Luna Park

One awful bonus chapter:)

Μ α ν ώ λ η ς

"Η ζωή είναι τόσο γαμημένα άδικη. Το έχεις παρατηρήσει;" Με ρωτάει όλο νεύρα η Αναστασία κατά την διάρκεια της ομιλίας της, ρίχνει και την τσάντα της με δύναμη κάτω. Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήρεμα, σε αυτό το σπίτι.

"Όχι, Αναστασία μου, δείξε μου τα φώτα σου". Απαντάω ειρωνικά και εν μέρει, δεν με ενδιαφέρει καν αυτό που είναι έτοιμη να μου αφηγηθεί αλλά τουλάχιστον θα έχω κάτι να κάνω μέχρι η ντίβα έρθει με την εντυπωσιακή της είσοδο. "Ξέρεις αυτό που όλοι είναι καλοί σε κάτι; Ακόμα και εσύ, είσαι καλός στο να σπας τα νεύρα των ανθρώπων! Εγώ στο μόνο που είμαι καλή είναι..." Αρχίζει να παραμιλάει και εγώ προσπαθώ να μείνω συγκεντρωμένος σε αυτά που λέει.

Προσωπικά, πιστεύω ότι απλώς το κορίτσι, για ακόμα μια φορά μιλάει εν βρασμώ ψυχής με την λιγοστή αυτογνωσία που διαθέτει.

"Είσαι καλή να μιλάς και να μην το βουλώνεις μέχρι να πεινάσεις. Βάλε λίγη μουσική στα ακουστικά σου μήπως και ηρεμήσεις γιατί δεν μας βλέπω καλά!" Της λέω και στην αρχή φάνηκε να καταλαβαίνει όντως αυτά που λέω, όμως προς το τέλος φαίνεται να χάνει την προσοχή της. "Τι στο καλό παρατηρείς;" Ρωτάω προσπαθώ να εντοπίσω το κέντρο της προσοχής της.

"Μην κάνεις καμία απότομη κίνηση. Πρέπει να πάω να φέρω την μυγοσκοτρώστα". Μου λέει και με αργά βήματα εξαφανίζεται από το οπτικό μου πεδίο. Σε δευτερόλεπτα, κάνει την είσοδο της και με μια γρήγορη κίνηση γεμάτη μίσος σκοτώνει ακαριαία το καημένο το έντομο που θα υπήρχε στο θρανίο της.

"Τι σου έφταιξε το καημένο;" Ρωτάω ντε και καλά θλιμμένος. "Παραβίασε τον προσωπικό μου χώρο,αξίζει να πεθάνει". Μου απαντάει με ψυχρή φωνή. "Πήγαινε φέρε μου ένα χαρτί με κρύο νερό". Διατάζει και εγώ βαριεστημένα πάω να κάνω αυτό που μου είπε, πρώτα όμως κάνω μία στάση στο μπάνιο για να τσεκάρω το Αναστοσόπουλο #2. "Όλα καλά;" Ρωτάω χτυπώντας την πόρτα. "Ναι! Αλλά να σου πω... Πλησίασε". Μου λέει και το κάνω, δυστυχώς όμως ανακαλύπτω ότι υπάρχει μια πόρτα ανάμεσα μας αφού χτυπάω το κεφάλι μου εκεί.

Προσπαθώ να μην βρίσω από τον πόνο. "Ελπίζω να έχεις κρύψει τα κοφτερά αντικείμενα από την Αναστασία!" Μου λέει αγνοώντας τον γδούπο που άκουσε. "Αν η μυγοσκοτώστρα θεωρείται κοφτερό αντικείμενο, τότε η αδερφή σου έχει τον έλεγχο του". Της λέω την αλήθεια και φεύγω για να ικανοποιήσω και το Αναστασόπουλο.

Μουσκεύω λίγο ένα χαρτί που βρήκα και της το πάω. Αυτή με μορφή μανιακού δολοφόνου σκουπίζει το πτώμα και το αίμα του και αργότερα πετάει το χαρτάκι στα σκουπίδια, εγώ κάθομαι στο κρεβάτι της και ασχολούμαι με το κινητό όσο αυτή ακούει μουσική.