ZOTROPOLİS

Uzun zaman geçmiştir. Bizim tavşan artık büyümüş, koskocaman bir tavşan olmuştur. Artık hayallerini gerçekleştirmek üzere hayvanların barış içinde yaşadığı büyük bir şehir olan ZOTROPOLİS'e gidebilirmiş. Tavşan yatağından heyecan içinde kalkmış. Annesi ve babasıyla treni kaçırmamak için çok hızlı davranıyorlarmış.  Hemen işlerini halledip tavşanımızın bavulunu hazırlamaya koyulmuşlar. Bavul hazırlanmış, bakım yapılmış,herşey hazırmış. Koşa koşa tren istasyonuna gitmişler. Annesi zorba tilkilerden çok endişe ettiği için yanına tilki kovucu spreyi, tilki kovucu sopasını ve onun gibi birçok şey almasını istemiş. Babası da buna hak vermiş. Tavşanımızda sadece tilki kovucu spreyi eline alıp şunları söylemiş "Anne baba, pekala sadece bu spreyi alırım. Ama sırf sız susun diye." Annesi ve babası da "Peki, kendine iyi bak tatlım. Seni çok özleyeceğiz." Dediler ve birbirlerine sarılıp vedalaştılar. Tren geldi. Tavşanımız trene bindi ve ZOTROPOLİS'e yolculuk başlamış oldu. Tavşancığımız kulaklıklarını taktı ve yolculuk boyunca şarkı dinlemeye başladı. Yağmur ormanları gibi birçok güzel  yerden geçtikten sonra sonunda ZOTROPOLİS'e vardı. Gerçekten çok harika bir yerdi. Bu manzara karşısında gözlerine inanamayan tavşan polis merkezine doğru ilerlemeye koyuldu. Vardığında çok tatlı ve kilolu bir leopar onu karşıladı. Tavşanımız onun yanına gitti ve selamlayıp durumu anlattı "M-merhaba, ben polisliğe katılmak üzere buraya geldim." Leoparda cevap verdi "Şurayı,şurayı ve şurayı imzalayın." Dedi. Tavşancık imzaları attıktan sonra polis merkezine giriş yaptı. Çok heyecanlı olan tavşan polisliğe yeni başlayanlara eğitim  verilen bir odaya girdi ve orada birsürü yırtıcı hayvanla karşılaştı "Sanırım bu pekte kolay bir iş değil. Ama pes etmek yok!"