O adamı seviyorum ! ( Düzenleniyor )

Affet beni

Derin

Babam ve Kemal amca kal gelmiş gibi hareketsiz duruyorlardı.Bende olacakları bekliyordum.En çok babamın tepkisini merak ediyordum.İlk defa ona bir şeyi söylemedim.

-"Sevgilim mi ? " diye ikiside aynı anda sordu şaşkınca.

Ben cevap vermeden sadece yere bakıyordum.

-"Lanet olsun " diye fısıldadı Ateş ve koltuğa oturdu.

-"Oğlum, bir şey söylesenize "dedi Kemal amca.

Kafamı kaldırıp bakamıyordum.Babamdan çekiniyordum.

-"Baba şey ee bakın biz söyleyecektik " dedi Ateş .

-"Ne ? Siz nasıl ? Derin kızım bir şey söyle " dedi babam.Cevap bekliyordu benden.

-"B-baba ben.." dedim ama ne diyceğimi bilmiyordum sustum.

-"Tamer amca daha yeniydi size söyleyecektik sadece yani , ahh birlikteyiz işte." dedi Ateş.O da zorlanıyordu açıklamakta.

-"Derin susmasana kızım bir şey söyle.Neden bizden sakladınız ? " diye sordu babam kolumu tutarak.

Kafamı kaldırmak zorunda kaldım.Ben şimdiye kadar babamdan hiç bir şeyi saklamamıştım.İlk defa olduğu için o da şaşkındı.

Gözlerine baktığımda çaresizce benden konuşmamı bekliyordu.Babamın benim karşımda böyle durması sanki oksijen almamı engelliyordu.

Bunca zamandır ilk defa gözlerimin dolduğunu hissettim.Ne zamandır ağlamadığımı bilmiyorum.Ama babamın karşısında ağlamak yeterince güçsüz olduğum bir durumdu.

-"B-ben özür dilerim baba.Sana söylemek isterdim.Ama danışıp akıl alabileceğim bir annem yok.Sana söylemekde çekindim.Affet beni " dedim herkes sessizce beni dinliyordu.

Gözümden akan tek damla yaşı gözlerim sızlarken elimle hızlı bir şekilde sildim.

-"Özür dilerim " dedim ve burukça gülümseyip hızla salondan çıktım.Evin kapısını açıp dışarı çıktım ve kapıyı kapatım koşmaya başladım.

Bir kaç dakika sonra fenere gelmiştim.İçeri girdim ve bi puf alıp yukarı çıktım.Duvarın dibine koyduğum pufa oturup uzun zamandır dökmediğim göz yaşlarını döktüm.

Ateş de daha benimle konuşmaz.Eminim yurtdışı işini ona söylemediğim için bana çok kızgın ama ben söyliycektim.

Ben ne yapıcam ya ? Tekrar ağlamaya başladım.Ama bu öyle bir ağlamak değil.Yani hıçkırıpta sarsılarak değil.Sadece gözlerimden yaş akıyordu.Onlarıda durduramıyorum zaten.

Bir kaç saat daha burda oturdum.Güneş batmak üzereydi.Kırmızılıklar bulutların arasından mavi denize vuruyordu.Bu görüntü paha biçilmezdi.Ama bulunduğum durumda pek de iç açıcı değildi.

Biraz daha oturdum hava artık tamamen kararmıştı.Ama ben burdan kalkmak istemiyorum.Eve gidip babamın yüzüne bakamazdım.Ateş'in benimle konuşmamasına dayanamazdım.

Ya babamda benimle konuşmazsa? Buna hiç katlanamazdım işte.Benim tek ailem babam.

Derin düşünceler içinde yine bir kaç saat daha geçirmiştim.Telefonum yanımda olmadığı için kolumdaki saate baktım.09:37.Baya geç olmuş.

Belki babam merak etmiştir diye kalkmaya karar verdim.Ateş daha yüzüme bakmazdı.

Eve kadar yavaşca yürüyerek gelmiştim.Evin kapısının anahtarı arka cebimdeydi.Ne zaman koyduğumu hatırlamıyordum.Neyse kapıyı açıp içeri girdim.