Sana Yeni Bir Dünya Gerek

işte başlıyoruz..

Haftalardır kurguladığım yepyeni bir hikaye.. yorum ve vote rica ediyorum.. iyi okumalar... 

*****

saatin alarmı neden bu kadar sinir bozucu bir ses ? neden sabah uyuyup gece uyanmıyoruz ? Sabah sabahneden bu kadar çok konuşuyordum ? Alarmın sesine daha fazla dayanamayacağımı anladığımda yatakta doğruldum ve alarmı kapattım. Güneş ışınları odama yayılırken görsel şölen gibi geliyor orası ayrı bir konu. Bu zevki benden mahrum edecek biricik kardeşim odaya daldı.

"Tembellikte sınır tanımıyorsun Neşe. Hadi kalk giyin babam seni çağırıyor."  Ah canım kardeşim ne güzel de moral veriyor ablasına (!) Durun bir dakika. Babam! Beni! Çağırıyor!

"Sana da günaydın Gece. Tamam hemen geliyorum."

yataktan ışık hızıyla kalktım ve dolabına yöneldim. Üzerimdeki pijamalardan kurtulup altına kot şortumu üzerime de sade bir t-shirt geçirdim. Hemen banyoya yöneldim.

Tabi siz babamı bilmiyorsunuz. Benim babam kısaca şöyledir : gözlerinden nefret gitmeyen, çocuklarına ilgisi sıfır, asabi ve bir o kadar hırçın bir adam. Ne tatlı bir babam var değil mi ? Biliyorum biliyorum. Annem ise evden işe , işten eve mekik dokuyan birisi. Bizimle ilgilendiği tek zaman genelde veli toplantıları oluyor.  Çok yoğun çalışır benim annem. Bazen bu yoğunlukta bizi nasıl doğurdu düşünmeden edemiyorum doğrusu. Ama derslerimize babamdan daha çok önem verdiği ortada.  Sonuçta anne o. Sevgisini ne kadar içinde yaşasa da...

Ve kardeşim Gece. Normalde kız kardeşler iyi anlaşır ya da ben öyle biliyorum. Biz Geceyle hiç normal kardeş olamadık. Dışarıdan sevimli kız havalarına girse de huyunu babamdan almış bence. Huysuz, asabi ve abla sevgisi olmayan bir kardeştir kendisi. Ben onu her zaman çok seviyor olsamda bana olan sevgisinin findık tanesi büyüklüğünde olduğunu biliyorum.

Düşüncelerimden sıyrılıp banyoda işlerimi hallettim. Banyodan çıkıp salona doğru ilerledim. Yine kavga etmiş olmalılar ki odada soğuk rüzgarlar esiyordu. Bugün pazar olduğundan annem işe gitmemiş koltukla sessizce oturuyordu. Babam cam kenarına düşüncelere dalmıştı. Gece ortalıklarda görünmüyordu. Babam beni fark edince kaşlarını çattı ve bana doğru biraz yaklaştı.

" Neşe bir süreliğine teyzenin yanına kalman gerekiyor, buradaki durumumuz düzelince yeniden geleceksin. Nasılsa okullar tatil sana da değişiklik olur. Git hazırlan."

Bunları nasıl rahatlıkla söylüyordu anlamıyorum. Burada bir hayatım var. Arkadaşlarım, çevrem bunları nasıl sineye çekebiliyorlar? ilk defa babama karşı koymak için içimdeki  tüm nefretimi dışa yansıtttım.

"Sizin saçma sapan kavgalarınızdan dolayı ben niye hayatımdan oluyorum ? Burada arkadaşlarım var benden nasıl sil baştan yapmamı beklersiniz ?"

Gözlerim buğulanmaya başlamıştı bile , annem yanıma yaklaştı ve bana daha önce hiç sarılmadığı kadar sıkı sarıldı.

"Tatlım bizde böyle olsun istemezdik ama siz büyüdükçe masraflarınızda artar oldu. Yetişemiyoruz artık. Hem teyzen maddi olarak iyi durumda. Lütfen bizi anlamaya çalış." Öyle bir tiksintiyle baktım ki benden biraz uzaklaştı. ben biraz daha kalırsam kesin kafayı yerim herhalde.

"Eğer konu maddi durumsa bende çalışırım. Teyzemi en son kaç yaşımda gördüm anne 8 mi yoksa 9 mu ? Cidden size inanamıyorum."

Gözlerimden akan yaşları engellemek istemiyorum. Duygu patlaması yaşıyorum galiba. Babamın gözleri mavi gözlerimle buluştuğunda histerik bir kahkaha attı.

"Kendini acındırma da hit eşyalarını toparla. Akşama gidiyorsun."

Hiç bir tepki vermeden odama çıktım. Dolabımın üstünde koca bir bavul vardı biraz ulaşmak zor oldu ama onu aldım ve yatağa koydum. Sinirlendiğimde bir şeyle kırıp dökmem genelde. Sadece sessizce ağlarım. Dolabımın kapağını açtım ve kıyafetlerimi özenle bavula yerleştirdim. Yerleştirme bittiğinde saat 19.00 olmuştu bile. Yatağımın altından küçük bir bavul daha çıkardım. Buna özel eşyalarını doldurucaktım ki odaya Gece girdi.

"Gitmene üzüldüm. Babam çabuk hazırlansın uçağı kaçırıcak dedi. İnsana biliyor musun sen gittikten sonra bu oda bana kalıcak."

"iyi işte kına yak eline. Cidden benden benden bu kadar nefret etme sebebini çok merak ediyorum. Ama  aptal ergenin teki olduğun için bu davranışlar sana tam oturmuş. Şimdi çık odamdan"

ona fırsat vermeden kapıyı yüzüne kapattım ve kilitledim. Söylediğim şeyden biraz pişmanlık duydum ama gitmeden önce bunları söylemeseydim rahatlamayacaktım.

küçük bavula makyaj malzemelerimi,bilekliklerimi, ve özel eşyalarımı doldurduktan sonra aşağıya indim. Babam içki içiyordu. Gece de anneme yaslanmış oturuyorlardı. beni farkedince babam hariç hepsi bana döndü. Annem yaklaştı ve uçak biletini,  bana verdi. sarılmak için kollarını açtı ama ben hiç tepki vermedim. Kapıya yönelirken askıda olan kol çantamı aldım. İçine bakmaya gerek duymadım çünkü telefonumun, nüfus cüzdanımın ve bir miktar paranın olduğunu biliyordum. Üzerime yine askıda olan polarımı aldım ve ayakkabılarımi giydim. Kapıyı açtım tam çıkacakken Gece beni durdurdu.

"Sana bu kolyeyi vermek istiyorum. Ne kadar iyi anılarımız olmasa da beni hatırlarsın. "

Ablalık duygusu yine kanıma işledi. Kimseye uzun süreli nefret besleyemiyorum bunu söylemiş miydim?  elindeki kolyeyi alıp ona sıkıca sarıldım ve ikimizde kendimize hakim olamayıp ağlamaya başladık. Biraz geri çekildim yoksa bu an hiç bitmezdi.

Konuşma gereği duymadan kapıyı açtım. Herhalde annem çağırmış olacak ki kapıda taksi vardı.

Yaşlı amcaya havaalanına gitmemiz gerektiğini söyledim. Yolda kendimi düşüncelere bıraktım...

20 dakika kadar bir sürede havaalanına varmıştık. Parayı ödedikten sonra bavullarımı amca bagajdan çıkardı. Teşekkür edip tebessüm etmeyi unutmadım tabiki.

Uçağın kalkmasına çok kalmamıştı. Gerekli işlemleri halledip uçağa bindim. Cam kenarında bir yerdi. Bunu sevmiştim. Aklıma Gecenin bana verdiği kolye geldi. Hiç şekline bakmamıştım. Şortumun cebinden kolyeyi çıkardım ve göz hizama getirdim. Kolye çok hoştu. Gümüş renginde bir kalp ve kalbin üzerinde desen olarak anahtar vardı. Boynuma taktım ve şimdiden yeni hayatımla ilgili hayaller kurmaya başladım.. Orada arkadaşlarım olacak mı ? Teyzem beni nasıl karşılayacak ? Eski hayatımı özleyecek miyim? Kafamda delice sorular... İşte yolculuk başlıyor..