Dark~The marauders [Dutch/Nederlands]

7

Het was s'avonds ik en Remus hadden vanalles geregeld zodat het veilig was. Sirius is nogsteeds bewaker en doet het volgens Lone heel goed. Elisa lag ondertussen op bed. Ik had Remus verteld over het bezoek van Severus en die vond het maar raar.
Ik zou het zoiezo niet tegen James of Sirius moeten vertellen dat verleden was niet bepaald geweldig.

Het was 2 uur s'nachts en ik zat beneden op de bank want ik kon niet slapen. Heel de dag had ik al een raar gevoel in mijn maag.
Ik zat een beetje naar het donkere buiten te kijken en ook naar de maan.
Ik verzonk in gedachte en dacht aan alles wat er is gebeurd.
Herrinneringen en trauma's schoten voorbij. Uiteindelijk was de laatste herrinnering Elisa..
Ik ben erg bezorgt om haar, ze groeit zo hard en ik heb geen idee waar het vandaan komt nou ja wel enig idee.
Zwarte magie.

Ik schrok op uit mijn gedachte door donker groene flitsen door de lucht.
Het ziet er zeker niet natuurlijk uit en ik weet wie het is.
Ik sprong op en rende naar boven naar Remus die aan het werk zat.
Ik rende zijn werkkamer in en zag dat hij slapend op zijn papieren lag. Ik schudde hem wakker.
'Remus wakker worden snel!!' riep ik lichtjes gestresst.
Remus schrok op en keek me met een slapend hoofd aan.
'Wat is er wolfje?'
'Pak je stok snel we moeten nu weg, de tijd is aangebroken!' riep ik paniekerig.
Hij schoot van zijn stoel niet wetend waar alles lag.
Ik rende terug naar beneden. Geen tijd om na te denken. Ik pakte snel alles wat ik nodig had.
'Ik ga alvast!' riep ik naar boven.
'Nee...' is alles wat ik hoorde voordat ik weg was verschijnseld.

Ik kwam aan voor het huis. Wat ik zag was onvoorspelbaar. Ik stond stokstijf en het leek alsof ik hersendood was. Ik weet niet hoe lang ik daar bleef staan voordat ik naar binnen rende.
Ik rende naar binnen.
Daar zag ik iemand liggen. Ik stapte langzaam dichterbij en slaakte een kreet.
James lag daar. Zo dood als iets. Ik kon het niet geloven. Mijn beste vriend. Dood.
Ik sloot zijn ogen met mijn hand nog bijna zonder te durven kijken.

Ik hoorde licht gekrijs en ik rende naar boven. Harry. Ik liep langzaam met mijn stok in mijn hand naar binnen. Alles was gesloopt en kapot. Daar lag Lily. Op de grond. Levenloos alsof er een duivel was gekomen die haar ziel in een paar seconden naar binnen had gezogen.
Niemand was er meer of leefde meer.
Behalve Harry. De kleine Harry heeft het overleefd.
Ik pakte Harry snel uit zijn bedje en nam hem in mijn armen, sussend zodat hij in slaap viel.
Ik hoorde voetstappen en ik pakte snel mijn stok.

De voetstappen kwamen dichterbij en dichterbij. Ik verstopte me achter een hoekje. Toen er net iemand binnen kwam wou ik Expelliarmus schreeuwen maar ik zag net optijd wie het waren.
Dumbledore, proffessor Mcgonagall en Severus.
Ik keek hun aan en knikte. Ik keek naar Severus en ik zag in zijn ogen dat hij was gebroken in kleine kleine stukjes.
Ik keek even naar Harry en ik zag iets merkwaardigs op zijn voorhoofd. Een litteken in de vorm van een bliksemschicht.
Ik had het eerst niet door maar tranen rolden er over mijn wangen.

Ik gaf Harry aan Dumbledore. Ik hoorde geren en het was Sirius die geschrokken naar binnen rende.
Hij stond even stil en keek naar Harry.
Nog geen paar minuten later werd Sirius meegenomen naar Azkaban.
Ik hoorde hem nog schreeuwen 'Ik heb het niet gedaan, ik zal mijn vrienden nooit verraden, nooit!!'
Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik kon niks doen. Ik voelde niks meer. Ik voelde leegte.

'Wat gebeurt er nu met Harry?' vroeg ik met een verwoeste stem aan Dumbledore.
'Het lijkt me het beste als hij naar Petunia gaat en daar woont.' zei hij rustig.
'Nee dat kunt u niet doen, hun geven niks om Harry, laat mij hem houden of Lone!' schreeuwde ik bijna.
'Ik hou van hem en ik verzorg hem alsof het mijn eigen kind is. Ik kan er nog een kind bij hebben. Alstublieft!!'
Ik had zoveel wanhoop in mijn ogen en Dumbledore zag het maar hij negeerde het.
'Ik blijf bij mijn standpunt. Sorry mevrouw van den Hoek.' zei hij met een serieuze stem.
Ik keek Severus aan alleen die keek weg. Hij wou er niks mee te maken hebben. Het enige waar hij aan kon denken was een dooie Lily.

Ze liepen naar buiten en ik liep achter hun aan. Ik zag Hagrid op de motor van Sirius klaar om hem weg te brengen. Hij zag mij en knikte even. Ik knikte terug.
Ik voelde dat Remus er al die tijd bij is geweest en zich gewoon heeft verstopt.
'Laat mij hem nog één laatste keer vasthouden.' zei ik smekend.
Dumbledore knikte en Mcgonagall die ondertussen Harry vast had gaf hem.
Ik keek hem in zijn mooie ogen. Het gevoel wat in hem zat was zo sterk.
Ik hoop dat het goed met hem komt.
Ik wil hem zien als hij opgroeit daar ga ik gewoon voor zorgen.
Hij glimlachte een beetje. Ik glimlachte terug.
'Dag Harry..'