Έρωτας Χτισμένος Πάνω Σε Μυστικά Και Ψέματα

Κεφάλαιο 13α

Η Aurora τελείωνε με το πρωινό της όταν ο Gregory μπήκε στην τραπεζαρία. Η ώρα ήταν μόλις 8.00.
"Νωρίς σηκώνεσαι." παρατήρησε ο Gregory και ήρθε να σταθεί δίπλα της. "Καλή σου μέρα." ο τόνος του ήταν θερμός.
"Ναι έχω πολλές δουλειές κάθε μέρα." σηκώθηκε από την θέση της χωρίς να τον κοιτάξει. "Που είναι ο Liam;"
"Που να ξέρω; Θα κοιμάται ακόμα." άπλωσε το χέρι του και την έπιασε από το μπράτσο. "Για που πας έτσι βιαστική;"
"Ο Edmund Dodson υποσχέθηκε να βρίσκεται εδώ στις 8:15. Μια από τις φοράδες μας είναι έτοιμη να γεννήσει."
"Είσαι ντυμένη για ιππασία."
"Έχω ραντεβού με τον Alexander στις 10.00" είπε και το χαμόγελο του Gregory έσβησε, τα μάτια του πέταξαν φλόγες.
"Ούτε να το σκέφτεσαι."
"Συμφωνήσαμε να πάμε για ιππασία."
"Να το ακυρώσεις."
"Γιατί γίνεσαι τόσο σπαστικός;"
"Γιατί δεν θέλω η γυναίκα μου να γίνεται αντικείμενο αισχρών κουτσομπολιών."
"Το ενδιαφέρον σου θα έπρεπε να το δείξεις πριν από 5 χρόνια, όταν όλος ο κόσμος με κουτσομπόλευε σε σχέση με εσένα."
"Aurora, είσαι έξυπνη. Όντως έπρεπε να το σκεφτώ πριν από 5 χρόνια. Μόνο που τότε δεν ζήλευα ιδιαίτερα. Γι'αυτό άκουσε με προσεχτικά, αν δεν πεις εσύ στον Alexander ότι το ραντεβού σας αναβάλλεται, θα του το πω εγώ μόλις έρθει και με όχι πολύ ευγενικό τρόπο."
"Ανάμεσα σε εμένα και τον Alexander υπάρχει μόνο φιλία και κάνεις δεν μας κουτσομπολέυει."
"Κάνεις λάθος. Και στα δύο. Ηθελημένα ή αθέλητα." είπε και της γύρισε την πλάτη πηγαίνοντας στον μπουφέ. Εκνευρισμένη η Aurora βγήκε από το δωμάτιο με νευρικά βήματα. Πήγε στον στάβλο όπου ο Dodson εξέταζε την πρησμένη κοιλιά της καστανής φοράδας. Μισή ώρα αργότερα κι αφού ο Dodson την καθησύχασε ότι η φοράδα θα γεννούσε μια χαρά βγήκε από τον στάβλο. Είχε δώσει εντολή στον Paul τον αρχιπποκομο να της ετοιμάσει το άλογο της. Και πράγματι ήταν έτοιμο, δίπλα του όμως στεκόταν άλλο ένα σελωμενο άλογο, κι ο Gregory κρατούσε τα χαλινάρια και των δύο. Έξωφρενών η Aurora πήγε προς το μέρος του με μεγάλα βήματα. Με μια άγρια κίνηση άρπαξε τα χαλινάρια του αλόγου της από τα χέρια του.
"Δεν θέλω παρέα."
"Μα πριν από μια ώρα ήθελες τον Alexander για παρέα."
"Δεν πηγαίνω για ιππασία μαζί σου." του αποκρίθηκε πεισματάρικα. Ο Gregory την κοίταξε κατάματα κι ύστερα άφησε μια βρισιά.
"Aurora, δεν θέλω καυγάδες. Αντίθετα θέλω να κάνουμε ανακωχή. Κοίταξε πόσο ωραία είναι η μέρα. Απ'όσο θυμάμαι ιππεύεις πολύ καλά. Πάμε λοιπόν μια βόλτα να απολαύσουμε αυτό το υπέροχο πρωινό. Αν μπορέσεις να αφήσεις κατά μέρος την έχθρα σου για μένα, μπορεί και να διασκεδάσουμε."
"Δεν με ενδιαφέρει να διασκεδάσω."
"Τότε χάνεις πολλά στην ζωή σου."
Η Aurora δεν πρόλαβε να απαντήσει γιατί είδε τον Alexander να βγαίνει από το σπίτι. Δίπλα του ερχότανε η Bridget ντυμένη με ένα φωτεινό κόκκινο κοστούμι ιππασίας. Μόλις είδε τον Gregory άρχισε να τον χαιρετάει ενθουσιασμένη από μακρυά. Ο Gregory δεν της έδωσε καμία σημασία και πρόσθεσε.
"Θα του το πεις εσύ ή να του το πω εγώ;" την ρώτησε με σφιγμένα δόντια. Η Aurora τον αγνόησε και τραβώντας το άλογο της προχώρησε προς τα σκαλοπάτια της εισόδου.
"Καλημέρα." φώναξε, ο Alexander της χαμογέλασε αλλά μόλις είδε την έκφραση της σοβάρεψε και κατέβηκε τα σκαλοπάτια.
"Γεια σου Aurora."
"Alexander δυστυχώς δεν μπορούμε να πάμε για ιππασία σήμερα."
"Και γιατί όχι;" ρώτησε κοιτάζοντας τον Gregory που είχε έρθει πίσω από την Aurora κρατώντας τα χαλινάρια του αλόγου του και απαντώντας πρώτος.
"Επειδή η σύζυγος μου θα έρθει μαζί μου."
"Αχ Gregory. Και εγώ που ήλπιζα πώς θα με ξεναγούσες στους στάβλους σου όπως μου υποσχέθηκες." είπε η Bridget.
O Gregory γύρισε και την κοίταξε για πρώτη φορά εκείνη την στιγμή με ένα κενό βλέμμα.
"Όπως βλέπεις ετοιμάζομαι να πάω για ιππασία με την Aurora."
"Να σε περιμένω;" επέμεινε η Bridget. Απότομα η Aurora μάζεψε τα χαλινάρια και πήδηξε σαν άντρας πάνω στην σέλα του αλόγου της. Βολεύτηκε στην σέλα και ευχήθηκε να μπορούσε να καβαλικεψει σαν άντρας όπως έκανε όταν ήταν μόνη της.
"Περίμενε Aurora." Την φώναξε ο Gregory και πήδηξε κι αυτός στην σέλα του. Εκείνη δεν του απάντησε. Προσπάθησε να ελέγξει το άλογο της που χοροπηδούσε ανήσυχο. Διαισθανώταν πώς κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά ήθελε να φύγει αμέσως από εκεί. Χτύπησε απαλά τα πλευρά του αλόγου και εκείνο πετάχτηκε αμέσως μπροστά. Καθώς όμως το άλογο τινάχτηκε μπροστά κόντεψε να την ρίξει. Η Aurora τα έχασε. Ο Maxim ήταν το προσωπικό της άλογο, που το καβαλουσε χρόνια και ήξερε την ευγενική του φύση. Ο Maxim τινάχτηκε ξανά. H Aurora κατάφερε να μην πέσει από την σέλα αλλά ο Maxim δάγκωσε τα χαλινάρια του κι άρχισε να καλπάζει. Πίσω τους ακουγόταν ο Gregory να φωνάζει.
"Ήρεμα αγόρι μου." μουρμούρισε η Aurora αλλά ο Maxim επιτάχυνε κι αλλο κι άρχισε να φοβάται. Δεν μπορούσε να τον ελέγξει. "Σςς, Maxim αγόρι μου, ηρέμησε." συνέχισε την προσπάθεια να τον ηρεμήσει αλλά η φωνή της ακουγόταν τρομαγμένη.  Άκουσε τον Gregory να φωνάζει ξανά το όνομα της. Ο Maxim είχε βγει από το μονοπάτι. Κρατήθηκε γερά από την σέλα για να μην πέσει και στο μυαλό της ήρθε η Λαίδη Evangeline που είχε πέσει από το αφηνιασμενο άλογο της κι είχε μείνει παράλυτη. Και τότε είδε την ξερολιθιά. Ήταν πάνω από ένα μέτρο ψηλή και μισό μέτρο φαρδιά. Παρότι ήταν σπουδαία ιππεας μπορεί να έπεφτε και να τσακιζοταν με τέτοια ταχύτητα. Άσε που μπορεί να έσπαγε κι ο Maxim κανένα πόδι. Ο Gregory συνέχιζε να την φωνάζει. Οι οπλές του αλόγου του ακούγονταν τώρα πίσω της. Άρχισε να ελπίζει να την προλάβει και να πιάσει τα χαλινάρια του Maxim. Απέμεναν όμως ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν φτάσει στην μάντρα.
"Aurora." φώναξε ο Gregory. Το μεγάλο κορμί του Maxim τεντώθηκε και βρέθηκε στον αέρα. Καθώς προαγειονώταν στην άλλη πλευρά της μάντρας, σκόνταψε. Η Aurora έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Είδε τις τεράστιες οπλές του Maxim να είναι έτοιμες να την τσαλαπατήσουν. Σκέφτηκε πώς τώρα θα πέθαινε. Άνοιξε το στόμα της να ουρλιάξει. Ένας κοφτερό πόνος στο στήθος της έκοψες την φωνή και τότε το άλογο εξαφανίστηκε από το οπτικό της πεδίο και απέμεινε ακίνητη στο χώμα.