Our Promised Land (The Valdirrama's Series #1)

Chapter 15.

Play

Rushing things would just end up on regrets and disappointments. It wasn't really good to decide what to do when you doesn't really know what could be the best. Pero ganoon naman talaga hindi ba. Mag-isip ka man nang gaano katagal, pag-isipan mang mabuti ang magiging desisyon, maaari paring magkamali sa bandang huli.

Lumipas na ang mga araw. Bawat araw na lumilipas ay patuloy na tumatatak sa aking isipan ang tanging hiling ng aking ama. I can't disappoint him. It's his only wish. It's the only wish of him that I could grant aside from taking good care of our company.

"You're in your deep thoughts, Miss. Do you want me to get you some drink? Coffee or what?" my secretary commented.

Sabi nila maganda raw ang makinig sa payo ng ibang tao. Sometimes, they can point out the best advices for you. Should I try, then?

"Antonette." I called her name instead of answering her questions earlier.

Umayos siya sa kaniyang pagkakaupo. Ang kaniyang mga mata ay puno ng kyuryusidad at tanong.

I rested my back on my swivel chair and stare at her for seconds before I could speak.

She's patiently waiting for my words.

"Sa tingin mo tama bang pakasal sa taong mahal mo kahit alam mong masyado pang maaga?" I asked directly, without looking at her.

She looked at me with confusion.

"Miss, let me tell you a secret." she said in her womanly voice. "I've never been inloved in my entire life, Miss. Hindi ko alam kung tama ba ang taong inyong pinagtanungan....pero isang bagay lang ang alam ko..." she stopped for a while.

Hinintay ko ang mga susunod niyang pahayag. Diretso siyang tumingin sa aking mga mata at tsaka matamis na ngumiti.

"Kapag mahal mo, hindi ka magdadalawang isip na pakasal sa kaniya. Ang totoong pagmamahal ay hindi pinag-iisipan. Sa inyo na mismo nanggaling, mahal nyo, kaya dapat pagkatiwalaan nyo." she doesn't sound like a woman who's never been inloved.

"Pero hindi ba ay hindi sapat na dahilan na mahal mo ang isang tao para pakasal ka sa kaniya? What if ikaw lang naman ang totoong nagmamahal sa inyong dalawa?" I pointed out.

Napaisip siya sa aking tanong.

"Well, it depends, Miss. Bakit ka pakakasal kung alam mong ikaw lang ang nagmamahal. Pero bakit naman hindi kung pareho nyong mahal ang isa't isa. Marriage is a lifetime relationship. Walang ibang dahilan para pakasal kundi ang dahilang mahal nyo ang isa't-isa at kaya nyong pagkatiwalaan ang bawat isa. There is always love and understanding." she adviced.

Somehow, she's right. Lucien loves me so much, he trusted me and so do I. Hindi pa man nagpapahayag ng kaniyang gusto ay ramdam na ramdam ko nang ako at ako lang ang gusto nyang makasama habang buhay. He wants to marry me and to have a family with me. It's just me who was always afraid to commit.

Matapos ang pag-uusap ay agad ding bumalik sa trabaho ang aking sekretarya. We have so much things to do. Nagpaka busy nalang akong muli sa aking trabaho. This is how I lived each day. Gigising sa umaga, kakain at maghahanda para sa trabaho. Ganoon din si Ien. We're both busy on our own works.

Mabilis na lumipas ang mga oras. Hindi ko na namalayan ang bawat oras na lumipas. Now, it's already five o'clock. Naghanda na ako sa aking pag-uwi. Masyado na akong pagod dahil sa mga nagdaang araw. Lagi akong nale-late umuwi upang tapusin ang ibang trabaho. Ngayon, I need to take a short rest. Maybe, I'll go shopping.

Agad akong nagtungo sa parking lot. I drove my car to the nearest mall from my condo unit. Pagka-park ay agad akong lumabas at tumungo sa loob ng mall.