2. Yıl dönümümüzden bi önceki gece yani 14 şubatta aradım onu halen daha sevdiğimi unutamadığımı soyledim.
Bana;
- Ben kapuk bağlayan bi yarayı tekrardan kanatamam ben seni unuttum sende beni unut. dedikten sonra telefonu yüzüme kapattı o gece aldığım alkolün hatti hesabı yoktu sabaha kadar arkadaşımın omzunda ağlamıştım.
Ama hala icimde hala bir umut vardı ses tonundan belliydi seviyordu hala beni. Nisan ayına kadar bekledim ailemde ki sıkıntılardan öyle dolmuştum ki ondan başkasına derman olamazdı bana konuşmam gerekti onu her gece arıyordum telefonu kapalıydı ama.
Her gece bir sürü mesaj atıyodum belki gün gelir görur diye bi gün gördü yeniden konuşmaya başladık ama arkadaş kalalım o bana yeter diye söylemiştim ona..
Onuda kabul etmicekti ama zorla kabul ettirdim ayrı kalamıyordum çünkü ondan onsuzken yaşadığım olayları anlattım hak verdi bana.
Bi gece arkadaşta kalmayalım birbirimize zarar vermekten başka bir şey yapmayız dediği gece aldıgım esrardan krize girip hastanelik olmuştum hastane fotoğrafımı paylaştım belki gecmiş olsun der yeniden konuşurum diye..
Attı da mesajı , yeniden konuşmaya başladık o kadar mutlu oldum ki anlatamazdım bunu hic bir dilde.
Bi gece arkadaşının evinde kalacaktı dedim ki zamanı bu gece 1 lt yapıştırıcı aldım bi okulun bahcesine seni seviyorum yazdım hediye aldım konfetiler volkanlar hazırladım çağırdım onuda gözlerini kapattım aleve verdim yazıyı işin komik tarafı şu yazı düzgün yanmadı bide rezil oldum :)))
ama dilek balonuyla işi cözmüştüm ben o gün o balonu ucururken bi daha hic ondan ayrılmamayı diledim..
İşte o gündür onun elini hic bırakmadım şimdi evlilik hayali kurmaya, doğmamış oğlumuza isim bulmaya ve de hayal kurmaya kaldıgımız yerden devam ediyoruz ben işte onunla gecireceğim güzel günleri bekliyorum
BEKLİYORUM SENİ...
