Kokusunu titriye titriye icime cektiğim insanı hayal kırıklıklarına uğratmıştım ağlamaktan şişmiş gözlerinin göz yaşlarını silmek yerine yenilerini koymuştun eskilerinin üstüne.
Gözüm kör olmuştu belkide o umrumda bile değildi benim yaptığım hataların yanında onun yaptığı hataların hic bir önemi yoktu ama ben o hataları öyle büyütüyodum ki bu benim hatamdı biliyorum.
Onsuzluğun ne demek olduğunu o gidince anlıyordum..
Defalarca ayrılıp barışmıştık ama her seferinde bi dökülen göz yaşıyla eskisinden dahada sıkı bi sarılmayla gene biz olmaya devam ediyorduk.
Garip bi duyguydu ona sarılmak sanki yeni doğmuş bi bebeğe annesinin ilk sarılması gibiydi öyle nayif ve kusursuz..
Ağlaya ağlaya o kokusunu icime cekmeyi bu dünyadaki hic bir seye değişmem ben ya bunu bilirim bunu söylerim.
Ağlarken bir dudak büküşü , yaşaran göz kapaklarını aheste aheste kapatıp açısı tarifsiz bi manzara gibiydi benim gözümde.
Ama her seferinde onu ağlatan ben oluyordum kimi zaman istemiyerek..
Akçiğer kanserine doğru yol aldığımı öğrendiğimde söylememiştim ona, bütün cesaretimi toplayıp söylediğimde 3 gece boyunca ağlamıştı..
Beni gercektende seviyordu bu ap açık ortadaydı.
Buluştuğumuzda bana öyle bi sarılışı vardı ki ve bana şu cümleyi kullandı;
-Sen ölürsen bende ölürüm , hayat bende ikinciyi alırsa ben yaşayamam.
demişti, beynimden vurulmuşa döndüm adeta ne diyeçeğimi bilemedim..
Bahsettiği 1. Kişi babasıydı benle tanışmadan 9-10 ay önce kaybetmişti onu ve babasından sonra ilk sarıldığı ilk elini tuttuğu ilk öptüğu ilk omuzlarında uyuduğu erkek bendim işte ben böyle bi insanın hayallerini paramparca ettim.
Kendime ölümden daha güzel bi ceza daha düşünemiyodum..
Kac defa cıktım o inşaatın tepesine kac defa dayadım o silahı kafama sayısını ben bile unutmuştum.
Aradan biraz zaman gecince mesaj atmaktan alıkoyamadım kendimi cevap verince dünyalar benim oldu sanki.
Sadece arkadaş olarak konuşmasına bile razıydım ama sevdiğim kadın karşımdayken ona sarılamamak canımı yakıyodu.
Aynı spor salonuna gidiyoduk denk gelirsek bi tek orda görebiliyordum onu yanımdan gecio giderken olabildiğince yakınından gecmeye calışıyodum kokusunu bi kez dahi olsun icime cekebileyim diye.
Bi gün kafaya koydum yeniden başlayabiliriz belki diye.
Bi metin hazırladım satır satır bir başka kişiye okutarak videoya cekecektim en sonunda da ben diz cöküp evlenme teklifi yapacaktım. Videonun ilk bölümünü de ona cektirdim yalan söyledim tabi bi arkadaşım sevgilisine evlenme teklifi edecek yardımcı olurmusun dedim kırmadı beni videoyu hazırladım gittim yüzük aldım.
Bi gün spor salonunun arka kapısında otururken videoyu izletcektim ben sana dedim.
Aldı telefonumu eline izlemeye başladı benim olduğum bölüm gekince cıkardığım yüzüğü benimle evlenir misin ? Dedim kabul etmistı sarılıp barışmıştık iki hafta kadar birlikte olduk ben halen daha bir şeyleri belki başarabiliriz diye uğraşırken o benim ona önceden yaptığım şeyi bana yapıyodu kendin soğutmaya calışıyodu belkide benim daha fazla canım yanmasın diye yapıyordu bunu bilmiyorum orasını..
Bir gün karşıma benimle konuşmaya geldiğinde oturduk bi kafeye direk söyledim ona; "Buraya sakın benden ayrılmak istediğini söyleme" diye cantasından yüzüğü cıkarıp "Sen ayrılığı kafana koymuşsun" dedi bana ve kapıyı carpıp gitti.
O giderken bi yarım onunla gitti sanki kafeyi darmdağın etmiştim o gün bir kişi bile kalkıp sen napıyosun dememişti bana.
Hani bi laf var ya adımız cıkmış dokuza inmez sekize diye benimkide onun gibi bir şey di beni tanıyolardı o yüzden kimse bi şey dememişti.
2-3 ay onsuz yaşadım nerdeyse her gece ağlıya ağlıya hemde sadece özlüyordum onu ve sadece
Bekliyordum onu...
