Chapter Five//Different

1.1K 92 26
                                    

"Baştan umutlanmamalıydın zaten." dediğinde bir tabela çıktı.

"Elini tut ve yoluna onunla devam et. Kalanı ise bırak orada ve mezara girsin direk."

"MEZARA MI GİRECEK?!" diye bağırmıştım.

"Pekala bu iyi olmadı." dedi Felix.

"Bir şey soracağım. İkisini bırakıp ben mezara girsem?" diye sorduğumda ikiside bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Daha sonra olumlu bir cevap yazan tabela çıktı.

"Pekala çocuklar. Gidin. Ben burda kalıcam."

"Rosa değişik misin saçmalama." dedi Finn.

"Değişik olduğum doğrudur. Ama saçmalamıyorum. İkinizide mezara kendi ellerimle sokamam değil mi?"

"Rosa kes şunu. Ben kalırım o zaman."

"Felix. Git." dediğimde tıslayıp sinirli sinirli yürümeye başladı. Finn'de masumca gülümseyip arkasından gitti.

"Ee tabela nerde? Ne yapacağım şimdi ben?" dediğim gibi yeni bir tabela çıktı.

"Cesaretine hayransa tabela, mezardan kurtuldun boyunca. Şimdi sol kapıya gir ve 1 yıllık yolu tamamlamaya çalış."

"1 yıllık mı?"

Sol kapıdan içeri girdim. İçeride bir sürü kapı vardı. Hepsinin üzerinde rakamlar vardı. Uğurlu sayım 3 olduğu için o kapıdan girmeyi tercih ettim.

Kapıyı açtığımda yemyeşil bir diyardaydım. Charlie'nin Çikolata Fabrika'sından farkı yoktu. Ama göle dikkat ettiğimde kanlarla dolu olduğunu gördüm. Orayı gördükten sonra etrafın tamamen karanlığa büründüğünü farkettim.

Kafa tasları vardı. Kanlar vardı. İğrençti. Yürümeye devam ettim. Bir şey uzaktan bana doğru geliyordu. Kırmızı elbiseliydi. Korkmak istemedim. Ama korkmuştum. Kaçmaya başladım. Beni takip ediyordu. Ağzında kanlar vardı.

Önüme bir kapı geldiğinde hemen açtım ve girdim. Hemen kapattım. Ama önünde yine aynı şey vardı. Açıp diğer tarafa geçmek isterken iki tarafımda da ikisi vardı. Korkmamayı çalıştım. İçimden bin defa korkmuyorum diye geçirdim. İkiside aynı amda ortadan kayboldular.

Yola devam ettim. Bu sefer bir evdeydim. Korku evi gibiydi. Her taraf çıkık-döküktü. İlerlemeye devam ettim. Upuzun bir kuyu vardı. Kenarlarında beyaz boyalı maske gibi şeyler. Korkup yoluma devam ettim.

      Biraz daha ilerlediğimde bizim çocukları gördüm. Hepsi oradaydı. Bana el sallıyorlardı. Koşarak yanlarına gittim. Felix'e sarılmaya çalışınca bir anda toz olup havaya karıştılar. Göz yanılmasıdır diye düşündüm ve kendimi üzmemekte çalıştım.

"Rosa?"

_______________________
Selam bebek, ben kelebek dkkdkd

Bu kitabımda bazı filmlere ve dizilere gönderme olacak. Onları bulmanızı istiyorum hepinizden❤️

Bol bol yorum yapın lütfen. Nedende yorumlarınızı okumak bana iyi geliyor.

Hepinizi öpüyorum. Üstünüzü iyi örtün. İyi geceler❤️

CEMETERY// Finn WolfhardHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin