OLAYIN İÇİNDE [tamamlandı]

Karanlığın kolları

Hoşgeldiniz❤️
Fotoğrafta olan kızı Derya olarak hayal edin😊
Deryayla devam edelim😇
İyi okumalar diliyorum ✨
O zaman başlasın 🎬 🙆🏽

👉🏼 -Derya'nın bakış açısı-

Güzel uykumdan beni koparan şey Canın sesiydi, tepemde durmuş, kolumdan dürterek "Derya?!" diye bağırıyordu. "2 dk daha lütfen!" diye uykulu uykulu cevap verdim. Bir saniye!
Derya mı dedi?! Gözlerimi birden açtım ve Canın endişeli yüzüne baktım. "Derya! Aslı nerde?! Hem sen napıyorsun burda?!" diye kulakımı patlatıyordu.

Ayvayı yedik!
Şimdi mi? Sabah sabah mı normalleşmen tuttu! Doktor Can şok geçirmesin diye, beni hatırlatacak anlarında normalleşmesi gerektiğini söylememişti!
O bankta ben boşuna mı uğraştım?!
Ne diyeceğim ben şimdi?!
"Cevap versene!" diye bağırdığında, birden Can dengesini kaybeder gibi oldu ve yanında duran dolaba tutundu. Gözlerini başı dönüyormuşçasına açıp kapatıyordu. Endişeli bir şekilde yataktan kalkıp yanında durdum ve onu düşmesin diye destekledim. "Can iyimisin?!" diye sordum korkuyla. Birden kollarıma düşmesiyle, benim Can üstümdeyken, yatağın üstüne düşmemle bir oldu.
Hay ben böyle işin!
Şimdi de bayılasın mı tuttu?!
Canı zar zor tekrar yerine yatırıp ayıltmaya çalışıyordum. Çokta ağırmış beyfendi! Ayılması için bir kaç tanecik hafif tokat atmış olabilirim, ama ne yapayım ayılması gerekiyordu. Yavaş yavaş gözlerini açtığında, derin nefes aldım. Çok şükür iyiydi! Bana şaşırmış bakıyordu ve "Aslı? Noldu bana? Demin Derya buradaydı? Noluyor yine?!" diye soru üstüne soru sordu.

Yine Aslı mı oldum?!
Özür dilerim Can yalan üstüne yalan söylemek zorundayım, sağlığın için!
Elimi onun alnının üstüne koydum "Yok ateşinde yok. Can ne Deryası? Burda değildi, kız hasta hasta odasında yatıyor, biliyorsun." diye kıvırmaya çalıştım.
"Ama daha demin gördüm, nasıl olur?!" diye soruyordu. "Sen bence rüya gördün." diye açıklamaya çalıştım. Elimi tutup "O rüya falan değildi, olsa olsa kabustu! Sen yoktun, senin uyuduğun yerinde Derya vardı." diye anlatmaya başladı. Benim orda olmam bu kadar kötümüydü onun için?! Ona dönüp "Tamam bak ben buradayım." diyip gülümsedim. Gözleri dolmuştu "Hiç gitme bundan sonra tamam mı?" diye sordu. Bu sorusunda benim de gözlerim dolmaya başladı, içim parçalandı resmen. Aslı ölüydü ve asla geri gelmeyecekti! Benim Aslıymışım gibi davranmam Canın psikolojisi için ne kadar doğruydu? Bugün mutlaka doktorla konuşmam gerekiyor! Canın göz yaşlarını parmağımla sildikten sonra, en sıcak gülümsememle "Merak etme her şey çok güzel olacak." dedim.
Can iyileşecekti ve yine her şey güzel olacaktı. İstediği sözü ona veremezdim, çünkü ben Aslı değildim!

"Hadi kalk bakalım hazırlanıp kahvaltıya inelim." dedim. İkimizde hazırlandıktan sonra beraber aşağıya indik ve Sena'yı sırıtarak 4lü boş yerde yayılmış halde bulduk. Deli kız. Hemen yanına gidip oturduk. Sena gözlerime bakarak, göz kaş işaretiyle "Gelişme var mı?!" diye soruyordu. İnsan bari bu kadar belli etmezdi! Canın "Aslıyla kurt gibi açız." demesiyle Senanın sorusu cevaplanmıştı.
"Günaydın kuzu." dedim.
"Günaydın yavru." dedi.
Sena Cana dönüp "Nasıl oldun? Daha ağrıların var mı?" diye sormuştu. Elinde olan ilaç kutusunu gösterip "Doktorun verdiği ağrı kesiciyi alıyorum ama çok az yardım ediyorlar." dedi.

Evet çünkü onlar ağrı kesici değildi, içinde hafif ağrı kesen bir şey vardı ama onu asıl alma nedeni, Canın beni Aslı olarak görmesiydi. Bunu doktor tabi böyle Cana söyleyemediği için, ağrı kesici olduğunu söylemişti. Sena bunun üstüne "Sen ama aksatma ilaçlarını, zamanla onlar yardım eder." diyip gülümsedi. Can gülümseyip "Aksatmıyorum zaten, merak etme." dedikten sonra, hepimiz kurt gibi ac olduğumuz için kahvaltımızı yaptık. Gülüp eğlenerek sohbet ettiğimize bakmayın. Bugün maalesef Almanya'da son günümüz. Sena üzülerek "Benim hiç burdan gidesim yok." dedi. Bizde ona katılıyorduk, evet bazı aksilikler olmuştu ama yinede beraber çok güzel vakit geçiriyorduk.