriksiz bulmuştum. Sonra dedim ki büyüyünce ben de polis olucam ve çok çalışıp Eylül'ü bulucam... Ama polis olduğumdan beri, yııllardır seni bulamadığım her gün kendimden nefret ettim...

Eylül : ama bak işte  burdayım...

Serkan : biliyorum.. hala inanamıyorum.. ama iyi ki burdasın...

Eylül : iyi ki karşıma çıktın...

Serkan : evlendin demek

Eylül : evet.. öyle oldu

Uzun bir sessizlikten sonra vardılar.. Eylül arabadan inerken birşeyler söyleyecekti, Serkan önce davrandı...

Serkan : karakolda söylediklerimi u-...

Eylül : ben de aylardır seni düşünüyorum... adını bile bilmiyordum ama seni düşünüyordum...

Serkan : özür dilerim bu çok yanlış... sana söylememem laz-....

Eylül : yanlış ama bir o kadar doğru... Güney haklıydı, ben sana çocukken de aşıktım...

eysercilerrr bölüm istemiş, buyrunuz efendim. Finallerinde başarılar ❤️