"Aşk" demiştim istemeden...
Kuşların cıvıltısı, güneşin onun yüzünde dans edişi, yıllardır tadını alamadığım bir huzurdu. Sabah uyandığımda yanımda uzanıyordu. Dün gecenin şokuyla ürperdikten sonra ayağa kalktım ve üstümü giyip ışık hızıyla dışarı çıktım. Temiz hava almam gerekiyordu ve yandaki ormanda biraz koşmayı düşünmüştüm. Biraz kafamı toplamalı bu adamla ne yapacağımı düşünmeli bir karar vermeliydim.
Nefes nefese kalarak koşmaya devam ettim. Bu ormanı seviyordum insanlar buraya karanlık ve sessiz olduğundan gelemiyorlardı. E gelen kişiler de zaten benim kahvaltım olma lütfunu kazanıyorlardı.
Birkaç kilometre ileride birisinin sesini duydum. Hızlıca oraya koşmaya başladım. Sanırım bu bir avcıydı ve ne avladığını bilmiyorum belki bir ördek yada kuştu. Oraya vardığımda gerçekçi bir şekilde ayağımı burkmuş gibi yaptım. Rol yeteneğim harikaydı. Adam bu tarafa baktı ve yanıma geldi. ' Ne oldu güzellik?' dedi sinsi sırıtmasıyla. 'Sanırım ayağım incindi kalkamıyorum 'dedim. Beni kaldırırken ' Buralarda dolaşmamalısın, senin gibi güzel bir kızın başına oldukça kötü şeyler gelebilir. ' dedi sinir bozucu bir şekilde. Dişlerimi onun boynuna geçirirken 'Beni düşündüğün için sağol' dedim ve sonrası onun için bir karanlıktan ibaretti sanırım.
Marketten yiyecek bi kaç şey alarak 'onun' yanına geldim. İsmini bile bilmediğime inanamıyorum. Odaya girdim. Üstünü giyiyordu ,gömleğinin düğmelerini iliklerken 'Sonunda gelebildin ' dedi.
'Sana bişeyler aldım. Hemen ye. Burdan gitmek istiyorum '
'Sen yemeyecekmisin? Oh tabi sen... '
'Ben kahvaltımı yaptım, teşekkürler' dedim şirinlik yaparak.
'Sana bişey söylemek istiyorum. Ben.. '
'Benimle gelemezsin. Yanımda tehlikedesin. Neden anlamıyorsun? Bunu söylemek üzereydin sanırım. '
'Ama ben seninle gelmek istiyorum. Lütfen beni anla. Hayatta bir amacım yok. Sahip olduğum birşey yok. Yanında tehlikede olsam ne olacak? Söyle bana seninle gelmeme izin ver. '
'Ah Tanrım! Neden bana hep gerizekalılar denk geliyor?' diye huysuzlandım. Sanırım biraz bozuldu ve ortamı yumuşatmak amacıyla 'Ben Luke. ' dedi.
'Efendim?!'
'İsmim bu. Hani her insanın sahip olduğu bir ad vardır benimkisi ise Luke'
'Güzel isim "dedim eşyalarımı toplarken.
'Peki sen ismini söylemeyecek misin ?'
'Gerekli mi? ' dedim muzurluk yaparcasına. 'of tamam. Alyssa. ' elimi uzatmıştım bunu söylerken. Yaklaştı iyice, sanki gözlerinin rengini göstermek isityormuş gibi. 'Güzel isim' dedi sırıtarak.
Buradan ayrılmalıydım çünkü sürekli yer değiştiriyorum. İnsanlar ölen kişileri benim evimde bulursa sanırım pek hoş olmayacaktı. Ama ben bu adamla ne yapacaktım işin zor kısmı buydu. Yanımda birinin olması iyi olabilirdi aslında. Ah Tanrım! neler saçmalıyorum ben böyle?
Geçmişte vampirlerle sorunları olmuş bir adamla yolculuğa mı çıkacaktım ve belki de ona bağlanıp onu vampire bile dönüştürmeme izin verecekti. Hayatımda hiçkimseyi vampire dönüştürmemiştim. Kendimden, olduğum şeyden nefret ederken bu biraz zor olurdu.
Arabayla yolculuğumuz başladığında sanki sohbet etmemiz gerekiyormuş gibi bana "Aslında bir VAMPİR e göre fazla eğlenceli biriymişsin gibi gözüküyor. " dedi. Şaşırmıştım. Zaten fazla sohbet etmekten hoşlanmıyordum. Cevap vermedim. Biraz kaba bir davranış olduğunu biliyorum, ama ben bir vampirim bunu da unutmayın.
Akşam bir cafede durmuştuk. Karnım çok acıkmıştı ve sanırım LUKE un da acıktığını hissetmiştim. Ona birşeyler sipariş ettim ve bende yanımıza gelen garsona "Şimdi sesini çıkarma. Elini uzat " dedim. Dişlerimle bileğini kesip bardağımı kızın kanıyla doldurdum. Luke yemeğini bitirir bitirmez biraz beslenmek istiyordum. Yemek yerken onu seyretmekten hoşlanmıştım. Bana katil olduğumu unutturuyordu.
"Gerçekten ciddi misin?"
"Hangi konuda?"
"Benimle seyahat etmek, yaşamak konusunda. Çünkü benimle kalırsan fazla dayanacağını sanmıyorum. Senin canavara dönüşmeni de istemiyorum. Hatta bu olanları unutmanı yaşamına dönmeni istiyorum. "
"Yaşayacak bir hayatım yok , eğer seninle tanışmamış olsaydım zaten intihar bile edecektim. Bir vampirin nasıl yaşadığını merak ediyorum. Bu acıya nasıl dayandıklarını. Ve belkide Joanne nin nasıl yaşayabildiğini. Onu anlamaya çalışıyorum."
"Joanne senin..."
"Eşimdi." dedi üzüntüyle. "Ama artık o bir canavar."
Onca insanın arasında, çıkardıkları gürültüler arasında, masaya bir sessizlik çökmüştü. Tamam artık gitme vaktiydi. Ona güveniyordum. Kötü birşey yapacağına inanmıyordum. "Peki seni öldürmeyeceğimi nereden biliyorsun?"
"Bİlmiyorum"
Masadan kalktık ve benim kan bulmam gerekiyordu. Otoparka gelmiştik. "Sen arabada bekle ben geliyorum." dedim ve onu orada bıraktım. Şarhoş bir şekilde arabasının anahtarını arayan bir kızı görmüştüm. Bu kolay olacaktı. Hızlıca arkasında belirdim. Arkasını döndüğünde yerinden sıçradı ve çantasını düşürdü. "Beni korkuttun güzelim" dedi. "Ve bende saçını sevmiştim güzelim." dediğim gibi boynundan içmeye başladım.
Arkamdan hızlıca birşey geçmişti. Kızı bıraktım ve arkamı döndüm. "Kim var orda?" Ses gelmiyordu. Sanki bişey aniden arkamda belirmişti. Fakat döndüğümde yoktu hiçkimse. "Benimle oynamayı kes!" diye bağırdım. Evet ayak seslerini duyuyordum yavaşça bana doğru geliyordu. Karanlıktan yüzünü seçememiştim. Tam karşımda durdu. Nefesimi tutmuştum farketmeden.
"Kimsin sen?"
"Merhaba sevgilim uzun zamandır görüşemiyoruz." demişti sırıtarak.
Arkadaşlar yeni bölümü baya geç yazdığım için kusura bakmayın. Şu an karnım aç ve susadım. Bölümü yazmaya karar verdim. Diğerlerinden uzun oldu sanırım. İyi okumalar.
