Bu Masalın Prensesi Kim?

3. Bölüm

Nevşehir tatilinin dolu dolu geçen on beş  günün sonuna gelmişti Duru.
Onun için burada zaman çok  çabuk  geçmişti.  Daha önce çok kez geziye gitmesine rağmen bu sefer çok başkaydı. Bu gezi Duru için  bir nevi seçimdi.  Aşık olduğu adam için arkadaşından mı yoksa 6 yıllık dostu için aşkından mı  vazgeçecekti?
İkisini de yapmadı , yapamadı.
İkiside değerliydi onun için.
Barış 'la arkadaş kalmayı tercih etti.
Elçin 'e ise Barış 'ı sevdiğini hissettirmemeyi...
Elçin de durumlar farklıydı.
Ona göre Barış hayatının aşkıydı.
Ama Barış da Duru'yu sevmeye başlamıştı fakat ondan uzak duracağına kendine söz vermişti . Duru buna anlam verememişti ama belkide en iyisi buydu. Zaten yaşadığı şehre-Ankara- dönmesine az kalmıştı ve bunu Barış bunu bilmiyordu.
(Eski anılardan)
"Bir keresinde otelin kafesinde biraya gelen iki dost sohbet ederken Barış da yanlarına geldi;
-Merhaba hanımlar! Bakıyorum da çok eğleniyorsunuz. Bana da yer varmı yanınızda bakalım?
-E e evet evet  tabiki. (Utangaç bir tavırla) dedi Elçin. Nasılsın?
Barış gözünü ayıramıyordu Duru'dan. Saf bir ses tonuyla;
-İyiyim,dedi.
Duru ise onun bu tavrının Elçin' i üzdüğünün farkındaydı. Masadan kalktı;
-Görüşürüz.
Odasına yol aldı. Tabi o gidince Barış da fazla durmadan kalktı . Elçin bu duruma fazla bozuldu. Duru'nun arkasından koştu ve konuşmak istediğini söyledi. Aralarında geçen konuşma;
-Duru sana bir soru soracağım bana tek seferde doğru cevabı vereceksin!
-Tabi ki ben sana ne zaman yalan söyledim?
-Barış'la aranda bir şey mi var?
-Nerden çıktı bu şimdi?
-Duru soruma cevap ver!
-Elçin  biz dostuz sence ben böyle bir şeyi senden saklar mıydım?
-Ama o seni seviyor hissediyorum.
-Saçmalama o benim arkadaşım kesinlikle olamaz böyle bir şey.
Senin onu sevdiğini biliyorum. Üzülme.
Elçin Duru'ya sert çıktığını hissetti ve özür dileyerek sarıldı.
Öte yandan odasına giden Barış bütün bunları duymuştu.  Aşkını kalbine gömmesi gerektiğini düşündü ve Duru'dan uzak durmaya karar verdi."
Tatilin son günlerini Barış 'tan uzak geçiren Duru o sabah Barış 'a mesaj attı;
-Günaydın:)
-Sanada.
-Bugün bahçede buluşalım mı?
Sana anlatmam gereken şeyler var.
-Tamam. Heyecanla bekliyorum. Saat kaçta?
-12.30 da. Şimdilik bay bay.
-Bay bay.
Duru dolabını boşaltmaya başladı. Düşüncelerle boğulmaktan sıkılmıştı. Ama kurtulamıyordu.  En sonunda karar verdi . Barış 'a ona aşık olduğunu söylemeyecekti. Ankara'ya gittiğinde onu unutabileceğini düşündü.
Elçin mesafelerin aşka engel olmadığını  düşünüyordu. Barış 'a açılmaya karar verdi. Normalde herşeyini anlattığı  en yakın arkadaşına bundan bahsetmişti bile.
Buna karşı çıkacağını düşünüyordu.
Kahvaltısını yaptı.  Bahçeye çıktı dolaşırken tek başına çimlerde oturan    
Barış'ı görünce  bunun bir fırsat olduğunu düşündü. Gidip yanına oturdu .
-Nasılsın?
-İyiyim, sen?
-Bende iyiyim seninle konuşmam gereken bir konu vardı.
-Dinliyorum...
-Şey ben , ben galiba senden hoşlanıyorum, deyiverdi Elçin.
Barış  böyle bir şey olacağını biliyordu yinede şaşkınlığını gizleyemedi.  Uzun süre konuşmadan oturdular.
-Biz buralı değiliz, dedi Elçin .
-Nasıl yâni? Duru da mı?
-Onu seviyorsun değil mi?
-Şey üzgünüm ama ben...
-Anladım kendini yorma , hoşçakal...
Elçin 'in gözleri doldu yürürken.Ama yapacak bir şey yoktu. Odasına gitti ve yolculuk için hazırlıklarına devam etti.
Ve saat 12.30...
Barış gideceğini bile bile bunu Duru'dan duymaya hazır değildi.
Ve çok üzgündü. 
Duru geldi oturdu yanına. Biraz bakıştılar Duru lafa girmek istedi Barış hiştt diyerek işaret parmağını Duru'nun dudaklarına götürdü .
-Gideceğini neden söylemedin?
-Söyleyemedim. Çünkü çok iyi anlaştık.  Seni üzmek istemedim.
Bunları duyan Barış  onu sevdiğini söyleyemedi. Ayağa kalktılar sarıldılar. 
-Hoşçakal.(Duru)
-Sende kendine iyi bak umarım hep mutlu olursun...
Ardından servisleri geldi ve diğer tatile gelenlerle birlikte Elçin ve Duru da bindiler.  Nevşehir macerası da burada sona erdi . Ayrıca bugün Duru 'nun doğum günüydü. Mutlaka evde bir sürpriz hazırlığı başlamıştır diye düşündü Duru. Ailesini en çokda minik kardeşi Sudenaz'ı özlemişti.