ᴀʟᴛıɴ ᴠᴜʀᴜş || ᴍʏɢ

YirmiIkinci Bölüm

Multi Medya | Min Yoongi

#bangtansonyeondanSuga
FirstLove

17.05.2018 💫

▪▪▪

"Aşırı derecede kötü bir durumu yok fakat kırık ve çatlaklar için uzunca bir süre dinlenmesi ve iyi bakılması gerek. Ayrıca karnına aldığı sert darbeden dolayı, kaburgası çatlayıp iç organlarına saplanmış, iç kanamadan dolayı ufak bir ameliyat yapmak zorunda kaldık ama dediğim gibi durumu şuan gayet iyi"

Vücudumda kendini belirten ağrılar, sızılar ile yüzümü buruşturarak, yaklaşık on dakikadır kapalı tuttuğum gözlerimi araladım.

Kısık ve baygın gözlerimi odada gezdirdim. Tamda tahmin ettiğim gibi hastane odasındaydım.

Odada sean, yoongi, tae ve diğer arkadaşları vardı. Hepsinin sırtını bana dönük doktor ile konuşuyorlardı.

Yaklaşık on dakikadır benim hakkımda konuşuyorlardı.

Tam olarak dedikleri her şeyi  duymuştum.

Yani kaburgamın çatlayıp boktan ameliyat olmak zorunda kalmamı, kolumdaki kırıktan dolayı alınan alçıyı. Karnımda ezilmeler ve iç ağrılarımı. Yüzümün ve kafamın dağılmasını...

Bunları her saydıkça şey diye düşünüyordum, acaba ben bu kızın kaburgasından kaç kemik kırsam... 3 mü yoksa 4 mü? Yok ya aslında bunlar azdı, topunu kırsam anca sinirim geçerdi.

Yada meselâ iki kolunu kırsam felan...

Sinirle boynumu oynatayım derken vücudumda ortaya çıkan ağrı sızı ile sertçe çenemi sıktım.

Sikeyim!

Sanki her bir yerimi oynattığımda bir yerlerim tekrardan kırıtıyormuş gibi bütün iliklerime kadar acıyı hissediyordum.

Acıyı umursamamaya çalışarak hala benim hakkımda konuşmaya devam eden gereksiz doktora en net cevabımı verdim

"B-bugün taburcu olacağım" dudaklarım arasından fısıltı halinde dökülen kelimeler, dudak ve çene kısmımdaki yaralarımı acıtmıştı.

Yüzümü buruşturarak elimi yavaşça dudağıma götürdüm. Elime bulaşan kan ile dişlerimi sıktım.

Yemin ederim hele bir şuradan kalkayım, tanrı şahidim olsun ki o kızı parçalayacaktım.

Yoongi hızlıca bana doğru gelerek, hemen yan tarafımda bulunan, hastane ar gereçlerinden bir şey  alarak yüzüme doğru yaklaştı. Ben ne ne yaptığını anlamaya çalışırken elindeki ufak pamuğu yavaşça dudaklarıma doğru yaklaştırarak kanayan yaranın üzerine değdirdi.

Acıyla yüzümü buruşturarak elimi refleks olarak koluna götürerek durdurdum. "G-erek yok"

Sıçayım böyle işe! Dudaklarımı bile kıpırdatamıyordum. Sadece mırıltı haline ses çıkıyordu.

O geri çekilirken bakışlarımı ondan çekerek doktorada çevirdim. "T-taburcu kağıtlarını imzala. Bugün çıkacağım!"

Tabikide çıkacaktım. Nerem çatlamış, nerem kırılmış falan filan umrumda değildi. Ben bu hastanede yatmazdım. Yatamazdım. Şuan geçen her saniye bile duvarlar üzerime geliyormuş gibi hissediyordum.

"Noona iyi misin?" Sean gözlerindeki korku ve endişe ile hızlıca yanıme gelerek elimi tuttu.

Dişlerimi gıcırdatarak dudaklarımı oynatıp sırıtmaya çalıştım. Onu böyle endişeli bir hale getirmekten nefret ediyordum.